Ik verdrink in mezelf

Jij en ik?

Matthy's POV:

Ik lig nog steeds in bed. Ik zie Rob iets tegen de rest zeggen en ik zie de rest mijn kamer verlaten. 'Matt'.. Begint Robbie verdrietig. Ik kijk hem meelevend aan, hij zit ergens mee. Dan zonder het aan te kondigen haalt hij de handdoek van mijn buik. Ik schrik. Dan bedenk ik het me, het bloed, de rode strepen, het mesje, alles. Hij kijkt me verdrietig aan. 'Het gaat niet zo goed hè?' Vraagt hij voorzichtig. Ik schud mijn hoofd en probeer iets omhoog te komen. Als Robbie me helpt en ik rechtop zit, kruip ik in zijn armen. Eigenlijk is dit best fijn.. Ik voel zijn armen over mijn rug aaien. Ik kijk op, recht in zijn blauwe ogen. Op het moment dat hij mij ook aankijkt vliegt er een orkaan van vlinders door mijn buik. Ik schrik ervan, zoiets heb ik nog niet gevoeld, niet bij Sofie, niet bij mijn andere ex, bij helemaal niemand. Zou ik homo zij-, stop Matt, onderbreek ik mijn eigen gedachtes. Je bent niet homo. Homo zijn is vies, en besmettelijk, dat is wat papa en mama altijd zeiden. Ik kruip weer tegen zijn borstkas. Voor nu is dat genoeg, en het fijnste dat er is. De rest komt later wel.

Robbie's POV:

Ik zit op het bed van Matthy, met de jongen zelf in mijn armen. Hij heeft het zwaar, en ik wil hem helpen. De mensen van de ambulance zijn net weg, en de jongens zijn in de woonkamer. We zijn dus alleen. Ik voel hem snikken in mijn armen. Ik zet mijn handen op zijn wangen en laat hem mij aankijken. Met mijn duim weeg ik wat tranen weg. 'Maatje wat kan ik doen om je te helpen?' Fluister ik. Hij kijkt me aan. Hij geeft antwoord, maar ik versta het niet. Ik staar diep in zijn ogen. Zijn natte, maar nog steeds helderblauwe ogen. Opeens schrik ik wakker uit mijn kleine dagdroom. 'Hmh wat zei je?' Vraag ik verward. Hij moet lachen en ik bloos. 'Ik zei..' begint hij terwijl hij een plukje haar uit mijn oog veegt. 'Als je mij een kusje geeft, ik me heel veel beter zal voelen'. Ik schrik maar aarzel geen seconde. Ik breng mijn gezicht naar dat van hem en zet mijn lippen tegen zijn wang. Terwijl ik dit doe lijkt het alsof de vlinders in mijn buik een wedstrijdje houden, wie het hardst kan fladderen. Het voelt raar, maar vertrouwd. Ik blijf even zo zitten en laat dan los. Hij kijkt me aan, met rode wangen en een grote glimlach op zijn gezicht. 'Dankjewel meneer Van de Graaf'. Fluistert hij in mijn oor. Ik krijg er een warm gevoel van. 'Geen probleem meneer Het Lam', fluister ik terug. Hij glimlacht en trekt mij opnieuw in zijn armen. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en sluit mijn armen. Ik zal toch niet verliefd zijn?..

~een dag later~

Ik zit in mijn bed, tegen de plank achter mijn kussen. Ik denk na over de knuffel gisteren, en dat kusje. Het is nog maar net uit met Jamie, en ik heb nog nooit gevoelens gehad voor een man, maar toch voelde ik iets dat ik nog nooit gevoeld heb. Ik heb de drang dat ik bij hem wil zijn, en ik zijn armen wil liggen. 'Het kan niet Rob.' Zeg ik hardop tegen mezelf. 'Hij ziet niks in mij.' Ik denk even na. Ben ik homo? Nee, want ik was ook smoorverliefd op Jamie.. Hoe dan ook, ik ben verliefd op mijn beste vriend..

