Little Daddy's Girl

Part 2 - 20

- Serio? Nawet tutaj musicie się pożerać? – usłyszałam głos David'a, przez który oderwałam się od całowania ust Zayn'a i spojrzałam w jego stronę. David stał z jakimś chłopakiem, który z bananem na twarzy patrzył na mojego przyjaciela. Oboje ubrani byli w granatowe obcisłe garnitury, podkreślające ich mięśnie i dobrze zbudowane sylwetki. – Mogłabyś uspokoić tą swoją zachłanną cipkę mała i poczekać do końca.

- I kto to mówi? – zaśmiałam się. – Czyżbym w końcu miała zaszczyt poznać tego sławnego Bruce'a?

- We własnej osobie, kocie – Bruce puścił mi oko. Gdybym nie przebywała z gejami na co dzień, pewnie by mnie to strapiło, ale przez zachowanie David'a byłam do takiego czegoś przyzwyczajona. – Słyszałem o Tobie wiele i przynajmniej raz David nie kłamał.

- W jakiej sprawie?

- Że masz naprawdę smakowity biust – wraz z Davidem się zaśmiali, a ja spojrzałam na nich z politowaniem.

- Uważaj Bruce, bo poczujesz na sobie złość Malika – odparł David i ponownie ryknął śmiechem.

- Boże, jak on się schlał – westchnęłam głośno, dostrzegając w końcu, że podpierał się ręką o ramię Bruce'a i ledwo trzymał się na nogach. – David, wynająłeś pokój?

- Może tak, może nie – parsknął śmiechem, a Bruce mu zawtórował.

- Pytam się poważnie David! – jęknęłam zdesperowana.

- Tak, wynająłem – odpowiedział w końcu i w jednej chwili zbladł. To mnie zaniepokoiło. – Dlaczego wirujesz, Clairy? – wybełkotał i raptownie padł w ramiona Bruce'a.

- Jasna cholera! – podbiegłam do chłopaka David'a i pomogłam mu go utrzymać, bo Bruce również na najtrzeźwiejszego nie wyglądał. – Musimy go zanieść do pokoju, Bruce. Gdzie ma klucze od apartamentu?

- Są w recepcji, ja je przyniosę – zaoferował się Zayn, biegnąc z powrotem do budynku.

- Żeś się załatwił, kolego – warknęłam robiąc wszystko, by nie opuścić David'a na ziemię. – Może go połóżmy?

- Dobry pomysł – mruknął Bruce i powoli ułożyliśmy go na ziemi.

- Co on do cholery takiego wypił? – zapytałam go, a Bruce wzruszył ramionami.

- Trochę whiskey, ze mną pół wódki, dużo szampana...

- No to życzę mu miłego poranka – wywróciłam oczami, spoglądając na niego z dezaprobatą. Przez chwilę poczułam się jak matka, która nie dopilnowała swojego syna.

Jakie miałam szczęście, że David nigdy nie miałbyś moim dzieckiem.

- Jak się dzisiaj bawiłaś? – zapytał mnie.

- Dobrze – mruknęłam, ziewając krótko.

- Serio? – parsknął. – Według mnie to było chujowe.

- No dobra, było do dupy – zaśmiałam się.

- Ile jesteś... Uważaj! – wydarł się raptem, a ja nie zdążyłam nawet zareagować.

Sekundę później czułam jak moje plecy piękną niemiłosiernie i ból narastał z kolejnymi chwilami. Krzyknęłam głośno, zginając się w pół.

- Ty kurwo! – Bruce ruszył prawdopodobnie za sprawcą, a ja upadłam na kolana, zanosząc się gorzkimi łzami. Bałam się jakkolwiek ruszyć bo wiedziałam, że będzie boleć jeszcze bardziej. Moim ciałem co chwilę wstrząsał dreszcz przez płyn, który wyżerał moją skórę.