ANTİ ABİ "Tamamlandı"

Bölüm 7

Bölüm Şarkısı:
~Enemy

Bu diziyi izlemem lazım... Tüylerim diken diken oldu lan!

Medya: Taner

🐾🌈🐾

Damla

°5 Gün Sonra - Pazar°

Hazırlanıp çıktığımda içimde huzursuzluk vardı. Tedirgin bir ifadeyle odaya göz gezdirdim. Yatağın yanındaki komidinin üstündeki telefonumu alıp cebime attım ve odadan çıktım.

Elim durmadan bilekliğime gidiyordu. Üzerindeki şekillerle oynuyordum farketmeden. Acaba bir şey mi oldu ya da olacaktı?

"Töbe töbe."

Elimi bileklikten çekip merdivenleri inmeye başladım. Acaba Onur neden gelmemişti uyandırmaya? Çünkü bu eve geldiğim günden beri hep o gelmişti uyandırmaya.

Omuz silktim. Gözüm tırnaklarıma kaydı. Belki de pazar diye uyandırmamıştır. Neden kötü düşünüyorum ki?

Kafam eğik, tırnaklarımla oynaya oynaya aşağı iniyordum. "Ağğh!" sıkkın bir şekilde ofladım. Elim boynuma gitti. Başka zaman da hiçbir şeyi takmazdın Damla! Kendine gel!

İstemsizce yüzüm düşüyordu. Ya o da onun gibi beni bir anda bıraktıysa? Ona yavaş yavaş alıştığım zaman bunu yapar mıydı?

Kafamı salladım. Onur, abiler gibi değildi. Kardeşler ve ikizler hep iyidir hem? Kötü ve vicdansız olan hep abilerdir...

Elimi ensemden çekip salona girdim. Şaşırmıştım. Kimse yok?!

Kaşlarım çatıldı. Adımlarımı yemek odasına çevirdim. Oraya vardığımda da kimse yoktu. Kaşlarım daha çok çatıldı.

Hızlı adımlarla mutfağa gittim. Çalışan ablayı(Melek) görünce rahatlamıştım. Yanına gittim. "Melek abla, herkes nerde?"

Bana baktı. "Bilmiyorum."

Kaşlarım havalandı. Sesi çok sertti. İyide... Neden?!

Boğazım düğümlenirken mutfaktan çıktım. O bir çalışandı sadece... Onu küçümsemiyordum asla ama... Bana neden böyle davranmıştı? Ben onu küçümsemesem bile galiba o, ona iyi davrandığım için beni küçümsüyordu.

İyide diğerleri de ona çok kibardı? Hatta yemek zamanları şakalaştıkları bile oluyordu! Dün böyle değildi ki... Kesin bir şey olmuştu.

Titrek bir nefes verdim. En iyisi odalarına bakmaktı. Koşar adım merdivenlerden çıkmaya başladım. Bu bir kaç günde Onur ve Atlas'la iyi anlaşmıştık. Abilerle ilk günkü gibiydi. Arada bir bana laf atıyorlardı o kadar. Bende onları sinir edecek şeyler söyleyip susturuyordum. Bu bir haftadır neredeyse böyleydi.

Garip ama... Alışmıştık. Birbirimize...

Belki de ben öyle sanıyordum. Sonuçta hiçkimse birbirini 1 haftada tanıyamazdı. Belki de ailecek mafyalardı? Nerden bilecektim? Belki de hepsi usta birer yalancıydı. Bunu kimse bilemezdi...

3. Kata vardığımda hiç oyalanmadan Onur'un kapısını çaldım. Ses gelmedi. Bir kez daha çaldım. Yine gelmedi. "Onur?"

Ses gelmeyince kapıyı açıp kafamı içeri uzattım. Boştu. İçeri girip kapıları çalarak giyinme odası ve banyoya da baktım. Ama oralar da boştu. Kimse yoktu!