Power İs Power ~ Sterek

19. 'Bir Umut.'

   Kız kardeşimi pençeleyecekken birinin beni son onda çektiğini fark ettim ve o kişi baktım. Amcam. Peter Hale idi. Kız kardeşimin yüz ifadesini fark ettiğimde her şeyi mahvettiğimi fark ettim. Kardeşim şimdi bana sanki ben bir canavarmışım gibi bakıyordu. O bakışları asla unutamayacağımı o zaman anladım.

- Yazar'ın Bakış Açısıyla -

Stiles, Scott ve Derek hastanenin önüne geldiklerinde hepsi hızla cipten indiler. En önde Stiles hızla koşuyordu. Scott'ın Annesi yani Melissa'yı gördüğünde hızla durdu.

"Lydia. Lydia Martin nerede?" dedi. Melissa hemen bekletmeden cevapladı. "Numara 128-" demesiyle Stiles hemen asansöre koştu. Melissa arkasından bağırdı. "3. Katta!" dedi ve Stiles'ın arkasından Scott ve Scott'ın arkasındaki bir adamında onlarla birlikte koştuğunu fark etti. Nedense adamla hiç karşılaşmadığının farkındaydı. Fakat yüzü tanıdık gelmişti. Belki de markette görmüşümdür diye düşündü.

Stiles asansörün düğmesine defalarca bastı. Asansör gelene kadar Derek ve Scott ona yetişmişlerdi bile. Melissa onlarla birlikte gitmeyi düşündü ve arkadaşına döndü. "Ben gelene kadar bir süre benim yerimi idare edebilir misin?" dedi. Arkadaşı onaylayarak başını salladı ve Melissa gülümseyip asansöre koştu. O geldiğinde asansör gelmişti. Stiles hızla asansörün içine girdi ve 3. katta bastı. Her stresli olduğunda yaptığı gibi etlerini yemeye başladı.

Kimse asansörün kapısı açılana kadar konuşmadı fakat Scott ve Derek birbirlerine korkarak baktılar. Ya onlar gittiklerinde Lydia çoktan ölmüş olduysa? İkisininde aklından sadece bu korkunç düşünce geçiyordu.

Asansörün kapısı açıldı ve hepsi hızla dışarı çıktı. Melissa, "Sağ taraftan." dedi. Stiles hemen sağ tarafa döndü ve hızla kapıların üstündeki numaralara baktı. 120, 121, 122, 123... İçinden 'Hadi! Hadi!' diye söylendi. 128 sayısını görünce hızla kapıyı açtı. İçeride Lydia'nın annesi, Lydia'nın elini tutmuş ağlıyordu. Babası ise arkadan Lydia'nın Annesi'ne bağırıyordu. "Tüm bunlar senin suçun! Eğer velayet bende olsaydı kızım böyle şeyler yaşamış olmazdı!" Stiles bir adım geri attı. Fakat Lydia'nın babası çoktan onu görmüştü. "Sende kimsin?!" diye bağırdı. Stiles onun bağıracağını düşünmediği için birden yerinde zıpladı. Sonrasında kendine geldi ve "B-Ben Lydia'nın okuldan arkadaşıyım." dedi.

Melissa hemen odanın içine girdi ve Lydia'nın kontrollerini yapmaya başladı. Herkes ondan iyi bir haber almak için ona dönmüştü. Sonunda arkasına döndü ve odadaki herkese gülümsedi. "İyileşecek."

Stiles tüm endişelerinin gittiğini hissetti. "İşte bu!" diye bağırdı. Sağ elini yumruk yapmış ve havaya kaldırmıştı. Tüm odadakilerin ona bakışlarını görüncü elini indirdi ve gülümsedi. Scott, Stiles'a gülümseyerek onun omzuna iki kere vurdu.

