Strange Love (Published By Viva Books)

Chapter Eight: Jealousy

Hindi niya maintindihan kung bakit ba pag-aasawa agad ang nasa isip niya? Samantalang kakasabi pa lang ng papa niya noong kasama sila Shaine na nagdinner sa bahay na, bawal pa siyang mag-boyfriend. Biglang sumagi sa isip niya na paano na lang kaya kung mag-girlfriend na lang kaya siya? Napahawak siya sa dalawang pisngi at napailing. Puro kalokohan na naman ang pumapasok sa isip niya. She wants to find a love that lasts. Iyong tipong hindi na niya magaga-wang tumingin sa iba dahil ang tao lang na 'yun ang gusto niya. Iyong tipong, iyong tao lang na iyon palagi ang priority niya at lovey-dovey sila buong araw at buong magdamag.

Bakit ba naman kasi nasanay siya na palaging siya lang ang nagmamahal? Iyong siya lang palagi ang may crush at one sided lang ang pagmamahal niya para sa mga lalaki? Gusto rin naman niyang maranasan na siya naman ang ma-halin. Iyong siya naman palagi ang pinapakitaan ng pagpapa-halaga at mamahalin siya ng buong puso...

Huminga siya ng malalim at naibagsak ang balikat habang papasok sa loob ng school. "Saan kaya ako makaka-hanap ng Prince Charming?" nalulungkot na tanong niya sa sarili.

Bigla niyang na-imagine ang lalaking pangarap niya. Kung siya ang tatanungin ay iyong mga tipo sana tu-lad ng Kuya Damon niya ang gusto niya. Iyong kahit hindi masyadong matalino o mayaman basta matangkad, pogi at maangas. "How romantic!" kinikilig niyang bulong sa sarili niya. Nangingiti pa siya ng pagkatamis-tamis. Pero pinutok din niya agad ang bula ng imahinasyon niya dahil alam ni-yang masyado na siyang ilusyunada. Kung mayroon mang ideal man na dumating ay siguradong si Shaine muna ang titingnan ng mga iyon bago siya.

Napailing siya muli dahil tumutubo na naman sa sa-rili niya ang pagiging insekyora niya. Nagagaya na yata siya sa Kuya Damon niya na masyadong perpekto ang tingin kay Shaine.

Sa sobrang pag-iisip niya, hindi na niya namalayan na nasa loob na pala siya ng classroom. Umupo siya at sa hin-di sinasadyang pagkakataon, pagkatingin niya sa kaliwa niya sa harap ay biglang napatingin siya kay Shaine na nakatingin na naman pala sa kanya. Bigla siyang napahiya sa sarili. Na-huli siya nitong nag-de-day dream! May papikit-pikit at pan-giti-ngiti pa naman siya sabay simangot ng mukha.

"Nakakahiya!" sigaw ng isipan niya. Baka isipin nito na baliw siya o kaya naman bipolar. Kung minsan ay nagtata-ka na siya kay Shaine kung bakit palagi niya itong nahuhul-ing pinagmamasdan siya mula sa harapan. Ang effort kaya na nasa unahan ka ay titingin ka pa sa likuran mo.

Kung hindi lang ito mala-Diyosa sa ganda at hindi ito ganoon ka-feminine ay iisipin niya na tomboy talaga ito at may gusto sa kanya katulad ng biro niya noon sa Kuya Da-mon niya. Pero girlfriend na nga ito ng kuya niya kaya wala ng dahilan pa para pagdudahan pa niya ang pagkatao nito. Pero na-shock siya ng bigla na naman siya nitong inirapan At mukhang galit na naman ito sa kanya.

Hindi niya alam kung ano na naman kaya ang naga-wa niya rito, samantalang akala niya ay okay na sila kagabi dahil pinagtanggol pa nga nito ang luto niya sa mama ni Da-mon.

Sinubukan niyang lapitan ito pero para bang umii-was ito. Binigay na niya ang pinaka-cute niyang ngiti pero wa-epek pa rin. Samantalang dati ay ni hindi ito makatanggi sa ngiting iyon. Ayaw na sana niya itong lapitan ulit dahil hin-di siya nito pinansin noong una kaso bigla niyang naalala na nakalimutan nga pala niyang gawin ang assignment niya

Nilapitan niya ito sa upuan at nag-puppy eyes. "A-ah, Ate Shaine, kung galit ka sa akin at kung may nagawa akong na-offend ka e, sorry na. Ano kasi, nakalimutan ko kasi 'yung assignment ko. Puwede bang pakopya kahit na kaunti lang? Sige na, wala na kasing time para mag-solve pa ulit kasi darat-ing na si Sir Facundo! Please?"

Wala siyang choice. Wala siyang ibang kaibigan sa klase nila kundi ito lang. They only have each other dahil nga sa takot ng mga schoolmates nila kay Damon.