HÜCRE

Bölüm/19

HELOO SELAMIN ALEYKÜM 

Uzattım biraz bölüm yazma aralığını 3-4 gündür Yazmıyordum valla kafam da Rahattı ne yalan diyeyim. Neyse keyifli okumalar dilerim bebeklerim yorumlarınızı bekliyorum özellikle yorumlarınızı bekliyorum.

____________________
Günler su misali akıp giderken Baran'dan hala haber yoktu. Koğuş eski haline devam etse de, Aslan gördükleri yüzünden yemeden içmeden kesilmişti. Yılmaz'da öldüğünü kaybettiğini düşündüğü oğlunun bunca zaman yanı başında acılar içinde olduğunu öğrenmiş yemeden içmeden kesilmişti. Ahmet onların bu hallerne anlam veremiyordu, ne dese boş geliyor gibiydi.

Baran'dan hiç haber gelmezken bu onları daha da kuşkulandırmıştı. Başına bişey mi geldi düşüncesi çıkmıyordu akıllarından. Aslan Müdürle konuşmak istemişti, Müdür kabul etmeyip daha da endişelendiriyordu. Yılmaz derin bi off çekti, içinde büyüyen sıkıntı geçmiyordu. "Yılmaz abi çay ister misin?" Yılmaz duyduğu sesle kafasını olumsuz anlamda salladı, içi zaten yanıyordu onun dahasına gerek yoktu.

Aslan elinde ki tesbihi çevirip, ışıl ışıl gözlerin 'kurtar beni.' sözünü kafasından bi türlü atamıyordu, kimseyle konuşmayıp sadece tesbihini inceliyordu. Koğuşun kapısından yükselenen sesle heyecanla o tarafa baktılar. Gelen gardiyan onları kısa bi süzüp. "Havalandırma Saati sıraya girin ve çıkın." İlk defa güneşi görmek istemediler, aldıkları her nefes ciğerlerine saplanıyordu sanki.

Yine de mecburen kalkıp sıraya girdiler, Koğuş tamamen çıkınca Aslan Her zaman oturduğu ağacın dibine çöktü, dudaklarından her söylediğinde aklına düşen mavi gözleri ve güzel gülüşü hatırlatan şarkıyı mırıldanmaya başladı.

Boğazında düğümlenen hıçkırık olayım
Unutma beni
Unutama beni
Gözünden damlayamayan gözyaşın olayım
Unutma beni
Unutama beni

Aslan derin bi nefes alıp verdi, bu şarkı ona hem kız kardeşini hem Baran'ı hatırlatıyordu, Hoş o mavi gözlü velet kardeşini bile silmiş tamamen yerleşmiş taht kurmuştu Aslan'ın kalbine,beynine ve tüm benliğine.

Gölgen gibi adım adım
Her solukta benim adım
Ben nasıl ki unutmadım
Sen de unutma beni
Unutama beni
Bitmek bilmez kapkaranlık geceler boyunca
Unutma beni
Unutama beni

Aslan'ın içini kemiren pişmanlık bir türlü rahat vermiyordu, söylediği şarkı bile bunu destekler olmuştu. Aslan bunca zaman onun akan göz yaşının,boğazında düğümlenen hıçkırığın ve yüzünde solan o gülümsemenin katili olmuştu. Çok ama çok pişmandı, kendini öldürmek istiyor onu bile beceremiyordu, o an Baran'ın ne kadar güçlü olduğunu düşündü. Yüzünde buruk bi gülümseme oluşurken  şarkısına devam etti.

Ayrılığın acısını kalbinde duyunca
Unutma beni
Unutama beni
Sevişirken
Öpüşürken
Yapayalnız dolaşırken
Unutmaya çalışırken
Unutama beni
Unutama beni