VESAİRE | BXB

beş

Koray abi: Bora

Abine söyler misin evden çıksın

Telefona bakmıyor hıyar

Bora: Söyledim

Hazırlanıyor şimdi

Ve hıyar odur diyor..

Koray abi: Hıyar kısmını niye söylüyorsun yavrum

Neyse bekliyorum ben kapının orda

Bora: yavrum mu/

Küfür ede ede hazırlanan abime bir bakış atarak salona yürüdüm ve perdeyi biraz çekiştirerek dışarıya baktım. Kapının önünde klasik bir araba vardı ve Koray abi ona yaslanarak sigarasını içiyordu. Üzerinde her zamanki gibi deri bir ceketi vardı.

Bakışları pencereden ona bakan beni bulduğunda, yakalanmış gibi hissetsem de o ağzındaki dumanı üflemiş ve başıyla selam vermişti. Ufak bir tebessüm ederek selam verdim ve hızla geri çekildim. Yıllardır onu bu şekilde görüyordum ve bu ufak anlar bile kalbimin hızla çarpmasına yetiyordu.

Kendimi köşeli koltuğa atarak telefonumu aldım ve mesaj yazmaya başladım.

Bora: Dışarısı soğuk gibi duruyor

İstersen evde bekleyebilirsin abi

Koray abi: Sorun değil

Biraz hava almak iyi geliyor

Bora: Peki öyleyse

Donar kalırsan karışmam

Koray abi: Abim seni orada ağaç edecek diyorsun sanki 

Bora: sanırım hahdahsfs

"Neye gülüyorsun lan?" Abimden gelen sesle bakışlarımı telefondan çekerek ona bakındım. acelesi yokmuş gibi yavaş yavaş ceketini giyiyordu.

"Hiç." telefonu kapatarak ayaklandım. Senin arkadaşınla yazışıp eğleniyorum abi diyemezdim sonuçta.

Arkasından kapıyı kapatmak için ilerlediğimde o bir süre ayakkabısını giymeye uğraşmıştı. O süre zarfında kapıya yaslanarak bakışlarımı Koray Abi'nin olduğu yere çevirdim. Abime bakıyor olacağını düşünsem de göz göze gelmiştik ve bu beni afallatmıştı.

Bir süre bakışlarımızı çekmeden öylece birbirimize bakmıştık. Abim "Görüşürüz." diyerek arabaya doğru yürümeye başlamış ve kendini hızla arabanın koltuğuna atmıştı. Arka koltukta birilerinin daha olduğunu görmüştüm.

Koray abi bana doğru göz kırpmış ve sürücü koltuğuna oturmuştu. Geride aptal aptal sırıtarak kapıyı kapatan bir ben kalmıştı.

***
Bölümler ne kadar uzun dimi..