ဝမ္သခင္ႀကီး၏ကားဟြန္းသံ တပြမ္ပြမ္ကိုၾကားသည္ႏွင့္ ေရွာင္းက်န႔္တစ္ေယာက္ အိမ္ေပၚမွေျပးဆင္းလာသည္။ဖိနပ္ေတာင္မစီးဘဲ အုတ္ပူပူတြင္ ဖ်ံေလးတစ္ေကာင္အလားေျပးလႊားကာ သံတံခါးအႀကီးႀကီးကို ဆြဲဖြင့္သည္။ကားထဲမွခင္ပြန္းသည္၏မ်က္ႏွာကို ျမင္လိုက္ရသျဖင့္ ေရွာင္းက်န႔္၏မ်က္ႏွာေလး ခ်က္ခ်င္းလန္းလာသည္။
ကားသည္ စင္ေအာက္သို႔ ရပ္သြား၏။ၿခံတံခါးပိတ္ၿပီးျပန္လာေသာေရွာင္းက်န႔္သည္ ကားနံေဘးတြင္ရပ္ေနေသာဝမ္သခင္ႀကီးကိုျမင္တဲ့အခါ မိမိကိုယ္ကို သုံးႏွစ္အ႐ြယ္ကေလးဟု ေအာက္ေမ့ေနသလားမသိ ခႏၶာကိုယ္ေပၚခုန္တက္ေျပးဖက္သည္။ဝမ္သခင္ႀကီးသည္ သူ႕ဇနီးရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကို တင္းၾကပ္စြာ ျပန္ဖက္ထားၿပီး လည္ပင္သားေဖြးေဖြးေလးေတြ၌ မ်က္ႏွာအပ္ကာ အေမႊးခဲလုံးအား လုံးပါးပါးေအာင္ ရႈရွိုက္ေနသည္။
" ေယာက္်ား ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ပိန္သြားရတာလဲ "
ေရွာင္းက်န႔္စီမွဝမ္းနည္းသံေသးေသးေလးက ဗလုံးဗေထြးထြက္လာေပမဲ့ လူကေတာ့ ဝမ္ရိေပၚရဲ႕ကိုယ္ေပၚကမဆင္း။ပခုံးေပၚသို႔ ေခါင္းကေလးပင္မွီလိုက္ၿပီး ကေလးေခ်ာ့သိပ္သလို ျဖစ္ေနသည္။ဝမ္ရိေပၚသည္ ကေလးဆန္လြန္းေသာ သူ႕ဇနီးေလးကိုၾကည့္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲရွိခႏၶာကိုယ္လုံးကို စိတ္တိုင္းက်ဖ်စ္ညွစ္ပစ္ခ်င္ေတာ့သည္။
အခြၽဲလုံးေလးက ခရီးကျပန္လာတဲ့ေယာက္်ားကို အေမာေျပေစသည္။စိတ္ေက်နပ္မႈအမ်ားႀကီးေပးသည္။ထို႔ေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပၚပင္ အဆင္မေျပခဲ့ေသာအလုပ္ကိစၥေပါင္း တစ္ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ကို ေမ့ေပ်ာက္သြားရသည္။
" ေယာက္်ားကို သူတို႔ကထမင္းေကာင္းေကာင္းခ်က္မေကြၽးၾကဘူးလား ဟင္...။မ်က္ႏွာေလးေခ်ာင္က်သြားတာပဲ "
ဝမ္ရိေပၚရဲ႕ေမးရိုးကိုတစ္ခ်က္ဖိနမ္းကာ အရိုးမပါတဲ့ေကာင္ေလးႏွယ္ ပုခုံးထက္ ျပန္မွီႏြဲ႕ေန၏။မၾကာမီ ပုခုံးထက္ ပူပူႏြေးႏြေးမ်က္ရည္ဥကေလးမ်ား ေႂကြက်လာေတာ့သည္။
ေရွာင္းက်န႔္က သူ႕ေယာက္်ားကို သိပ္ခ်စ္သည္။
သခင္လိုတစ္မ်ိဳး၊ေယာက္်ားလိုတစ္မ်ိဳး၊ညီငယ္လိုတစ္မ်ိဳး စသည္ျဖင့္ အထိခိုက္မခံနိုင္ေအာင္ ခ်စ္ရသည္။သူ႕ဘဝတြင္ ဝမ္ရိေပၚတစ္ေယာက္တည္းကိုသာ ၾကည့္ေနခဲ့ရသျဖင့္ ဒီေယာက္်ားကသာ သူ႕ရဲ႕အရာရာဟု သတ္မွတ္ထား၏။ဝမ္ရိေပၚခရီးတစ္ခါထြက္လို႔ အစားအေသာက္မေကာင္း၍မ်က္ႏွာေလးေခ်ာင္က်လာတိုင္း ေရွာင္းက်န႔္ရင္ထဲ အသဲအူျပတ္မတက္ခံစားရသည္။
