10 - Life was so Good

6 0 1
                                    














Indigo's POV





"Mizuri! Mizuri, sumagot ka!" I called out, hearing my voice echoing in this depressing forest. Riverbanks pa rin 'to pero parang nasa Suicide Forest kami sa Japan. The atmosphere's just ain't it.





"Ella, pasuyo nga, pahawak naman 'to." mahinahon kong utos at iniabot ko sa kaniya ang bag ko. In-adjust ko ulit ang kamay ko para ipuwesto sa bunganga ko, forming a conjoined and even round shape with a little hole to be able to yell louder.





"Mizuri! If ever you're there, just do any kind of noise!" muli kong pagtatawag at ibinaba ang kamay ko.





"Magpahinga muna tayo, Indigo. Mabibigla yang katawan mo." pag-aalala ni Ella sa likod ko which I immediately responded by looking back at her with a frown on my face.





"Anong magpapahinga? We might not know what could have happened to her already! She is my friend--"





"Was your friend." she pinpointed which really made me a little bit furious.





"Ella, baka nakakalimutan mong nasa kamay pa kita. I can break you off anytime." bulong ko at saka ibinalik ang pokus ko sa nilalakaran ko.





"Indi—"





"Shut off!" iritable kong sagot.













- Mizuri's POV -













"Please..." pagmamakaawa ko, damang-dama ang pag-himas ng luha sa magkabilaan kong pisngi habang ramdam ko ang kabingitan ng buhay ko sa oras na 'to.





"I can't be pleased. I'm sorry but this can't be helped." she threatened while slowly holding me up with her strong grip around my neck.





Is this... is this already the time for me? Why... why does it look like I just took a glance and then, everything completely went off.





I'm already bawling my eyes out, with tears covering up almost my whole face. Sinusubukan kong maglabas ng mga hikbi pero hindi ko kaya dahil sa mas masikip na pag-grip ni Dazirene sa'kin.





"I'm afraid I can't be sympathized." dagdag niya habang naka-levitate pa rin sa hangin, umiiyak na parang katapusan ko na. Well... I can't... I can't just be happy for having my life in danger. I... I put myself in jeopardy.





Bubuksan niya na sana yung chainsaw na pinatay niya lang kani-kanina pero biglang may humatak sa kaniya, si... si Camilla.





"Tumigil ka na! Wala kang puso! Napaka-merciless mong tao!" sunod-sunod na sigaw ni Camilla, dahilan para makababa ako sa agresibong paraan which caused me to hurt my back. I groaned as soon as I reached the surface aggressively.





"Oh. Kung hindi si Mizuri, sino? I've already told everyone that Dollibae must not be hurt by anybody or else..." itinaas niya ang nakaandar niyang chainsaw at tinakluban ng anino si Camilla. "I'll have no choice but to let those guys be in their permanent sleep." she added with a sparkling malevolent eyes.





"Ano bang ginawa niyang Mizuri? She's an innocent girl!—"





"So what?! She still hurt my twin! That doesn't change the fact that I need to do my mission, na patayin yang walanghiyang yan!" singit ni Dazirene at hinapyawan ako ng tingin saktong pagbanggit niya ng pangalan ko sa linyang 'yon.





Diplomat Hotel II : CarnivalWhere stories live. Discover now