Lydia'nın Annesi yaşlarını sildi ve eski kocasına bakışları yönlendirdi. "Biz çıkalım." Sonrasında Stiles, Scott ve Derek'e baktı. "Siz bir süre onun yanında kalabilir misiniz?" dedi. Stiles hemen başını yukarı aşağı salladı. "Tabii ki." dedi. Lydia'nın Annesi ve Babası odadan çıktı. Melissa gitmeden önce Scott'ın önünde durdu. "Birkaç dakikalığına benimle gelir misin Scott?" dedi. Scott merakla odadan çıktı ve kapının önünde durdular. Melissa kollarını birbirine bağladı.

"Bu kıza ne olduğu ile ilgili bir fikrin var mı Scott?" dedi. Scott Lydia'nın olduğu odanın camından içeriye baktı. "Hayır. Bir fikrim yok. Bende sizin kadar şaşkınım Anne." dedi. Melissa birkaç süreliğine ona baktı ve Scott'a sarıldı. "Okulda dikkatli olacağına söz ver, Scott." dedi. "Söz veriyorum, Anne." diyerek Scott, Annesine daha sıkı sarıldı.

- Lydia'nın Hastanedeki Odasında -

Stiles ve Derek, Lydia'nın yaralarına dikkatlice bakıyorlardı. "Neden iyileşmedi?" dedi Stiles. "Bilmiyorum ama şimdiye iyileşmeye başlaması gerekirdi." dedi Derek. Stiles, bir koltuğa oturdu ve düşünmeye başladı. "Derek?" dedi ve Derek bakışlarını Stiles'a döndürdü. "Sence şimdiye..." nefes aldı. "Şimdiye ölmüş olur muydu?" dedi. Düşüncelerini dile getirirken sesi titredi. Derek düşünceli bir şekilde Lydia'ya baktı. "Evet. Ölürdü." Stiles'a döndüğünde dedi.

Stiles anlamsızca bakışlarını yerde gezdirdi. "Anlamıyorum. O zaman... Neden hiçbir şey olmadı?" dedi. Derek şu anda bu soruya cevap vermek istedi. Fakat o da hiçbir şey bilmiyordu. İkisi de düşüncelere daldı. Sonrasında Scott odaya girdi.

 "Herhangi bir şey bulabildiniz mi?" diye sordu Scott. Stiles umutsuzca ona döndü. "Hayır... Bulamadık." dedi. "Lanet olası hiçbir şey buılamadık!!" Scott, Stiles'ı sakinleştirmek için ona yaklaştı. "Ona bir şey olmayacak." Dedi ve Stiles'a sarıldığında Derek'e baktı. "Buna izin vermeyeceğiz." dedi kararlı bir şekilde.

"Söz ver." dedi Stiles hüzünle. "Söz veriyorum." Scott, Stiles'tan ayrıldı ve Lydia'ya yaklaştı. "Yaraları... İyileşmiş mi?" diye sordu Derek ve Stiles'a döndüğünde. Derek Lydia'ya baktı ve sonrasında Scott'a bakışlarını yöneltti. "Hayır, hiçbir iyileşme belirtisi bile olmamış." dedi. Scott şaşkınca tekrardan Lydia'ya baktı. "Bu normal mi?" diye Derek'e sordu. "Hayır."

Scott artık ne yapacağını bilemeyerek tekli koltuğa oturdu. "Peter şu anda dışarıda... Belki de şu anda başka birinin canını tehlikeye atıyor." dedi. Artık Scott'ın da sabrı kalmamıştı. Stiles odadai bahçeye bakan cama yöneldi ve nefes almaya çalıştı. Sonrasında dikkatini arabadan inen babasına çevirdi. Hemen Derek'e döndü. "Babam. Babam burada." dedi. "Babam hala seni arıyor. Bence seni burada bizimle görmesi pek iyi olmaz.

Derek, Stiles ve Scott'a baktı. Odanın kapı kolunu tuttuğunda Stiles ona seslendi. "Derek..." dedi ve Derek başını ona döndürdü. "Eğer herhangi bir şey... Herhangi kötü ya da iyi olacak bir yöntem ya da bilmiyorum bir tedavi bulursan lütfen söyle." Stiles umudunun yavaş yavaş tükendiğinin farkındaydı. Fakat yinede bir umut diye düşünüyordu. Sadece 'Bir umut.' diye geçirdi içinden. Derek başını onaylarca salladı ve odadan hızla çıktı.