Matthy's POV:

Ik heb geen idee waarom ik gisteren vroeg om dat kusje, maar het was het beste idee uit mijn leven. Sinds toen heb ik niet eens meer gedacht aan bloed, mesjes, hete douche, wat dan ook. Sinds dat kusje leef ik op een roze wolk. Ik snap het niet, ben ik verliefd? Is dat mogelijk op je beste vriend? Eigenlijk wil ik op dit moment het liefst naar hem toe. Ik kijk naar het plafond, daar is hij. Hij is waarschijnlijk ongeveer 3 meter boven mij. Ik glimlach als ik besef dat dat best dichtbij is. Zal ik naar hem toe of zal ik het niet doen.. Ik had het idee dat hij net niet erg vond om mij een kusje te geven. Weet je wat? Fuck it, ik ga naar hem toe.

Als ik boven kom, en voor zijn deur sta, beginnen mijn benen alweer te trillen. De rode krassen op mijn buik beginnen te branden, net als het litteken van Harry Potter, als zijn aardsvijand in de buurt was, bij mij is het als mijn allerbeste vriend in de buurt is. Voorzichtig breng ik mijn hand naar de deur en bons ermee. 'Binnen!' Hoor ik uit de kamer komen. Langzaam open ik de deur en stap naar binnen. Ik zie hem liggen, zonder dat ik het wil gieren de vlinders weer door mijn buik en begin ik te stotteren. 'H-hey Rob.' Breng ik zacht uit. 'Hey Matt'. Zegt hij glimlachend. Ik glimlach terug. Hij kijkt me aan, 'wat kom je doen?' Vraagt hij lief. Ja, denk ik, wat kom ik eigenlijk doen? 'K-kijken hoe het gaat, d-dus ik g-ga maar weer..' Kut, ik wil helemaal niet gaan, toch loop ik terug richting de deur. 'Wacht!' Hoor ik hem zeggen. 'Je mag best hier blijven..' Zegt hij voorzichtig.

Ik glimlach, trek de deur dicht en loop naar hem toe. Hij klopt op het bed en ik ga er zitten. Ik kijk hem blozend aan. Hij mij ook, maar dan begint hij serieus te praten. 'Matt ik moet iets v-vertellen..' Zegt hij voorzichtig. Ik knik, 'vertel maar Rob, het is goed.' Zeg ik om hem gerust te stellen. 'Beloof je dat je niet boos wordt..?' Vraagt hij voor de zekerheid. 'Ik beloof het.' Ik leg mijn hand op zijn bovenbeen en voel hem ontspannen. 'I-ik denk d-dat ik v-verliefd op je b-ben.' Fluistert hij terwijl hij friemelt aan het touwtje van zijn trui. Hij durft mij niet aan te kijken. 'Rob..' Zeg ik langzaam. 'S-sorry, het is ook dom.' Zegt hij half huilend, terwijl hij zich in zijn kussen laat vallen. Ik pak hem bij zijn schouders en draai hem om. Hij kijkt me bang aan voor mijn reactie. 'Ik ben ook hartstikke verliefd op jou Rob.' Hij kijkt me vragend aan. 'Ben je serieus?' Er begint een klein lachje te ontstaan op zijn gezicht. Ik knik. 'Hartstikke serieus.

Hij zit nu recht voor mijn neus, maar nog geen seconde later voel ik zijn armen om me heen. Hij trekt me tegen zich aan en laat zich naar achter vallen. We liggen op zijn bed, met onze gezichten naar elkaar. Ik veeg een haartje uit zijn gezicht, en geef een klein kusje op zijn voorhoofd. Hij legt zijn hand op mijn heup en aait. Ik voel de vlinders door mijn buik racen. Ik krijg er zelfs een beetje buikpijn van, maar op een goede manier. Ik leg mijn hand op die van hem, en we haken onze vingers in elkaar. Er wordt niks gezegd, maar dat is juist fijn. Gewoon heel even hij en ik. Alleen maar hij en ik.

"Gewoon, hij en ik."

Nouuuuu dit was deel 4, deel 5 komt denk ik morgen, laat ff weten wat je dr van vind en of het niet te saai is, want naar mijn mening gebeurt er nog niet extreem veel. Nou ja dat was het doeiiii