ANTİ ABİ "Tamamlandı"

Bölüm 27

Medya:
~Thriller

Alarmım! Okul başladığından beri doğru dürüst tek dinlediğim şarkı yani xgmdgjmkhdm

🐾🌈🐾

Damla

Şarj düşük uyarısını 4. kez kapatırken ofladım. Saatlerdir telefonla uğraşıyordum ve Atlas hiç uyanmıyordu!

Hani uyandığında yanında beni görecek ve şaşıracaktı? Beni sevimli sevimli uyandırmaya çalışırken odaya Onur girecekti ve bizi görünce kıskanıp çığlık atacaktı? Hani sesten dolayı herkes buraya doluşacaktı?!

Çatık kaşlarımla Atlas'a baktım. Ayağımı yatağa vura vura yataktan kalkıp dolapları kurcalamaya başladım. Çok geçmeden şarj aleti bulmuş ve telefonumu şarja takmıştım.

Dudağımı sarkıtarak yataktaki ayıya baktım. Burun kıvırdım. "İyi!"

Ayağımı yerde sürüye sürüye odadan çıktım ve kendi odama girdim. Yüzümü falan yıkayıp üstümü değiştirdim. Kendimi yatağa atıp iç çekerek çığlık attım.

İçim şişti be!

Dudağımı sarkıtıp zorlukla yataktan kalktım. Aklıma gelen şeyle giyinme odasından panduf alıp giyindim. Odadan ayaklarımı yere sürte sürte çıkarken söyleniyordum.

"Canım depresyona girip sütle kafa bulmak istiyor ama bir neden bulamıyorum..."

Ellerimi cebime koyup ikili ikili seke seke merdivenlerden inmeye başladım. Kendimi kısa bir an üzülmek için zorladım. Hııığğğkk!

Buruşturduğum yüzümü düzeltip "Cık." dedim. "Olmuyor."

Sıkkın ve sesli bir nefes vererek gülümsedim. Merdivenlerin sonuna geldiğimde "Onur'um!" diye çığırdım. "Umarım uyanıksındır ablacım!"

Zıplayarak salona girdiğimde hiç kimsenin olmadığını gördüm. Hiç kimsenin....

Alaylı bir ses çıktı ağzımdan. Duvardaki büyük saate baktım. Saat 11'e geliyordu!

Gözlerim kaydı. "Ağğğ!" Kafamı geriye doğru attım. Tam düşeceğim sırada düzelip etrafa baktım.

Bugün neden bu kadar sıkıcıydı!

Aklıma yeni gelen şeyle gözlerim kocaman oldu. Çocuk köpke!

Hızlıca arkamı dönüp merdivenlere koştum. 2. kata geldiğimde en son Taner ve Alper'i dinlediğim kapının önüne geldim. Aklıma gelen konuşmayı boşverip sessiz olmaya çalışarak kapıyı açtım. Burası Alper'in odası olmalıydı.

Aralık kapıdan kafamı uzattığımda çalışma masasında oturan ve bana bakan Alper'i görmüştüm.

Önce önündeki çocuk köpkeyi- o da bana bakıyordu- daha sonra üzerindeki geceliği farkettim. Hayır, çiçekli böcekli falan değildi. Bildiğin, 25 yaşlarında yetişkin bir adamın giyebileceği minimum klasik bir gecelikti işte!

Kafamı hızlıca iki yana sallayıp içeri girdim. "Kimse uyanmıyor. Herkes uyduğu için de çocuğa bakayım dedim. Neyseki uyanıkmışsın."

Ona doğru yaklaşıp durduğumda gözüm köpekteydi. Gülümsediğini hissettiğimde Alper'e döndüm. "Açıklama yapman... Garip." Güldü.

"Alışık değilim ben. Açıkçası 'senin odana gelmemden sanane, kimsin oğlum sen' falan demeni beklerdim."

Göz devirdim. "İstersen söyleyebilirim çikolata turşusu."