Stiles Lydia'ya döndü ve içindeki bir ses onun iyi olacağını tekrar ve tekrar söylüyordu. Scott, Stiles'a yaklaştı ve omzuna elini koyup ona destek verircesine sıktı. "O iyi olacak." dedi Scott. Stiles, bakışlarını Lydia'dan çevirmeden cevapladı. "Umarım."

Odanın kapısı açıldığında Stiles zaten kimin geldiğini az çok tahmin etmişti. Babası her zamanki gibi işini yapıyordu. "Stiles?" Şerif, oğlunu burada görmeyi beklemiyordu. Fakat aynı okulda ve bazı derslerde aynı sınıfta olduklarını bildiği için pek şaşırmadı.

Stiles babasına yaklaştı. "Baba. Ona ne olduğu ile alakalı bir bilgi var mı?" Şerif başını olumsuzca salladı. "Bende bunu öğrenmek için buradayım. Fakat uyanmadığına göre başka bir zaman tekrar geleceğim." dedi. Şerif, Lydia'ya bir kere baktıktan sonra tekrar oğluna ve Scott'a döndü. "Hey. Siz herhangi bir şey gördünüz mü? Çünkü bu olay okulun rehberlik odasında yaşandı." dedi. Scott ve Stiles birbirine baktı. Stiles o zaman okulda değildi ve Scott da dersteydi. Yani ilk defa şans eseri ikiside meşguldü. Stiles şimdiden bir şeyleri çözmeye başlamıştı. Muhtemelen Derek ve o veterinerdeyken bu olay yaşanmıştı. Aklımda sadece bir soru vardı. Lydia neden rehberlik odasındaydı ve Scott neden Lydia'nın herhangi bir yardım çığlığını duymadı? Ya da Lydia ses çıkarmamış mıydı?

Scott artık Şerif'in sorusuna bir cevap verme vaktinin geldiğini anladı. "Biz maalesef ki hiçbir şey görmedik." Stiles başını onaylarcasına salladı. "Baba. Lütfen önemli ya da önemsiz herhangi bir gelişme olursa söyler misin?" diye sordu Stiles. Şerif başını onaylarcasına salladı. "Artık siz çıkın. Biraz dinlenin." Stiles ve Scott hemen odadan çıktı.

Stiles artık soruları içinde tutamadı. "Scott." dedi ve Scott'ı durdurdu. "Lydia'nın hiçbir sesini okuldayken duydun mu? Herhangi bir yardım çağrısı ya da ne biliyim bir kalbinin hızlı atışı gibi bir şey." Scott olumsuzca başını salladı. "Bende neden duymadığımı hiç bilmiyorum Stiles. Belki de hepsi benim hatam. Eğer duysaydım, belki de şu an hastanede Lydia iyileşecek mi diye düşünecek olmazdık." Scott keşke duysaydım, keşke yardım edebilseydim diye kendini suçluyordu.

   Stiles bu soruyu sorduğuna pişman oldu. "Bizim suçumuz yok, Scott. Eğer bir suçlu varsa o da Peter." dedi ve  eve gidip Lydia için tedavi aramak amacıyla cipe doğru gittiler.
-
-

   Biraz uzun bir süreden sonra buraya tekrar gelmek biraz beni korkuttu. Yazma alışkanlığımı kaybettiğimi ve sınavlardan dolayı doğru düzgün yazamadığımı fark ettim. Şimdi modum ve ilhamımda yerine geldiğine göre yazmaya başlama vakti! Hepinize tekrardan merhaba! Umarım bölümü beğenmişsindir. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. - Yorum yapmanız bana her zaman biraz daha yazma isteği veriyor.-

   Gelecek bölümde görüşürüz Sterek shipperlar! ❣️✨