Sessiz Ve Sensiz (+18)

B Ö L Ü M E L L İ A L T I (+18)

    " Birilerini kullanmak senin işin Lee. Bana sakın bir daha böyle konularla gelme. Ve Angel'ı rahat bırak. Git başkalarını dahil et planlarına. Başkalarını kullan. Tıpkı başkalarının seni kullandığı gibi." Oda dar geldi Dedektif Copper'a dağıtmak yerlebir etmek istedi. Ama Angel'a yardım etmek için ortaklık teklif etmişti. Genç kadın görevinden olmuştu. Onunda işinden olması akıl karı değildi. Tabi ki o lanet adamın daha fazla ondan bahsetmesine de izin vermeyecekti.

   "Sakin ol Dylan. Bu anlaşma ikimizi de iyi sonuçlar verecek. Ben Şef olur olmaz büyük başarı elde edeceğim sende bu kasabadan başka bir yere naklini isteyebileceksin." Rahatlığı konuşurken arkasına yaslanması kanının damarlarında dolaşışını hzılandırdı.

  "Kendine kovalayacak başka dosyalar bul. Ve Angel'ın peşini bırak." dedi Dylan sabrının son tanelerini kullanırken. Lee'nin gülüşü bunu da saniyeler içinde tüketiyordu tabi.

   "Ne yazık başka birini bulmam gerekecek o zaman Angel ile ilgili konu için." Dylan'ın gözleri yavaşça kapandı. Derin bir nefes aldı. Kapanan gözleri ile aklına gelen şey şu durum için çok aykırıydı. Onun gözleri... Tarif edilemeyecek kadar güzeldi. Güldüğünde gamzeleri... Lanet olası derece bu güzel manzara bir an önce gitmeliydi aklından. Mantıklı dahi düşünüyordu o görüntüler zihnine düştükçe.

   "Birlikte çalıştığımız şu son dosyada Lee. İyi ki yaşanan bir kaç olayın görüntüsünü saklamışım. Madem yasa dışı oynuyoruz. Benimle hamlem o koltuktan inmeni sağlamak olur. Angel'dan uzak dur." Hızlı ve sert adımlarla çıktı odadan Dylan. Kapıyı ortaya attığı tehdit ateşinin verdiği sinirle çarptı. Başında o kadar şey varken bir de bu eklenmişti.

   Genç kadını görmek istedi. Uzaktan da olsa görmek istedi. Aklına evde düşüncesizce davrandığı geldi. Duvarları yumrulamak bir yerlere kafa atmak istedi.

   Yönetim katından aşağı indi sinirle. Cinayet deparmanından alması gereken dosyalar geldi aklına. Bu kattan nefret ederdi. Buraya geldiği anlar zihnine düşen anı aynıydı. Onun dosyasını buraya teslim edilişi ve intihar diye reddedilişi. Yanına uğraıfğı memurdan dosyaları alırken dalgındı. Kopyasını aldığı dosyalar için imza atarken ne yaptığı sonradan fark etti resmen.

   Şef Lee'nin Angel hakkında düşündükleri onu rahatsız etmişti. Angel'a onu kullanmak için yaklaşmak düşüncezce bir fikirdi. O da onun tamamen masum olmadığını biliyordu. Ama sanılan gibi değildi. Onun için endişeleniyordu. Genç kadın farklıydı...

   Sert görüntüsü paramparçaydı. Philip dosyasında kadının kriz geçirdiği anı görmüştü. İnsanların ilaçlarla atlattığı krizden o kendi kendine kurtulmuştu. Bunu ancak buna mecbur bırakılmış insanlar bu kadar sorunsuz çözerdi. Kendini iyi tanıyordu. Kendini biliyordu.

   Memur odasından çıkıp merdivenlere yöneldiğinde adımları yere kilitlendi. Kalbi hızlanırken yüzünde bir gülümseme belirtmemek için çırpındı. Ama o kendini kontrol etti. Cinayet deparmanından birinin odasından çıktı genç kadın. Yüzünde o kendinden emin ifade ve dudaklarına yakışan kırmızı ruju vardı. O öylece dursa dedektif onu saatlerce izlerdi. Tabi dudakları ile buluşmamak için kendini ne kadar tutabilirse o kadar izlerdi.

   "Angel." dedi kendine onun olduğunu kanıtlamak istemiş gibi. Çünkü onu görmeyi böylesine isterken bir anda karşına çıkması bir hayal gibi gelmişti. Ama o hayal kurmazdı.

  "Dedektif." dedi dedektifin kalbini böylesine avuçları arasına alacağını bilmeden. "Neden buradasın?" diye sorarken buldu kendini dedektif. Kolidora boyu gezindi bakışları... Anıları silmek istese de her an çıkmayı bekler gibi oradalardı.

   "Babam için laboratuvar sonuçları çıktı. Onu teslim ettim. Uygunsan senin yanına gelecektim." Uygun olmasa bile sorun olmazdı dedektif için. Angel için planlarını erteleyebilirdi. Onun için en yoğun anında bile uygundu.

   Angel için böylesine heyecanlanırken onun için  her şeyi yapabilirmiş gibi hissetti. Belki de bu alışılmışın dışında bir şeydi. Ama onun için uzun süreden sonra bir ilkti.

    O uslanmaz bir adamdı. Yaramaz bir kadının yanında uslandı.

   Sinirliydi ama genç kadının gözleri ona iyi gelen bir skainleştirici gibiydi. Daha önce sinirle kalbini kırdığı birinden böylesine özür dilemek istememişti. Şimdi Angel onu affetsin diye bir çok şeyi verirmiş gibi hissediyordu.

   Ancak dedektif Angel'ın kurnaz bir kadın olduğunu ve ona öylece güvenemeyeceğinin de farkındaydı. Dylan Copper bu kez tehlikeli bölgeye kendi isteği ile girdiğini biliyordu. Ve duyguları onun için uzun zamandır ikinci plandaydı.

  Her şey değişirdi, insanlar, hisler, duygular... Ama Angel'ın bakışları babasının avukatı olduğunu söylediği günkü gibi kendinden emin parlıyordu.