Metresin Kızı

5.bölüm

Bol bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın.

Umarım bölümü beğenirsiniz.

Pazar günü tekrar görüşmek üzere.

İyi okumalar...

"Bunlar mı?" duyduğum seslerle gözlerimi kırpıştırdım.

"Dokunma!" Elif'in çığlık atarcasına konuşmasıyla hızla doğruldum yerimden.

Beni dağlayan adam Elif'e tokat atacakken benden önce başka bir el onun elini kavradı.

"Kıza yapmışsın zaten yapacağını. İkisine birden zarar veremeyiz. Çocuğu rahat bırak."

Gözlerim uyku sersemliğiyle buğulu görürken Elif'i kendime doğru çektim iyice.

"Bir tokattan bir şey olmaz. Baksana şu şımarığa!" dedi ve Elif'e yüzünü buruşturarak baktı.

Dişlerimi sinirle sıkarken Elif'in yüzünü saklamak istercesine göğsüme bastırdım omzumun acısına rağmen.

"Babamın bir tokatla kalmayacağına emin olabilirsin!" dediğimde sinirle Elif için kalkmış eli benim yanağımla buluştu.

Başım kısa bir süre yana düşse de hemen geri kaldırdım.

Canımı daha fazla yakamazlardı sanırım.

"Naci biraz aklını kullan!" dedi burada ilk kez gördüğüm adam. Hepsi midemi bulandırıyordu.

"Vermezse öldürücez kızı ama verirse ikisini bir götürüp atıcaz karakolun önüne. Mustafa amiri ömür boyu mu peşine takmak istiyorsun? Kızlara bir şey olursa peşimizi bırakmayacağını biliyorsun değil mi?"

Adamı sertçe itekledi Naci denilen adam.

"Dünki bebe gelmiş bize ders veriyor! Siktir git, amına koyayım!"

Elif'in kulaklarını hızla kapatırken Naci dediği adam çıkıp gitmişti.

Geride kalan adamın bakışları beni bulduğunda başımı dikleştirdim.

"Aferim..." dediğinde kısık ve sevecen bir sesle Elif kollarımın arasından sıyrıldı.

"Hiç belli etmedim değil mi Miraç abi?"

Şaşkınlıkla bir Elif'e bir adama bakarken adam Elif'e bakıp gülümsedi ve başıyla onayladı.

Kapıyı yokladıktan sonra bana döndü.

"Ben komiser Miraç Keskin... Gizli görevdeyim. Sizi buradan çıkarıcam."

Tüm savunmam adeta yıkılırken başımı daha fazla dik tutamayarak duvara yasladım.

"Ne derlerse desinler cevap verip adamları kışkırtma. Benim de yapabileceklerimin bir sınırı var. İlk amacımız ikinizi de buradan sağ salim çıkartmak. Tamam mı?"

Onu başımla onaylarken tekrar kapıya bir bakış attı.

Ardından da birden çenemden kavradı.

"Bir dahakine o dilini kopartırım!" dediğinde kaşlarım çatılırken ardından tekrar buraya gelen adamı gördüğümde oyununa ayak uydurdum ve sertçe çenemi elinden kurtardım.

Miraç sinirle doğrulurken kapıya ilerledi ve adamı yeni görüyormuş gibi kısa bir an duraksadı.

"Çıkalım şuradan yoksa benim elimde kalacak!"

"Bir yandan da amirin sözümüzü dinlememesini o kadar istiyorum ki..." derken gevrek gevrek gülüyordu Naci.

Kapıyı üzerimize çekip kilitlediklerinde artık sesleri uğultu şeklinde geliyordu.