Power İs Power ~ Sterek

24. "Artık Alfa benim."

  "Kükremen gerek."  Isaac ben bunu söylediğim gibi şaşkın gözleriyle ciddi olup olmadığımı anlamak için baktı. "Ne? Belki çok uzakta ya da ölme durumunda olabilirler. O yüzden en mantıklısı bu." Derin bir iç çektiğinde, bulduğum çözüm yolunu onayladığını anlamıştım. Bu Kurt işlerinde hala yeni olduğu için muhtemelen yapıp yapmayacağını düşünüp telaşlanıyordu. Fakat aklıma başka bir çözüm gelmiyor. Güçlerimi kullanmayı denedim. Ancak yine işe yaramadı. Çok telaşlandığım zaman gücümü kullanmakta zorluk çekiyorum.

  "Yapabileceğinden eminim." İnançsız bakışlarını bana yöneltti. "Keşke ben de senin kadar emin olsam." Kaşlarımı çattım. "Eski Isaac daha iyiydi. Bu versiyonunu beğenmedim. Diğerine geçebilir miyiz?" Isaac sırıttı. Birazda olsa endişesinin azalmış olduğunu umdum. "Kendimi sana beğendirtmeye çalışmıyorum zaten, Stiles." Kıkırdadım.

  Isaac kendini hazır hissederek derin bir nefes aldı. Ben olacakları bildiğimden kulaklarımı kapattım. Babamın ofisinin yanında duruyorduk. Bir... İki... Üç. Isaac'in kükreyişi bir kedinin bağırışıymış gibi çıktığında ellerimi kulaklarımdan çektim. Isaac de bu performansı sergilediği için kaşlarını çatarak bana baktı. Gülmek istesem bile canımı alabileceğinden korkarak kendimi gülmemek için zorluyordum. "Tekrar dene. Bu ilk denemendi. Şimdi yapabileceğinden eminim. Derek ve Scott'ı kurtarmak için yaptığını unutma." Derek ve Scott'ı kurtarabilmemiz düşüncesiyle vücudunu dikleştirdi ve o kararlı bakışlarıyla birlikte tekrar kükremeye başlamadan önce ben hemen kulaklarımı tekrar kapattım. Bu sefer olacak.

  Kükreyişiyle yerin sallandığını hissettim ve birkaç adım sendeledim. Sağır olmamak için ellerimi kulaklarıma daha çok bastırdım. Pekte işe yaramışa benzemiyordu ne yazık ki. Açıkçası bu kadar şiddetli olacağını tahmin edememiştim. Sonunda yorulunca kükremeyi kesti ve kendinden memnun olduğunu anladığım bir sırıtışla bana baktı. "Ben en iyisiyim." Kendini motive edişine kıkırdadım. Şimdi sıra Scott ya da Derek'teydi. İkisinden biri kükremeliydi ki biz de onların yerini bulabilelim. Belki de onlar buraya gelebilirdi ama bu çok tehlikeli. Babam, Allison, Chris ve Kate varken buraya gelmezlerdi. Isaac giriş kapısına doğru bakınca birinin ya da birilerinin gelmekte olduğunu anladım. Girişe yakın bir odaya Isaac'i elimle tutarak çektim. Kimsenin bizi bulmamasını umarak çömeldim. Eğer babamlar ise o zaman bizim peşimize takılır ve hayatlarını tehlikeye atarlardı.

  "Stiles!" Babamın çaresiz sesiyle beni çağırdığını duydum. Artık bu olaylardan bıkmış olduğunu biliyordum. Tüm olaylar onun etrafında oluyordu. Fakat o hiçbir şeyi tahmin edemiyordu. Olacakları, tehlikede olanları, doğaüstüleri... Hiçbirini bilmiyordu. Anlatmak istesem bile onun tehlikeye girebilme korkusu beni anlatmaktan geri çekiyordu. Isaac kapıya yaklaşınca babamların uzaklaşmış olmalarını beklediğini umarak onu takip ettim. Binadan çıktığımızda Scott'ın bize doğru koştuğunu fark etmemle dondum. Neden tek başına? Derek nerede? Yoksa başardılar mı?

