ANTİ ABİ "Tamamlandı"

Bölüm 5

Merhaba... Bugünün 3. bölümü?!...

Bölüm Şarkısı:
~Miroh

Ahh... SKZ'nin dinlediğim ilk şarkısı... Cidden mükemmeler yaaa! Offf!
Dinleyin!

Medya: Asena Damla

🐾🌈🐾

Damla

"Bir daha birbirinizle o şekilde konuştuğunuzu görmeyeceğim. Bir daha birbirinize öyle baktığınızı görmeyeceğim. Bir daha birbirinizi kardeşten görmediğinizi görmeyeceğim! Anlaşıldı mı?"

Baygın gözlerle oraya buraya bakmaya son verip Alper'e döndüm. Sultan hanım neredeyse 2 saattir bizi koltukta 'yan yana' oturtmuş azarlıyordu. Sanki 5 ve 6 yaşlarında iki kardeştik!

O da bana bakıyordu. Dil çıkardım. "Damla!"

Sultan hanıma kısa bir bakış atıp tekrar Alper'e döndüm. Burun kıvırıp ağzını açtı ama Sultan hanıma bakıp geri kapattı.

Kazanmışlık hissiyle gülümseyip Sultan hanıma döndüm. "Boşuna konuşuyorum değil mi 2 saattir?"

Malesef...

Derin bir nefes alıp yüzünü sıvazladı. Arkasındaki koltuğa oturup bize baktıktan sonra ofladı.

Bu eve geldiğimde saat neredeyse 4'tü (Karakola git gel olunca biraz uzak oldu ayol). Şimdi ise 6 olmak üzereydi. Ne kadar konuştuğunu siz düşünün...

Gerçi kısa diye girip upuzun bir duşu saymıyorum. Biraz içimi dökmüştüm. En rahat ağladığım yer banyoydu. Evde yalnız olsam bile...

Alper ayağa kalkınca bakışlarım ona döndü. "Bak anne. Biz çocuk değiliz. Yani en azından ben değilim."

Bana yandan bir bakış atınca alaylı bir ses çıkarıp arkama yaslandım. Sabır diler gibi gözlerini devirip derin bir nefes verdi. "Çocuklarının iyi anlaşmasını istiyorsun, farkındayım. Ama anne, ben bu kızı sadece 1-2 saattir tanıyorum. Bana olan davranışını da gördün? Zaten o da benimle anlaşmak istemiyor değil mi?"

Bana baktı sorar gibi. Büyük bir hırsla konuştum."Kesinlikle."

Kısa bir an affallamış gibi olsa da Sultan hanıma döndü. "Gördün mü? Her şeyi zorla yapamazsın. Her istediğin de olmayabilir. Ben diğer kardeşlerimle mutluyum. Ona ihtiyacım yok."

Son dediğiyle istemsizce konuşmak istemiştim. "Benim de abilere ihtiyacım yok."

Bana dönüp anlamazca bakmıştı. Büyük ihtimalle bu abi nefretini sorguluyordu. Alper'de olan bakışlarımı sertçe çekip Sultan hanıma baktım.

Bakışları hayal kırıklığı doluydu. Onun için üzülmüştüm. Bakışlarımı kaçırdım.

Ayağa kalkınca kafamı kaldırdım. Titrek bir nefes verdi. Ellerini çırptı. "Peki... Birbirini hiç tanımadan 'nefret eden' iki evladım olduğu için biraz üzgünüm. Ama madem onlar istemiyor, o zaman ben de zorlamam. Sonuçta bu ikinizin kaybı. Biriniz tek kız kardeşini, biriniz en büyük abisini kaybediyor..."

Sesi titremişti. Omuzlarını çöktürüp oturma odasından çıktı. Yutkundum. Çok üzgünüm Sultan hanım... Yapamam.

Kısa bir an Alper'e bakıp gözlerimi kaçırdım. Ayağa kalkıp kapıya ilerledim. "Annemi duydun."