Sessiz Ve Sensiz (+18)

B Ö L Ü M D Ö R T (+18)

"İyi misiniz?" diye soran kadın memurla kendime geldim. Ne zamandır öylece duruyordum bilmiyorum. Bir koltuğa oturmuş yeri izliyordum.

"İyiyim teşekkürler. Acaba başkanın evi için istenen izin çıktı mı?" diye sorduğumda kadın yüzüme uzun uzun baktı. Sonra bir şüphelinin avukatı olduğumu hatırladı büyük ihtimalle. Bir dedektifin odasının kapısına birde bana baktı. "Şimdi onay geldi. Onu dedektife ileteceğim. " dedi. Teşekkür ederek koltuktan hızla kalktım. O eve gitmek istiyordum. Daha önce girmeme izin vermemişlerdi. Şimdi girebilmem için bir fırsattı. Ayağa kalktığımda üzerimdeki gömleği düzelttim ve eteğimi kontrol ettim. Ufak detaylar önemliydi. Ciddiye alınmak için cinsiyetimden daha çok mesleğimi kullanmayı severdim. Özenilmiş detaylar ciddiye alınan işi gösterirdi. Kapısında beklediğim dedektif kapıyı hızla aralayıp odasından çıktı.

"Eğer sizin içinde uygunsa olay yerine gelmek istiyorum." dedim birden onun yanında yürümeye başladığımda. Gözleri kısılırken bana döndü. Cevap vermek yerine siyahın ve rozetini kemerinde düzeltti. Ayakta daha da karizmatikti...

"Avukat hanım. Bu oyun değil. Gittiğimizde belki de daha önemli bir şey öğreneceğiz, bilemeyiz." dediğinde ikimizde durmamış koşar adım yürümeye devam etmiştik.

"Farkındayım. Ama gelmek istiyorum. Hiçbir şeye dokunmayacağım. Eğer dokunursan hakkımda dilekçe yazabilirsiniz. Ve şüphelilerden birinin avukatı olduğum için illa ki göreceğim delilleri." dediğimde kaşları çatıldı. Bir avukatın; dilekçe yazmayı önerecek kadar ciddiye aldığı nadir durum vardır genelde. O da bunu biliyordu. Bir şey söylemeden bir araca yaklaştığında cevap vermesini beklemeden ön koltuğa yerleştim. Bu kendisine ait bir araç olmalıydı. Bir kaç memur önümüzdeki iki araca yerleşirken bakışları hala üzerimdeydi. Konuşmamak için camdan dışarı bakarken ortamda olmaması gereken bir şey oldu. Telefonum onun hızla çalıştırdığı araçtaki sessizliği böldü.

"Efendim?" derken kayıtlı olmayan numaranın çok saçma biri olmamasını umuyordum. Şuan tahminimden daha gergin bir ortam vardı çünkü.

"Avukat Angel Brown ile mi görüşüyorum?" diye tok sesle yaramazlık yapmaktan alamadım kendimi. Belki de ortamın gerginliğini kendim dağıtmalıydım.

"Evet buyurun. Nasıl yardımcı olabilirim?" dediğimde dedektif çok kısa da olsa bana döndü. Önümüzdeki araç girdiği yoldan yol çalışması yüzünden geri geri çıkarken konuşmaya odaklanmaya çalıştım.

"Angel Hanım. Sizi şuan avukatı oluğunuz Emma Gabowl dosyasından çekilmenizi rica etmek için aramıştım." diyen sesle gerildim. Şaşkınlıkla "Anlamadım?" dediğimde dedektifin gözleri hızla bana döndü. Ses tonum anın etkisiyle hiçte normal çıkmamıştı.

"Bunu bir rica olarak görün avukat hanım. Dosyadan çekilin." Telefon kapanmadan önce duyduğum son ses bu oldu. Yüzüme kapatılan telefon ile ekrar bakarken arayan numara baktım. Tekrar arayıp ne bok döndüğünü anlamak istiyordum.

"Bir sorun mu var?" dediğinde ne yapmam gerektiğine karar vermeye çalıştım. O an önceliğimiz olay yeri olduğu için kafamı olumsuz anlamda salladım.

"Benimle ilgilenmiyor olmanız dışında bir sorun yok." dediğimde çapkınca gülmeye çalışıyordum. Oyun oynarsa olayları düşünmeyi bırakırdım. Oyun oynarsam ana odaklanırdım. Ana odaklanmak için başka yöntemlerrüm vardı ama dedektif ile o boyutta gelmemiştik henüz. Dedektif bir şey söylemek yerine sessiz kalmayı tercih etmişti. Belki de söylenenler doğruydu. Bu adam ya duygusuzdu ya da gaydı.

"Hadi." diyerek inmeme teşfik ederken kendi hızla durna araçtan indi. Koşar adımlarla eve ilerlerken nasıl bu kadar hızlı yürüdüğünü anlamaya çalışıyordum. Yanındaki memurlara bir şeyler söyleyip eve ilerledi. Bende onunla olduğum için rahat haraket ediyordum. Her an Emma gibi düşünmek istiyordum.