Ik verdrink in mezelf

Een zee van vlinders

Robbie's POV: 

Het is een halfuur later. Ik lig nog steeds in de warme armen van de blonde jongen. Hij gaat met zijn rechter wijsvinger door mijn haar. Steeds opnieuw. Ik ril. 'Sorry, gaat het?' Vraagt hij bezorgd. Ik glimlach en knik. 'Ik vind het gewoon zo fijn wat je doet.' Hij glimlacht en gaat door met aan mijn haren friemelen. Mijn hand ligt nog steeds op zijn heup. Ik kijk in zijn blauwe ogen. Hij in die van mij. Een paar seconden later zie ik dat hij naar mijn lippen staart. Ik glimlach. Hij kijkt me aan, 'mag het?' Vraagt hij voorzichtig. Ik knik en sluit mijn ogen als ik zijn warme lippen op die van mij voel. Ik ril weer, Matthy merkt het en aait over mijn rug. Hij stopt de zoen, en schuift wat op. 'Was het goed genoeg?' Vraagt hij onzeker. Ik antwoord niet en kruip weer tegen hem aan. Ik kom dichterbij en dit keer ben ik degene die mijn lippen tegen die van hem zet. Ik voel hem opgelucht uitademen. Ik doe mijn ogen dicht en leg mijn been over die van hem, om nog dichter tegen hem aan te kunnen liggen. Ik voel een hand op mijn wang, een warme, zachte hand. Weer ril ik. Matthy streelt met zijn vingers over mijn wang, terwijl zijn lippen nog steeds tegen die van mij drukken. 

Dit is denk ik het fijnste dat ik ooit gevoeld heb. Of in ieder geval, het meest vertrouwd. Langzaam laat ik los, hij ook. Hij glimlacht, en zijn wangen zijn rood. Ja, ik weet het zeker. Ik ben verliefd op mijn beste vriend. Net op het moment dat ik dat wil gaan zeggen, en we tegen elkaar aan liggen, gaat de deur open.

'Heyy josti ko-' Raoul. Hij schrikt als hij ons ziet liggen. Mijn hart slaat een slag over en klopt dan in mijn keel. Ik voel Matthy trillen. Ik zoek zijn hand en knijp er zacht in. Raoul kijkt ons nog steeds aan. Raoul ademt in om iets te gaan zeggen, ik hou mijn adem in. 'Ik ben serieus blij voor jullie jongens.' Hij glimlacht en komt bij ons zitten. Ik kijk hem nog steeds bang aan. 'Sorry Roel het was niet de bedoeling maar voelden het allebei en en..' Ik barst in tranen uit. Matthy trekt me tegen zich aan. 'Geen sorry zeggen Rob!' Begint Raoul. 'Jullie zijn naast Koen en Milo mijn beste vrienden, en ik wil dat jullie gelukkig zijn. Met wie maakt me werkelijk geen zak uit.' Hij glimlacht weer. Matthy begint ook te praten. 'Vind je het echt niet raar, of vies?' Raoul kijkt een beetje boos, ik schrik ervan en voel de armen van Matthy nog strakker om me heen. 'Vies??!! Ga weg man jullie zijn mijn beste vrienden. Hou alsjeblieft zo veel als je kan van elkaar, maar let wel op elkaar ja?' Ik knik en ben opgelucht. Ik voel Matthy ook ontspannen. Ik draai me om en zie tranen in zijn ogen. 'Hey!' Ik veeg de tranen weg. 'Wat's up?' Hij snikt. 'M-mijn ouders vinden h-homo v-vies en b-besmettelijk.' Hij doet zijn best om niet in tranen uit te barsten. 'Nahww Matt..' Ik trek hem tegen me aan en voel hem trillen. 'Heb je het koud?' Vraag ik verbaasd. Hij schudt nee, 'ik ben b-bang, bang voor de g-gevolgen h-hiervan.' Ik kijk hem aan en veeg weer een traan weg. 'W-wil je dit niet?' Vraag ik verdrietig. 'Jawel,' begint Matthy, 'dit is juist wat ik het allerliefste wil, al 2 jaar lang.. M-maar ik krijg het n-niet uitgelegd.' Hij moet huilen en ik neem hem in mijn armen. 'Het komt goed, het komt allemaal goed. Ik beloof het.' Ik geef een kusje in zijn haar. Hij kijkt me aan en veegt met zijn mouw langs zijn ogen. 'Dankje.' Ik glimlach. Raoul ook. 'Ik laat jullie weer alleen mannen, ik ben fucking trots op jullie.' Dan loopt hij weg en trekt de deur achter zich dicht. 

Ik kijk Matthy aan, Matthy kijkt mij aan. Hij glimlacht een beetje en staat op. Ik kijk hem vragend aan. Wat gaat hij doen. Hij gaat tegen het andere kussen aan zitten en klopt op het bed tussen zijn benen. Ik krijg een grote glimlach op mijn gezicht en ga er liggen. Ik lig op mijn rug, met mijn hoofd op zijn borstkas, waardoor ik hem precies kan aankijken. Hij lacht naar me en aait over mijn wang. Daar komt de vlinderstroom weer. Ze fladderen door mijn buik als zijn vinger mijn huid raakt. Ik hou van Matthy, nu al.

Matthy's POV:

Ik lig in bed, met Robbie op me. Het voelt fijn, het voelt fantastisch. Ik sla mijn handen om zijn buik. 'Auw', zegt hij zacht. Van schrik laat ik hem los. 'Wat is er? Ik deed het niet hard.' Hij kijkt me aan, met tranen in zijn ogen. 'Nee Robje jij ook?' Hij knikt en er loopt een traan over zijn wang. 'Mag ik het zien?' Hij knikt weer en trekt voorzichtig zijn trui omhoog. 'Sorry..' Ik kijk naar zijn buik. Tientallen kleine sneetjes. Zijn hele buik is rood. Ik schrik maar het laat niet weten. 'Geen sorry zeggen, het komt door Jamie hè?' Hij knikt zachtjes. 'Het werd me teveel na de wedstrijd en dit was de oplossing..' Ik knik en laat hem praten. 'Rob je bent niet alleen hè.' Ik trek ook mijn trui omhoog en Robbie ziet ook mijn sneeen. Hij glimlacht door zijn tranen heen, laat zich weer op mijn borst vallen en barst in huilen uit. Ik aai door zijn haren. 'Doe maar rustig Robje, ik ben bij je, ik begrijp je.' Hij kijkt me aan en trekt zich omhoog. Ik glimlach naar hem als zijn gezicht voor me hangt. Dan drukt hij zijn lippen weer tegen de mijne. Ik ga er in mee, en pak zijn wangen vast. 'Ben je echt niet boos?' Fluistert hij. 'Tuurlijk niet Robje!' Ik glimlach naar hem en hij glimlach terug. Dan drukt hij zijn lippen opnieuw tegen de mijne. Ik ga er opnieuw in mee, en streel over heel zijn lichaam. Ik voel hem zwaar ademen tegen mijn lippen. Ik voel hem even kort in mijn arm knijpen, op een manier van "godverdomme wat fijn", precies het gevoel dat ik ook heb op dit moment. Ik weet het zeker, ik ben verliefd op Robbie. Smoor- smoorverliefd. 

Dit was deel 5, laat ff weten of je het leuk vond, ik denk dat morgen deel 6 komttt. Nou doeiii