Power İs Power ~ Sterek

8. Sarı Kafa

    Stiles'ın Bakış Açısıyla

   O gün bayıldığımdan sonra Deaton'ı dinlemeyerek okula gitmeye devam ettim. Çünkü okulu ne kadar sevmediğimi söylesem de, okulda dikkattim dağılıyordu ve en yakın arkadaşımla olmak beni mutlu ediyordu. 

   Scott okula gittiğim için gerçekten endişelendi ve her saat başı yarama bakmak için ısrar edip yeni öğrendiği ve benimde böyle bir şey olduğunu yeni öğrendiğim 'Canlıların Acısını Alabilme' kurt adam şeysinden yaptı. Bu beni gerçekten güldürse de yaranın olup, acısının olmaması beni garip hissettirdi. Scott ise bu acı alma şeyinden gerçekten hoşlanmışa benziyordu. Bunu ilk yaptığında ağlamıştı bile! O ağladığında bende ağlamıştım. Neden ağladığımı bilmiyorum fakat ikimizde birbirimize güldüğümüz için bu ağlama, kahkaha yüzünden gözden düşen yaşlara dönüştü.

    Scott bana Derek'in benim acımı aldığını söylemeyi de unutmadı. Bende Derek'i gördüğümde ona teşekkür edeceğimi aklıma kazıttım. 

   Yani genelde neredeyse her gün Derek'in yüzünü görüyordum. Fakat bu günlerde ne aramalarıma cevap vermiş ne de mesajlarıma mesaj atmıştı. Yani görüldü bile atsa en azından iyi olduğunu bilirdim. Fakat yaşadığına dair hiçbir şey yoktu. Yinede pes etmeyip evine bile gitmiştim ama orada da onunla karşılaşamadım. 

     Scott ile okulda bu konuyu konuşuyorduk. ''Yani... Senin de mi mesajlarına cevap vermiyor?'' dedim Scott'a sorarak. Başıyla onayladı.

   ''Evet. Ona kaç gündür yazıyorum ve hiçbir haber yok. Gerçekten endişelenmeye başladım. Onun sayesinde kurt adamlıkta gerçekten gelişmiştim ve beni ısıran Alfa Kurt Adam'dan korkmuyordum. Fakat şimdi o ortalıkta yok ve cinayetlerde artmış durumda. Bu yüzden korkuyorum ve bugünün dolunay gecesi olmasıda bana hiç yardımcı olmuyor.'' dedi Scott kurt adam dişlerine engel olamayarak bana gösterirken. Ben hemen geriye doğru çekildim.

   ''Dostum! Kendine engel ol! Bahçede olduğumuzu unutma!'' dedim fısıldayarak bağırırken. Scott gözleriyle etrafa baktı ama dişlerinin, pençelerinin ve gözlerinin parıldamasına engel olamadı. ''Pekii tamam. Tamam. Seni soyunma odasına götüreceğim. Eğil ve sakın kafanı yukarı kaldırma. Tamam mı?'' dedim endişeyle onu banktan kaldırıp soyunma odasına doğru gitmeye başladık.

    Scott kafasını hiç kaldırmadı ve  ben ise onun soyunma odasına doğru giderken hırlamalarını işittim. Bu sesleri sadece benim duyduğumu umdu. 

    3. Kişi Bakış Açısıyla

   Scott soyunma odasına girdiği gibi kükredi. Stiles şaşkınlıkla elleri titreyerek kapıyı hızla kapattı ve camdan sağ ve sola baktı. Kimsenin olmadığını anladığında rahatlayarak nefesini serbest bıraktı.

  ''Stiles. Git.'' dedi Scott zorla. Fakat Stiles arkadaşını bırakmamakta kararlıydı. 

  ''Seni burada bırakmayacağım, Scott.'' dedi Stiles ona bir adım yaklaşarak. Scott kafasını kaldırdı ve tekrardan kükredi. Fakat bu sefer Stiles'a sinirli olduğu için idi. Scott, Stiles'a doğru adım atmaya başladı. Stiles ise korkarak az önce attığı adımların tam tersi olarak geriye doğru adım attı. ''Dostum! Sakin ol.'' 

   ''Kaç.'' dedi Scott ama o kadar sessiz söyledi ki Stiles bunu duymadı. ''Kaç!'' dedi bu sefer daha yüksek sesle.

  ''Söylediğim gibi. Seni burada bırakmayacağım!'' dedi Stiles az önceki kararlığından biraz daha az kararlı konuşarak.

   Scott kükredi ve Stiles'a atladı. Stiles sırtının bir dolaba çarpmasıyla ümidini kaybetti ve rüyalarındaki Alfa Kurt Adam'ın yaptığı gibi en yakın arkadaşının keskin dişlerinin boğazına doğru yöneldiğini izledi. Titredi ve elleriyle itmeye çalıştı. ''Scott! Benim. En yakın arkadaşın!'' dedi çaresizce. Fakat Scott dinlemedi ve ısırmak için hazırlandı.