ANTİ ABİ "Tamamlandı"

FİNAL!

🙈🙈

Damla

"Damla!"

Yüksek sesten dolayı irkilerek gözlerimi açtım. Hafif bulanık bakış açıma giren ilk şey, kapıda duran Hayat'tı. Hızlı adımlarla olduğum yere yaklaştı. "Bizi bırakıp abilerine mi gidiyorsun?"

Gözlerimi kırpıştırdım. Yaslandığım yerden kafamı kaldırarak esnedim. "Siz beni odam ve kardeşlerime sattınız ama?"

Birinin beni omzumdan tutarak bir yere yasladığını hissettim. Kafamı kaldırıp baktığımda Caner abimin beni, göğsüne yasladığını fark ettim. Ona baktığımda gülümsedi ve anlımı öptü.

Hayat homurdandı. İçeri Onur girdi. Hiç bize bakmadan Alper abimin önünde durdu. "Abi, annemi bulamadım. O yüzden sana söylüyorum. Biz Efe abimlerle dışarı çıkacağız. Tamam mı?"

Alper iç çekti. Sonra bana kısa bir bakış attı. "Damla gelmeyecekse tamam."

"Ya!"

Caner abim elinin altındaki omzumu okşadı. Onur'a baktım. Bana baktı. "Abla sensiz gitsek olur muu? Zaten hiç kız yok."

"Hey! Ben eşek kafası mıyım burda?"

Onur gergince Hayat'a baktı. "Efe abim senin gelmeyeceğini söylemişti diye ben-"

"Efe!" Hayat sinirle salondan çıktığında Onur da arkasından çıkmıştı.

"Hayat abla bekle! Tamam sen de gel!"

Bu haline kıkırdadım. "Efe tam bir odun."

"Sen de öylesin."

Şaşkınlıkla Alper abime baktım. "A a?"

Omuz silkti. "Arkadaşların için abini sattın ama onlar seni satınca tekrar abilerine döndün."

Göz devirdim. "Ama sen bencillik ettin. Arkadaşlarımı benden uzak tutmaya çalıştın. Hem onlar sadece geçmiş olsuna gelmişlerdi."

"Ama seni unuttular."

Kaşlarımı çatıp gözlerimi kaçırdım. "Şerefsizler.."

Caner abimin göğsünde biraz daha yayıldım. "Başka zaman da ben onları unuturum, sıkıntı yok."

"Yaa!"

Caner abi bir anda kız gibi çığırıp bana boğarcasına sarıldığında neye uğradığımı şaşırdım. "Napıyon lan?"

Yüzüne baktığımda sırıtarak gözlerini yummuştu. "Bana abi dedi lan! Kız abisi oldum artık! Tipini yediğim!"

"Anne! Ah!"

Caner abim yanağımı ısırdığında tehlikeyi yeni fark edip kaçmaya çalıştım. Sırıtarak bana bakan Alper abime baktım. "Abi yardım- kime diyorum ki ben! Kerem!"

Caner hâlâ yanağımı vakumlarken yardım istiyordum. Kerem burun kıvırdı. "Abi de yardım edeyim."

"Anneee! İmdaat!"

Kız çığlıklarımdan bir tanesini attım. Caner gülüyordu ama yanağım şişecekti!

"Noluyo lan! Damla?"

İçeri çiçekli pembe önlüğüyle ve elindeki dondurma kaçığıyla giren Taner abime baktım. Şu haline sonra gülmeye karar verip ağlak bir tonda "Abi!" dedim. "Yardım et."

Kaşlarını çattı. "Caner abi. Bıraksana kardeşimi!"

Elindeki kaşıkla beraber yanımıza gelirken Koray'ın gülüşünü duydum. Son kez çığlık atarak Caner'in dudaklarından kurtarmaya çalıştım yanağımı.