  "Scott?" Derin nefes alırken ona baktım. "Derek nerede?" Gözlerimi yeşil gözleri görmek umuduyla etrafta gezdirdim. "Stiles." Scott sonunda ismimi söyleyebildiğinde hala zar zor nefes alıyordu. "Kaçın." Kaşlarımı çattım. Isaac'in de şaşırdığını hissettim. "Tüm herkesi buradan uzaklaştırın." Arkama Derek'in orada olmuş olacağını düşünerek baktım. Ellerim titremeye başlamıştı. Derek'e bir şey mi olmuştu? "Scott! Derek hangi cehennemde?" Başını kaldırdı. Gözlerindeki bakışlarından içim titredi. "Derek... O... Bana kendisi halledeceğini ve sizi uzaklaşmanız için uyarmamı söyledi." Gözlerimin dolduğunu hissettim ve görüşüm bulanıklaşmaya başladı.

"Hangi tarafta?" Scott anlamsız bakışlarıyla yaşlı gözlerime baktı. "Ne?" Sinirlenmeye başladım. "Derek hangi tarafta?!" Scott bakışlarını sağa doğru çevirmesiyle hemen o yöne doğru koşmaya başladım. Düşünceler beynimde yankılanmaya başladı. Yetişemezsem? Ya ölü bedeniyle karşılaşırsam? Ya orada değilse? Çoktan gitmişse?

Ne kadar süredir koltuğumu bilmeden koştum. Ta ki Derek'in hırlamasını duyana kadar. "Stiles." Derek ismimi çok küçük bir fısıltıyla söylediğinde zor anlayabilmiştim. Bana buradan gitmelisin dediğinin farkındaydım. Fakat gördüğüm manzarayla bunu çoktan kafama takmayı bırakmıştım.

Peter, insan formuyla Derek'in boynunu pençeleriyle birlikte tutup, yukarı kaldırıyordu. Derek ise bunu ne kadar düşünmek istemesemde çok kötü vaziyetteydi. Donup kaldım ve ne yapacağımı bilmiyorum. Şu an yapabileceğim en mantıklı şey ne? Gücümü kullanmak.

"Koş." Söyledikten sonra Derek'in artık direnmeyen vücudunu fark ettiğimde hızla Peter'ın beynine ulaşıp, kontrol etmeye başladım. İlk başta biraz zorlansamda Derek'in boynundan ellerini çekmeyi başarabildim. Peter nakışlarını Derek'ten bana yöneltti. Onun Derek'e yakın olmasından korktuğum için tüm gücümle Derek'ten uzaklara doğru adım atmasını sağladım. Derek ise yere ani düşüşünden sonra boynunu tutuyordu. Hala gözleri zar zor açabildiğini gördüm. Keşke daha hızlı gelseydim.

Peter bana hırladığında korkudan kontrolü kaybettim. O kadar çok gücümü kullanmaya odaklanmıştım ki Scott'dan Jackson'a kadar herkesin burada olduğunu fark etmemiştim. Scott, babam, Isaac ve Chris önüme geçerken; Allison, Kate, Lydia ve Jackson arkamda duruyordu. Bunlar buraya neden geldiler?

