ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္(သို႔)ကတိစာခ်ဳပ္
မွန္စားပြဲေပၚက စာခ်ဳပ္ႏွစ္ေစာင္ဟာ လက္မွတ္တစ္ေနရာစာအတြက္ အသင့္ေစာင့္လို႔ေနတယ္။တနည္းအားျဖင့္ ထိုစာခ်ဳပ္ေတြက ယမ္းကို သေရာ္ ေလွာင္ေျပာင္ေန၏။
ေစးစက္မ်က္ဝန္းေတြဟာ မ်က္ရည္ေတျြဖင့္ ရႊဲစိုလို႔ေနသည္။ယမ္းကိုၾကည့္ေနသည့္ မ်က္ဝန္းေတြဟာ ေဒါသေတြႏွင့္ ေပါက္ကြဲလို႔ေနသည္။မွန္စားပြဲရဲ့ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရပ္လ်က္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ စိုက္ၾကည့္ေနၾကသည္။
ငိုသံတစ္ဝက္ႏွင့္ စိတ္ပ်က္သည့္ႏွယ္ ေစးစက္အသံတို႔ လြင့္လာ၏။
"ဘာလုပ္ေနတာလဲ။လက္မွတ္ထိုးေတာ့ေလ။မင္းနဲ႔အျမန္ဆံုးကြာရွင္းခ်င္ေနၿပီ"
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ မ်က္ဝန္းထဲမွ မ်က္ရည္တို႔ အိခနဲ စီးက်လာ၏။ယမ္းသည္လည္း စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ခါးေထာက္လ်က္ သူ႔ကိုၾကည့္မိ၏။ဒီလိုထင္ရာစိုင္းလာမွေတာ့ မိုးထိယမ္းကလည္း သည္းခံမေနဘူး။
"အေတာ္ကြာခ်င္ေနတာေပါ့။အေတာ္ တစ္ခုလပ္ျဖစ္ေနတာလား။ဟုတ္လား ေစးစက္ထင္"
"ဟုတ္တယ္။တစ္ခုလပ္ျဖစ္လိုက္တာမွ ေကာင္းအံုးမယ္"
"ရတယ္ေလ။ထိုးေပးေသးတာေပါ့"
ယမ္းက ခံုမွာဝင္ထိုင္ရင္း ေဘာပင္ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။သူ႔ေရ႔ွကစာခ်ဳပ္ႏွစ္ေစာင္ထဲမွ တစ္ေစာင္ကို က်ိန္းေသလက္မွတ္ထိုးရမဲ့သေဘာ။
ေစးစက္က ယမ္းကို ခပ္စိမ္းစိမ္းၾကည့္လ်က္၊
"ကတိစာခ်ဳပ္မွာမထိုးနဲ႔ ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္သာထိုးေပး။ဒီမွာတင္ စခန္းသိမ္းၾကမယ္"
"ကြၽန္ေတာ့္ကို ဆရာလာမလုပ္နဲ႔"
ယမ္းက ေစးစက္ကို လွမ္းၾကည့္လ်က္၊
"ရႈပ္တယ္ကြာ!"
ယမ္းကကြာရွင္းစာခ်ဳပ္ကို ၿဗီးခနဲ ၿဖဲဆုတ္ပစ္၏။
ေစးစက္က ယမ္းဆီ အလ်င္စလိုေျပးကာ၊
"ဘာလုပ္တာလဲ"
ယမ္းက မတ္တတ္ထကာ၊
"မကြာႏိုင္လို႔ ၿဖဲတာမျမင္ဘူးလား"
YOU ARE READING
YANG(Completed)
Romanceကျုပ်ကိုထိန်းချုပ်လို့ရမယ်လို့ခင်ဗျားထင်နေလား~~~ မိုးထိယမ်း ငါ့ဦးနှောက်ထဲမှာမင်းကအလုပ်သဘောသက်သက်ပဲ~~~ စေးစက်ထင် .................... က်ဳပ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္လို႔ရမယ္လို႔ခင္ဗ်ားထင္ေနလား~~~ မိုးထိယမ္း ငါ့ၪီးေနွာက္ထဲမွာမင္းကအလုပ္သေဘာသက္သက္ပဲ~~~ ေစးစက္ထင္
