ANTİ ABİ "Tamamlandı"

Bölüm 2

Oy ve yorum yapmayı unutmayınn!

Bölüm şarkısı:
~Yapma N'olursun

🐾🌈🐾

Damla

Merak etmeyin canlarım. Sizi eve gidince öyle bir içicem kiii...

Dudak büzüp çenemi sütlerime yasladım. Hastaneye geldiğimden beri 8 paket süt bitirince karşımdakiler bana çok tuhaf bakmıştı. O yüzden 9. paketi almaya çekiniyordum.

Gözlerimi yere sabitledim. Acaba annem ne zaman gelecek? Acaba neden burdayım? Acaba karşımdaki insanlar kim? Acaba canım sınıfım bensiz napıyor? Acaba çikolatalı sütü kim keşfetti?

Aklımdaki sorulardan kurtulmak için kafamı süt kutusundan kaldırıp salladım. Bu garı nerde kaldıığ!?

Karşımdaki geldiğimden beri benı izleyen kadından korkmaya başladığım için hemen yanında oturan 50'li yaşlardaki adama baktım. Sanırım evlilerdi. Çünkü yanlarında ikisine de benzeyen bir çocuk vardı.

Ayağa kalktım yavaşça. Sütümü istemeye istemeye kucağımdan oturduğum yere bıraktım. Tekrar adama döndüm. Adamdan karizma akıyor be! Daddy!

Düşündüğüm şeye sıtıttım. Ki dıştan anlamsız bir gülümseme gibi gözüküyordur kesin. Bir kaç adım attım onlara doğru. Dikkatleri bendeydi. Konuşmak için ağzımı araladım ama sesim çıkmadı.

Heyecanlanmıştım. Yutkundum. Sesimin normal çıkmasına özen gösterdim. "Şey, acaba telefonunuzu kullanabilir miyim? Annemi aramak istiyorum da?"

Bir süre bana baktı. Dalmış gibiydi. Sanırım kadından istemeliydim...

Garip garip adama baktım. Gözüm kadına kaydı. Donmuş bir şekilde bana bakıyordu.

Sonra çocuğa döndüm. O da bana bakıyordu. Ama ona döndüğünü görünce bakışlarını umursamazca çekti üzerimden.

Derin bir nefes verdim. Sanırım konuşamıyorlar.

Dudak büzüp omuz silktim. Çocuğun önüne ilerledim. Bakışları gözlerime çıkınca zorla gülümsedim. "Ben bir telefon bulacağım. Eğer biri gelirse bana haber verebilir misin?"

Bir süre cevap bekledim. Yine cevap vermek yerine yüzüme mal mal baktı. Oflayıp odadan çıktım. Hepsi sorunluydu!

Etrafıma baktığımda kimse yoktu. Kaşlarımı çatıp boş koridorlarda ilerledim. Yaklaşık 5 dakika koridorda yürümüştüm ama kimseyi bulamamıştım. Tam arkamı dönecektim ki çıktığım kapıyı gördüm. Ama ben ordan gelmemiştim.

Umursamayıp kapıya ilerledim. Derin bir nefes verip kapıyı açtım.

Gördüğüm görüntüyle gözlerim kocaman oldu. Çocuk sütlerimi içiyordu! Benim sütlerimi!

Hızla yanına gidip parmağımı ona doğrulttum. Sonra konuşmaya başladı. "Benimle sütlerimi paylaşmalıydın ablacım!"

Gözlerim seyirirken geri geri gitmeye başladım. "Hayır... Hayır benim sütlerimi onlar..."

Kadın ve adama baktığımda kötü kötü gülüyorlardı. Çocuğa döndüm. Elindeki pipetle sertçe pakete sapladı ve höpürdeterek sütümü içti!
...

"Hayır!"

Nefes nefese doğruldum. Gözlerim anında süt paketlerine giderken hepsinin tam olduğunu gördüm. Rahat bir nefes verip elimi kalbime götürdüm.