İZMİHLAL

8. DÜŞMÜŞ ACILAR

🗝 VIII. DÜŞMÜŞ ACILAR 🗝

Yavaş yavaş, acıyı en uç noktasına kadar tada tada savruluyordum. Nereye olduğu belli değildi. Hayatın beni nereye atacağını düşünmekten yorulmuştum. Bir şeylerin ilerisini düşünmek, içimdeki kapanmayan o boşluğa itilmekten farksızdı. Boşlukta savrulmak; salıncakta sallanmak yada kaydıraktan kaymak gibiydi ve benim rezil bir çocukluk içinde çırpınırken sallanmak ve kaydıraktan kaymak kadar masum hayallerim olmamıştı.

Hiç parka gitmemiştim, salıncakta sallanmamış ve kaydıraktan kaymamıştım. Çocukluk arkadaşlarım yoktu, hiç arkadaşım olmamıştı. Yanlızlık benim temelimde, var oluşumda vardı.

Üzerimde ki kırık beyaz uzun kollu, v yaka triko elbisenin kumaşına ellerimi sürttüm ve kumaş ayak bileklerimden bir karış daha yukarıya toplandı. Köprücük kemiklerimden göğüs çizgime kadar açık olan elbise ince olsada ev bir hayli sıcaktı. Merdivenlerin sonunda durduğumda hazırlanmış yemek masasına baktım, her şey dört dörtlük duruyordu. Babamı etrafta göremezken ilerleyip açık plan salona girdim.

Boydan camın önünde sıra sıra dizilen ağaçları izlemeye başladığımda ellerimi bedenime sardım. Belime kadar uzanan dalgalı sçlarımın bir kısmı hareketlenmem ile omuzlarıma dökülmüştü. Onları biraz kısaltmanın zamanı gelmişti gerçekten eskiye göre daha da uzamışlardı. Dudaklarıma sürdüğüm nemlendirici dilime bulaşmış ve kiraz tadını alıyordum.

Kapı çaldığın da eş zamanlı olarak kalbim hızlanıp içime batmaya başlamıştı. Gözlerim neden heyecanlandığını bilmediğim kalbime itaat edip kapanmış, elimin tekini kaldırıp göğsümün üzerine sertçe bastırmıştım.

Gelmişti, sözünü tutmuş dün akşam sekreteri babamı aramıştı. Babam onu bize yemeğe çağırdığında ilk başta kabul etmesede daha sonra yaşadığım alanı görmenin daha sağlıklı olacağına karar vermişti. Her doktorun böyle bir yol izlemediğini biliyordum ama o, sanırım hastayla kendi arasında tedavinin kalitesini arttırmak için çizdiği yolu uyguluyordu. Her doktorun kendine özel tedavi yöntemleri vardı.

"Küçük hanım Ars Beyler gelmiş olmalı." Sahra hanımın sesiyle kendime geldiğimde kalbim göğsüme bir kez sertçe vurdu. Kara bulanmış ağaçlı bahçeye sırtımı dönmüştüm ve gözlerim salonun açıldığı dış kapıdaydı.

Sahra hanım yaşına rağmen hızla yürüyüp kapıyı açtığında Ars'ı görmeyi beklerken, sarı saçları omuzlarında kara bulanmış, badem gözlü hoş bir kadın içeri adımladı. Öylece gerçek olamayacak kadar güzel olan kıza bakarken Ars hemen arkasından görüş açıma büyük bir farkındalıkla girdi.

Önünde ki kıza bakarken kaşlarım çatılmış, içimi hiç olmadığı kadar büyük bir huzursuzluk kaplamıştı. Bu kadın kimdi? Onun sevgilisi olabilir miydi?