လုပ္ငန္းရွင္ေတြစုၿပီး ေဂါက္ဖ္ရိုက္တာမ်ိဳး၊လုပ္ငန္းနဲ႕ပက္သက္ၿပီးေဆြးႏြေးတာမ်ိဳး
က မၾကာခဏလုပ္ေနၾကဆိုေပမဲ့ ေဘာလုံးစုကန္ၿပီး ဖန္ယြီအေရးအတြက္ ရန္ပုံေငြရွာတာကေတာ့ ထူးျခားျဖစ္စဥ္ပဲ ျဖစ္သည္။ဖန္ယြီအေရးသည္ ဂ်ပန္တပ္မ်ား လက္နက္ခ်၍မဆုတ္ခြာခင္ ေနာက္ဆုံးအေသအေၾကခုခံတိုက္ခိုက္ခဲ့ရေသာၿမိဳ႕ျဖစ္၏။ျပည္သူအမ်ားအျပား ေသေၾကရသလို ၿမိဳ႕သည္လည္း ၿမိဳ႕ပ်က္တစ္ခုျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းေတြ မ်ားစြာလိုအပ္သည္။လူအားေရာ၊ေငြအားေရာကိုပါ ဖန္ယြီက ေတာင့္တေနခဲ့သည္။
ဖန္ယြီၿမိဳ႕ကေလးသည္ လက္တြဲကူညီေပးမည့္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ားကို ေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့၏။
ခါတိုင္း စစ္ေဘးေရွာင္ေတြအတြက္ အလႉေငြေကာက္ရင္ နာမည္ေကာင္းရခ်င္သူက ကိုယ့္အိတ္ထဲက ပမာဏမ်ားမ်ားထည့္လိုက္႐ုံနဲ႕ သတင္းစာေခါင္းႀကီးပိုင္းတြင္ ပါလာတက္သည္။
ေခတ္ပ်က္ႀကီးတြင္ ရန္ပုံေငြေကာက္ခံျခင္းကို တရားဝင္လုပ္ခြင့္မရွိတာလည္းပါ၏။ယခုမူ ကိုယ့္တိုင္းကိုယ္ျပည္သည္ လြတ္လပ္သြားေလၿပီ။
လူထုလည္း စိတ္ဝင္စားေန၏။ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားကလည္း အသက္ႀကီးသူမ်ားပါ၍ အေမာမခံနိုင္သူမ်ားရွိသလို ငယ္တဲ့သူမ်ားပါသည့္အတြက္ သြက္လက္ဖ်တ္လတ္ၾကသည္။ဤသည္ႏွင့္ အိမ္ေတာ္မ်ားမွငယ္႐ြယ္ဆက္ခံသူအေလ်ာင္းလ်ာမ်ားကိုေ႐ြးထုတ္ၿပီး လူထုအျမင္ကိုဆြဲေဆာင္ရန္ ရန္ပုံေငြအတြက္ စြမ္းစြမ္းတမံေဆာင္႐ြက္ခိုင္းေတာ့သည္။
ဝမ်အိမ်ဝောာ်မှာ ဆက္ဆံသူမ်ိဳးဆက္မရွိပါေခ်။ထို႔အတြက္ ဝမ္သခင္ႀကီးက ရန္ပုံေငြအတြက္ ေဘာလုံးကန္ရမည့္အသင္းထဲတြင္ သူကိုယ္တိုင္ပါဝင္ခဲ့သည္။ဝမ္သခင္ႀကီးသည္ အာဏာစက္ႀကီးေသာ္လည္း သူသည္ အသက္သုံးဆယ္ပင္မျပည့္ေသာ လူငယ္ေလးျဖစ္သည္။ခက္ထန္လြန္းၿပီး ရင့္က်က္လြန္းလို႔၍သာ လူအမ်ားက အသက္ႀကီးႀကီးဟု ထင္ေနၾကျခင္းပင္။ဝမ္ရိေပၚသည္လည္း မိမိရဲ႕အသက္ကို ေျပာၾကားထားျခင္းမရွိ။ဒီေလာက ဒီနယ္ပယ္တြင္ ဘယ္အရာကိုမွ အလြယ္တကူမထုတ္ေျပာတာ အေကာင္းဆုံးပင္။
