Ceilings

§24 shoppen

Milo's POV:
Ik ben zo ongelofelijk blij dat we weer veilig zijn.
Het enige waar we op moeten letten, is dat we niet herkend worden. Hoewel de meeste mensen hier ons waarschijnlijk allang vergeten zijn. In de regio van Utrecht herkennen ze ons gelijk, hier niet.
Matt en ik hebben allebei één tas, met een paar setjes kleren, maar het is niet echt veel.

"Hey, Matt. Zullen we anders even kleren kopen?"
Ik ga naast hem aan tafel zitten. Het huisje heeft allemaal glazen muren, dus je ziet alleen maar strand. We kijken allebei naar de zee.
"Hm?" Hij kijkt op. "Oh- ja, leuk." Hij glimlacht.
Het lijkt alsof hij nadenkt over iets.
"Is er iets?" Vraag ik hem voorzichtig.
Hij schudt zijn hoofd lachend. "Nee, ik dacht meer aan- misschien word je wel herkend, of zo."
Ik knik langzaam. "Ja, daar had ik ook al aan gedacht. Ik ga het risico nemen, denk ik."
Matthy legt zijn telefoon met het scherm naar beneden op tafel en trommelt met zijn vingers op de achterkant van de telefoon.
"Ik ga wel mee, de kans is vast klein dat we herkend worden, toch?" Hij glimlacht zachtjes.
Ik knik. "Laten we dat maar hopen."

Bloemendaal heeft niet zoveel winkels, dus Matt en ik moesten met de trein naar Haarlem.
Daar is het groot, er zijn veel winkels. Perfect.
"Hey, hier even iets scoren?" Matt tikt mijn schouder aan en wenkt met zijn hoofd naar de Levi's store, waar ik altijd mijn broeken haal. Je kan er ook truien, shirts en jasjes kopen.
"Ja, is goed."
We lopen samen naar binnen. Het is warm, ik draag niet graag korte broeken en korte mouwen, maar ik denk dat het nu wel kan. Ik hoef niet meer naar school en bij Matt voel ik me fijn.
Er zijn vooral korte spijkerbroeken, maar dat is echt fucking lelijk. Ik ben geen kleuter meer.
Mijn ogen vallen op een korte broek, joggingstof.
Gewoon wat ik normaal draag, comfortabel.
Ik pak de broek op en zoek mijn maat: iets groter dan ik eigenlijk moet, dat doe ik altijd.
Matt heeft naast me ook al iets gevonden. We lopen allebei een pashokje in.

"Klaar?" Ik hoor Matt in het pashokje naast me bewegen en ik draai me naar de deur.
De broek zit perfect, denk ik. Ik heb er geen verstand van. Korte broeken heb ik al een hele lange tijd niet meer gedragen, wat erg eigenlijk.
"Klaar!" Schreeuw ik terug, iets te hard.
We openen tegelijk onze deur. Onze hoofden draaien tegelijk naar elkaar toe. Matt heeft dezelfde korte broek, maar hij heeft een zwarte en ik een witte.
"Goed, toch?" Vraagt hij glimlachend.
Ik knik tevreden. "Ja, perfect."
We glimlachen naar elkaar.
"Ziek, winkel één geslaagd. Nu nog een paar andere winkels." Matt stapt het pashokje weer in.
Ik moet uitkijken met mijn geld, maar dat komt vast wel goed. Ik ga gewoon niet teveel kopen.

Na een tijdje doorlopen door de winkelstraten, wijst Matt weer een winkel aan. De H&M, een winkel waar ik echt mixed feelings over heb.
Toch kan ik er soms echt wel een fijne trui kopen, dus ik vind het helemaal geen slecht idee.
We lopen de winkel in en gaan gelijk naar boven, de roltrap op. Daar zie ik al best veel truien en shirts.
Misschien moet ik maar gewoon simpel doen.
Eenkleurige shirts en eenkleurige truien, simpel.
Ik weet wel welke maat ik moet, gewoon een beetje oversized. Ik pak een simpel groen shirtje van het rek, en daarna nog een witte hoodie.
"Miel!" Ik hoor Matt links van me schreeuwen.
Ik loop met de twee kledingstukken om mijn arm naar hem toe. Hij staat bij een stapeltje truien in korting. Matt houdt altijd wel van korting, wie niet?
"Fijn, toch? Korting!" Matt glimlacht.
Het zijn verschillende truien: met capuchon, zonder capuchon, simpel, druk...
Toch ga ik maar weer voor simpel, zo gaat het.

"Afrekenen?" Matt kijkt me afwachtend aan.
Ik knik met een glimlach. "Ja, ik ben klaar."
Hij glimlacht terug. "Ga maar eerst."
Ik stap naar de kassa en leg het shirt en de twee truien op de toonbank.
De hevig kauwgom kauwende vrouw achter de kassa, kijkt me met een vieze blik aan.
Ze scant alles en tikt met haar veel te lange nagels op haar systeempje, waardoor ik kan betalen.
Ik betaal rustig mijn kleding en stop het in het tasje, dat ik bij de kleding heb gekocht.
Vervolgens legt Matt zijn broek op de toonbank, die de vrouw zuchtend scant. Wat een rotwijf.