Destined Love

Chapter 30

Hanaya's POV

Okay na ako and kasalukuyang last subject na namin ito bago magdismissal. Parehas na absent sina Tristan and Jane sa hindi ko malamang dahilan

I still can't forget how Tristan save me at the kidnapping incident. I wonder kung totoo ba 'yung pinapakita niyang pangungulila at pangangalaga sa 'kin?

"Okay class dismissed" ma'am announce kaya tuwang tuwang nagsitayo ang mga kaklase ko at nag-uunahan pang makaalis

"Tara na!" Xan seems excited. Ano kayang mero'n?

Pagdating namin sa may parking ng school bigla siyang humarap sa 'kin

"Why?" I asked

"Sorry Hana, I lied, hindi talaga kita ihahatid" he said at may inilabas na panyo. Bigla tuloy bumalik sa 'kin 'yung memory ko ng kidnap-in ako ni Coleen

"Ano 'yan Xan?" nangangamba kong tanong tumawa naman siya

"Relax, wala akong gagawing masama sa'yo, just trust me" he said at pumunta sa likod ko at at nilagyan ako ng blindfold. Napakunot noo tuloy ako, ano nanaman kaya 'to?

"Wait, wait, ano nanaman ba 'to? sa'n mo 'ko dadalhin?" I asked

"Just wait and trust me" he said at naramdaman kong isinakay niya ako sa may kotse. But the scent isn't familiar. Hindi 'to sa kotse niya! tatawagin ko pa sana siya ng marinig ko na ang pagsara ng pinto

Tahimik kong pinakiramdaman ang paligid. Umandar na rin ang sinasakyan kong sasakyan at maya maya lang rin ay huminto na ito

May mga kamay na umalalay sa'kin pababa ng sasakyan. Inalalayan rin niya 'ko sa paglalakad hanggang sa makaupo na 'ko sa may bench

"You can now take off your blindfold" the familiar voice said. Sinunod ko nga ang sinabi niya at tinanggal ang suot kong blindfold

Bumungad sa'kin ang pamilyar na scenery. Ito 'yung garden na place namin ni Tristan

"I hope you like it" he said like the old times. I turn to him that came to looking at me also

'Di ko na napigilan pang maluha when I look at him. I missed him very much. He hugged me very tight and wipe my tears

"Shh, I'm here now, I'm sorry for making you feel this way. Patawad kung naging mahina ako at iniwan ka. Sorry sa lahat ng pananakit ko at pagpalit ko sa'yo sa ibang babae, Hanaya I'm sorry" he sincerely said at may mga luhang tumulo sa mata niya. Nakakatawa lang isipin na pinatahan niya 'ko tapos siya naman 'tong umiiyak ngayon

"Hana, Jane make-" I cutted him off

"No need to explain, alam ko na ang lahat, Xan told me that napilipitan ka lang. So bakit ka nandito? how about her? she's sick right? that's what you know" I asked even though I know that Jane isn't really sick

"Wala na kami Hana, alam ko na ang totoo and she fools me. I'm sorry" he said

"So?" I asked

"Gusto kong makipagbalikan sa 'yo. How badly I wanted to be with you again. Kahit na magkasama kami ikaw pa rin ang naiisip ko. Hana my feelings for you didn't change and I hope you too. I love you my love" he said. Natameme naman ako. What so gano'n gano'n nalang 'yun?

"How can I be sure that you deserve a second chance?" I asked even though gustong gusto ko na ring makipagbalikan sa kanya

"I'm willing to do anything and I really love you" he sincerely said

"Kahit 'di mo muna ako sagutin ngayon, I'll understand just, just tell me what you're feeling towards me" he shyly said and tumungo. Kitang kita ko rin kung paanong mamula 'yung tainga niya

"Wow demanding ah" I teased. Lalo tuloy siyang namula

"Sorry" he said

"Naiintindihan kita" I said. Napaangat naman ang tingin niya sa akin

"And yes mahal pa din kita. I'll give us a second chance if that's what you're asking" I said. Hindi naman siya naka-react kaagad. Mukhang 'di niya inaasahan ang sagot ko

"What?! you mean tayo na ulit?! Yes!!!!" gulantang niyang saad at nagtatatalon. Sumigaw sigaw pa nga ang loko eh, natawa nalang tuloy ako

I missed this, I miss him

He hugged me very tight and kissed me in the forehead. Napapikit nalang ako para damhin ang halik niya

"This time, no more goodbyes" he said and niyakap ako ulit

How happy I am that I am with him again