Peter ani bir hareketle bana doğru gelince kendimi sağ tarafa doğru attım. O sırada Babam, Derek ve Scott'ın "Stiles!" Diye bağırdıklarını duyabilmiştim. Fakat hedefinin ben olmadığımı fark ettiğimde artık çok geçti. Peter öfkeyle Kate'in boğazını pençelerken hazırlıksızdım ve birkaç damla kanın vücuduma damladığını hissediyorum. Bu sahnenin artık rüyalarıma gireceği korkusuyla titredim. Derek ise o sırada ayağa kalkmayı başarmıştı. Artık herkes ayaktaydı, ben hariç. Lydia'nın Jackson'nın arabasına doğru gittiğini fark ettiğimde, korktuğundan dolayı kaçtığını düşünerek aceleyle ayağa kalktım ve peşinden koştum. Fakat beklemediğim bir şey yaptı. Bana bir şişe fırlattı. Tam zamanında tutmayı başardım. Ona anlamsızca baktım.

"Bunlar ne?" Lydia, Alfa'ya baktığında ben de ona baktım. "Bu şişenin Alfa'ya ulaşmasını sağla. Ama şişenin içindeki maddenin onun üstüne gelmesi şartıyla." Elimde tuttuğum tehlikeli maddeye baktım ve hızla tam isabet etmeyi umarak Alfa'ya bir tanesini fırlattım. Fakat tahmin ettiğim gibi kafasında patlamadı. Tam tersi Alfa şişeyi eliyle tuttu. "Allison!" Allison'dan hamle yapmasını umarak bağırdım. Beni hemen anladı ve şişenin tam ortasına bir ok fırlattı. Bu sayede Alfa'ya madde yayılırken onun yanışını izlediğimde birkaç adım geriye attım.

Derek, Peter'a doğru sinirle giderken onu izledim ve beni şaşırtarak Peter'ın boğazını pençeledi. Bugün iki kişi ölmüştü. Biri Kate, biri de Peter. Olayları muhtemelen anlamaya çalışan babama döndüm. "Baba." Fısıldadım. Babam beni duydu ve bana baktı. Bana sarılınca şaşkınlığımı hızla giderip, sıkıca ona sarılarak karlılık verdim. Gözlerim önümdeki Derek'in kırmızı gözleriyle karşılaştı. Öncesinde maviydi. Şimdi... Kırmızı. "Artık Alfa benim."

  O zamanlar tek derdimizin Derek'in Alfa olması olduğunu sanıyorduk. Fakat içimizden birkaç kişinin daha bir tür doğaüstüne dönüştüğünü bilmiyorduk. Yanılmışız.

-
-
  ‼️ÇOK AMA ÇOK ÖNEMLİ BİR NOT‼️

  Öncelikle kitabımı okuyan güzel insanlar çok teşekkür ederim ☺️ Bu bölümün sezon finali olmasını düşünüyorum. Çünkü bana kitap için gösterilen ilginin biraz azaldığını fark ettim ve belki de bir süreliğini bu kitaba bölüm atmayı bırakmayı düşünüyorum. Fakat çok fazla devam etmem istenilirse devam edebilirim. Aklımda birkaç Sterek planları var. Öncelikle çok önceden hevesli bir bölümünü yazdığım bir Teen Wolf texting var, bir de aklımda Sterek kurgusu var. İkisini de yazmayı hevesli düşünüyorum. Ama birkaç haftadır aklımdaki  Sterek kurgusunu düşünemeden edemiyorum. Çünkü izlediğim bir dizi de bunlar kesinlike Derek ve Stiles diyerek o kurgudan uyarlanmayı düşündüm. Tabii ki de Kurt Adam şeyleri olacak. Ama o kitabımda Stiles'ın gücünün olmamasını düşünüyorum. Sterek, Thiam olmasını düşündüğüm texting de ise tüm ekibin birlikte eğlenceli, komik ve sevgi dolu konuşmalarını yazmayı düşünüyorum. Sizce hangisi olmalı? Düşünceleriniz benim için çok önemli.

   Tüm bu kitabın ilk sezona kadar gelen oy veren, yorum yapan, beni destekleyen, kitabımı severek okuyan ve tabii ki de hayalet  okuyucularımada çok teşekkür ediyorum. Kitabımı umarım beğenmişsinizdir. Sterek ile kalın. ✨🐺🌙