VESAİRE | BXB

yirmi altı

Emir: Bora

Geliyo musun bize

Bora: olur ama şey

Bize de gelebilirsiniz

Bahçedeki çardakta otururuz

Evden uzaklaşasım pek yok da

Emir: tamamm, daha iyi olur aslında

Teyzem ve annem çok fena bağrışıyorlar

Sizin ev sakin tabii şhsdhfksdfd

Bora: evett

Abim de gidecekmiş birazdan

Gelin hadi evdeyim ben

Emir: hmm iyiymis

Tamam geliyoruzz

Elimdeki test kitabını kenara koyarak gerindim, masada oturmaktan yorulmuştum. Yaklaşık iki saat boyunca biriktirdiğim ödevleri bitirmeye çalışmıştım, çok doğaldı yorulmam.

Odamdan çıkıp abimin odasına ilerlediğimde beyaz bir gömleği giyiyor olduğunu görmüştüm. Normalde asla böyle giyinecek bir tipi yoktu ama çalıştığı yer değiştirmişti bunu.

"Ne bakıyorsun oradan?" Abim kapıya yaslanıp onu izleyen beni gördüğünde konuşmuştu. Bir yandan elindeki saati takmaya çalışıyordu.

"Hiç," Odasına ilerleyerek kendimi onun yatağına attım. "İşe gidiyorsun değil mi?" Süper zeka bir soru sormuştum yine, takım elbise giydiğine göre bara gidiyordu.

"Evet, toplantı var." dediğinde başımı salladım.

"Neden gündüz değil de akşam oluyor?"

Meraklı bir şekilde sorduğumda, "Diğer şirketlerin patronları gelecek, akşam toplanma gibi saçma kriterleri oluyor bu adamların." demişti. Normalde sorumu geçiştirirdi ama bu sefer cevaplamıştı ne hikmetse.

"Hmm, anladım." Yayıldığım yerden toparlanarak ayaklandım. Yatarsam geri kalkmam zor oluyordu çünkü. 

Çıkışa doğru ilerleyip kapının oraya geldiğimde, kenardaki camdan bizim eve doğru yürüyen arkadaşım ve onun yanındaki genç bir çocuğu görmüştüm. Bizim yaşlarımızda gibi duruyordu.

"Emir'ler gelmiş, çıkıyorum ben. Çardakta oturacağız." Abime yönelik bağırarak konuştuğumda bir yandan mutfağa ilerlemiş ve hazırladığım birkaç atıştırmalığı almıştım yanıma. 

Kapıyı açıp çıkmak üzereyken abim bizim eve doğru gülüşerek gelen ikiliye bir göz atmıştı. "Emir'in yanındaki kim?" Gözlerini hafiften kısarak sormuştu bunu. Neden merak ettiğini bilmiyordum ama tuhaf bir bakışla bakıyordu çocuğa.

"Kuzeniymiş, tanışacağız." Söylediğim şeyle başını sallayarak tekrar odasına ilerledi. Ben ise nihayet ayakkabımı giymiş ve bahçenin girişinde bana doğru bakınan arkadaşımı görmüştüm. Yanındaki bahsettiği kuzeni de kibar bir gülüşle bana doğru bakıyordu.

"Selam." Elimdeki yiyecekleri masaya koyduktan sonra yanlarına giderek nazik bir gülümseme sundum. "Selam, Bora değil mi?" Kıvırcık saçları ve renkli gözleri olan çocuk hafif bir aksanla konuşmuştu.

"Evet, sen?" 

"Miraç ben de." Elini selamlaşmak adına sunduğunda ufak bir süre arada kalsam da uzatmıştım elimi. Nedense kimseye temas etmek bile gelmiyordu içimden.

Ayakta kalmamak adına bahçenin kenarındaki masaya ilerlemiş ve oturmuştuk. Hava çoktan karardığından soğuk olan hava biraz üşütse de sesimi çıkarmamıştım. Emir sosyalleşmem için uğraşıyordu bu yüzden kırmayacaktım onu.