ဝမ္အိမ္ေတာ္တစ္ခုလုံး ေျခခ်င္းခတ္ေအာင္
အလုပ္မ်ားေနၾကသည္။အေၾကာင္းမွာ ဝမ္သခင္ေလးက ဒီညေနဆိုရင္ပဲ ဘိလပ္သြားရမဲ့သေဘၤာေပၚသို႔ တက္ရေတာ့မည္။ေရွာင္းက်န႔္ခဗ်ာ လႊာရိမ္းစံအိမ္မွျပန္လာသည့္ရက္ကစလို႔ မ်က္ႏွာမေကာင္း။တမွိုင္မွိုင္တေထြေထြနဲ႕ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖစ္ေနသည္။ဝမ္ရိေပၚမွာ သူ႕ကို မခ်စ္ဘူးဟု မာန္ကိုတင္းထားေသာ္လည္း ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းမ်က္ႏွာေလးကို ျမင္တိုင္း စိတ္မေကာင္း။ကိုယ္နဲ႕ ထဲထဲဝင္ဝင္ပက္သက္ခဲ့ဖူးတာေၾကာင့္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုၿပီး မ်က္ႏွာမလႊဲပစ္နိုင္။
ဝမ္ရိေပၚလည္း ေရွာင္းက်န႔္နည္းတူ ပူေလာင္ေနရသည္ဆိုတာကို ေရွာင္းက်န႔္သိမယ္မထင္။
" ေရွာင္းက်န႔္ က်ဳပ္ကိုနက္ခ္တိုင္ လာတပ္ေပး "
ထိုင္ေနရာမွထလာၿပီး ခိုင္းရင္ လုပ္သည္။
ေျပာရင္ နားေထာင္သည္။သို႔ေသာ္ စိတ္ယဥ္သည္ ကိုယ္ခႏၶာ၌မစြဲကပ္။ဝမ္ရိေပၚကို ေစ့ေစ့မၾကည့္။
" က်ဳပ္ကိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေအာင္မလုပ္ပါနဲ႕။မင္းမ်က္ႏွာေလး ၿပဳံးေနပါ "
" အင္းပါ။ေကာ ၿပဳံးပါ့မယ္ "
ေျပာလိုက္ကာမွ ပိုဆိုးသြား၏။
မ်က္ရည္ေတြအတိုင္းသားနဲ႕ၿပဳံးေနျပန္ေသာသူ...
ဝမ္ရိေပၚ ဒီလူေပ်ာ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲမသိ။ကိုယ့္ကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေအာင္ သိပ္လုပ္သည္။သူက ဒီလိုေတြျဖစ္ေနမွေတာ့
ခရီးသြားရမဲ့ကိုယ္က ဘယ္လိုစိတ္ေျဖာင့္ပါေတာ့မလဲ။
ဒီတစ္ေန႕တည္းအတြက္ အႀကိမ္ႏွစ္ဆယ္ေျမာက္
သက္ျပင္းကိုခ်လိဳက္ေသာ္လည္း စိတ္ထဲေပါ့မေန
။ေရွာင္းက်န႔္နဲ႕သာၾကာၾကာဆက္ေနရင္ ဝမ္ရိေပၚငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႕ အသက္တိုနိုင္ေခ်ရွိသည္။
" ခင္ဗ်ားရယ္...က်ဳပ္ ဘာလုပ္ရမလဲမသိေတာ့ဘူး "
" ေကာ အဆင္ေျပပါတယ္။သခင္ေလး ဘာမွလုပ္စရာမလိုပါဘူး "
သူ႕ေၾကာင့္ သခင္ေလးဒုကၡမ်ားရမည္ကို ေရွာင္းက်န႔္မလိုခ်င္ပါ။သခင္ေလးရဲ႕အနာဂတ္အတြက္ သူလိုအေစခံက ဆူးေညွာင့္ျဖစ္သြားမွာလည္း ေၾကာက္ပါသည္။သူတို႔ရဲ႕ပက္သက္မႈအတြက္ သခင္ေလးကို အမ်ားကဲ့ရဲ႕မွာ ေရွာင္းက်န႔္မလိုလား။ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕အခ်စ္ေၾကာင့္ သခင္ေလးစိတ္အႏွောင့္အယွက္ျဖစ္ရမည္ဆိုပါက ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕ႏွလုံးသားကို တစ္သက္လုံးေသာ့ခတ္သိမ္းထားလိုက္မည္။
