HÜCRE

Bölüm/16

Medya- Tavlacı Ahmet MFİSMDŞSMCŞSMD

Bol yorum yapmayı unutmayın dikkatimi çeken olursa sohbet güzel oluyor.

____________________

Günler su misali akıp gidiyordu, Ahmet abi yine Yılmaz abiye tavır almış yatağımda oturup sinirli sinirli bana bakıyordu. "Abi niye beni dövecekmişsin gibi bakıyorsun ya." Bakışları yumuşayıp daha sakin bakmaya kendini zorladı.

"Ne yapayım oğlum, sinirlendiriyor beni bu puşt." Dediği şeye kısık sesli güldüm Yılmaz abi de bakıyordu buraya aynı şekilde yine beni öldürecek gibi bakıyordu, hayır bakmasını anladım okey ama niye öldürecek gibi bakıyor çözemedim. Herhalde onu satıp Ahmet abiye yanaştığımı düşünüyordu. Doğru düşünüyor çünkü tam olarak bunu yapıyordum.

"Ahmet abi bana kendinden bahsetsene biraz buraya nasıl geldin." bakışları değişti, kafasını yere eğip yutkundu, sessiz sessiz yeri izlemeyi başladı. Sorduğuma pişman olmuştum zaten hava kararmış istediğimiz saatin gelmesini bekliyorduk o sürede konuşup vakit geçirmeye çalışıyorduk. "Özür dilerim abi, ben kalkayım dinlen sem biraz." Tam doğrulup kalkacağım zaman kolumdan tutup tekrar oturttu. "Anlatacağım Baran."

Bunu dese de kelimeler boğazında yumru olmuş anlatamıyormuş gibi davranıyordu.

"26 yaşına yeni girmiştim, Bizim restoran zincirlerimiz var. En büyük abim ve dayımın oğlu başında şuan, 12 yaşında bir kız kardeşim vardi Neslihandı adı, bende yeni yaşımı doldurmuşum eğleniyorum öyle içmişim falan fistan, o sırada babamla kafamız bozuk limoniyiz birisi gelip senden hamileyim dedi, ama ben..." Tereddüt etti bi am bakışları yüzümde gezindi. "Ne oldu abi?" öylece gözlerine bakıp heyecanla bekliyordum anlatmasını. "Sana güveniyorum yavru kuş."

gülümsedim sadece anlatmasını beklemeye devam ettim, o da kendini toparlıyor gibiydi.

"Ama ben kimseyle yatmazdım, tamam denedim bir kaç kişiyle ama olmadı ucundan döndüm, çünkü.... çünkü eşcinsel olduğumu fark ettim. Babam öğrendi bunu bana bişey demedi her ne kadar aramız kötü olsa da gayet medeni bir insandı.  Sadece duyulmasını istemedi, Aslında niye istemedi bilmiyorum belki otoritesi sarsılsın istemedi ama buna takılacak biri değildi ya da ben öyle biliyordum. Bir gün yine çıktım dışarıya  sarhoştum birazda Annem öldü benim onu çok severdim acısını kolay atlatamadım, çoğu zaman da gelirdi aklıma canım anam... İşte geldim bi gece eve  bir odadan ağlama sesi geliyordu, ama böyle kesik kesik..."

Duraksadı yine sanki sözler ağzından çıkarken bıçak misali çiziyordu yüreğini.

"Yaklaştım sese kapıyı aralayıp ucundan baktım ama kahroldum, Babam koltukta oturmuştu, Babamın arkadaşıysa 12 yaşında ki küçük meleğimin üzerindeydi çıplaktı Baran... dokunuyprdu ona Neslihan ağlıyor ama sesi çıkmıyordu. Annemin ölümünden sonra konuşmayı bırakmıştı çünkü hiç konuşmazdı travma olduğunu söyledi doktorlar, Bebeğimin sesi ondan çıkmıyordu, Donmuştum o adam her devam ettikce delirdim, silah odamdaydl ama ayrılmak istemiyordum, daldım odaya, Babam da üzerini çıkarmış Neslihan'a dokunuyordu ama daha bişey yapamamıştı, tabi daha önceleri olmuştur mutlaka. Neslihan o kadar sevindi ki bağırdım çağırdım, herkesi kaldırmıştı çığlıklarım."

Yanında duran sudan büyük yudumlar aldı elimi dizine koyup sıktım. "Abi devam etme istersen?" Kafasını olumsuzca salladı.

"Baran... abim geldiğinde o da şaşırdı, ama bişey yapmadı Baran... Babam onun kulağına ne fısıldadıysa dolu gözlerle çıktı odadam, babam olacak puşt sırıtıyordu suratıma bakıp, yan tarafta duran meyve bıçağını aldığım gibi arkadaşının boynuna sapladım çığlık attı yere düştü ama ben leşini ezip üzerine bastım, babamı da yatağa bağlayıp erkekliğini keserek bir güzel tıktım ağzına en sonunda elime geçen silahla vurdum onları, Bazı geceler eve arkadaşlarını getirtip Benim küçük meleğime dokunduruyor önce izliypr sonra da kendisi dokunuyormuş. Sonrası böyle yıllarca burdayım değişen bişey olmadı kardeşim ben hapse girdikten bir süre sonra kendi canına kıydı..."