ANTİ ABİ "Tamamlandı"

Bölüm 34

Bölüm Şarkısı:
~Sevsene beni

🐾🌈🐾

Damla

"Senin ne işin var lan burda?"

Efe bize doğru yaklaşırken belimdeki kolundan kurtulmaya çalıştım. Gözlerimin dolmasını engellemeye çalışarak "Bırak beni." dedim.

Efe hızlıca yanımıza gelip belimdeki kolunu sertçe çekmiş ve beni arkasına almıştı. "Sen ne yüzle geliyorsun buraya?"

Ömer'in bende olan gözleri Efe'ye kaymıştı. "Senden büyük olduğumu ve seninle hiçbir sorunumuzun olmadığını bilmiyor gibisin Efe. Neden böyle konuşuyorsun?"

Efe sinirle soludu. "Bir de utanmadan soruyor musun? Sen Damla'yı, yani benim kardeşimi, terk ettiğinde neler oldu haberin var mı?!"

Hızlıca Efe'nin kolunu sıktım. Sussundu. "Gidelim Efe."

"Ne oldu?"

Efe bana bakıp kafasını salladı. Yeterince sinirliydi. Kolundaki elimi indirerek tuttu. Ona bakmadan yanından geçip gidecekken kolumu tutmuştu.

Hızlıca kolumu çekip çatık kaşlarımla ona baktım. "Biraz konuşsak olmaz mı Damla?"

Efe alayla gülerken "Pardon." dedim. "Siz kimsiniz?"

Hiç utanma göstermeden "Abinim." dedi.

Gülmemi tutamazken elimle kapıyı gösterdim. "Benim abim şuan da dışarıda beni bekliyor. 5 tanesi de evde beni bekliyor. O 6'lı dışında abim olan birini tanımıyorum ben."

"Beni bu kadar çabuk mu sildin? Onca yıllık abini?"

Sırıttım. "Sen 13 yıllık kardeşini(!) bir anda terk edebiliyorsun da ben 2 yıl boyunca acı çekerek o 13 yılı silince mi suçlu oluyorum?"

"Gidelim Damla. Konuşmaya değmez." diyerek beni kapıya sürükleyen Efe'ye karşı koymadım.

Efe bir an duraksadığında yerdeki bakışlarımı kaldırmıştım. Kapıda bana bakan Alper'i görünce gözlerim irileşmişti.

"Alper?"

Hiçbir şey demeden hızlıca yanıma gelip kollarını bana sarmıştı. Efe o sırada elimi bırakarak gerilemişti zaten. "Efendim abim?"

Sesindeki tınıdan bizi duyduğunu anlamıştım. Gözlerim dolarken kollarımı ona sardım. "Özür dilerim."

Kolları sıkılaştı. "Neden özür diliyorsun bir tanem?"

Elimle arkada bir yerleri işaret ederken "Sırf şunun yüzünden abim olmanızı istemedim. Sizinle onu aynı görmek gibi çok büyük bir hata yaptım." dedim göz yaşlarımın akmasını umursamadan.

"Önemli değil güzelim. Tek hatalı olan sen değilsin zaten. Sana olan davranışlarımı unutmuş değilim."

Dudaklarımı birbirine bastırıp kafamı göğsüne gömdüm. Çok aptaldım! Geçmiş yılları hızlıca telafi etmek yerine ben çocukça davranarak onları Ömer'le aynı kefeye koymuştum.

Ne kadar geçti bilmiyorum ama kollarını benden ayırdığında kapattığım gözlerimi açmıştım. "Siz beni Efe'yle arabada bekleyin tamam mı güzelim?"

Saçımı öpüp bana sorarca baktığında gözüm Ömer'e kaymıştı. Omuzları düşmüş bir şekilde bize bakıyordu. Efe'ye döndüm bu sefer.

Kafamı salladım sadece. Onu döveceğini gayet de iyi biliyordum. Fakat görmek istediğimden emin değildim.