"ဘာလို့ အဲ့လို တွေးရတာလဲ ဘေဘီရာ~"
"မသိဘူး ဒီတိုင်း အီးးဟီးး"
ငိုချလာတဲ့ ကလေးလေးကို ချော့ရပြန်တယ်~ဘေဘီ့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်အောင် ပြောင်းလိုက်ပြီး မျက်ရည်တွေ သုတ်ပေးကာ~
"ကိုယ်လည်း တောင်းပန်ပါတယ်~"
"ဟင့် Daddy က ဟင့် ဘာလို့~"
ရှိုက်သံလေးတွေ စကား ပြောနေတဲ့ ဘေဘီက ချစ်စဖွယ်အတိ~သူတစ်ခါမှ မမြင်ဖူးခဲ့တဲ့ ပုံစံလေးဟာ ဒီလောက်ထိ ချစ်ဖို့ကောင်းမယ်မှန်း မသိခဲ့~
"ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ~ဘေဘီက"
"Daddy"
"ချစ်တယ် ဘေဘီ~ကိုယ်က အများကြီး အများကြီး ပြောမပြနိုင်လောက်အောင် ချစ်တာမို့ ဘာပဲဖြစ်နေဖြစ်နေ ချစ်နေအုံးမှာ မလို့ နောက်ဆို မဟုတ်တာတွေ တွေးပြီး စိတ်ရှုပ်မခံနိုင်နဲ့တော့နော် ကလေး~"
ဆိုကာ တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်လာတဲ့ မျက်နှာတွေနဲ့ နောက်မှာ ချိုသာတဲ့ အနမ်းတစ်ခု~
"မငိုနဲ့တော့နော် ကလေး~"
"Daddy ချစ်တယ်"
ဆိုကာ တစ်ဖန်နီးကပ်သွားပြန်တဲ့ နှုတ်ခမ်း နှစ်စုံ~
........................
"ဘေဘီရာ ကိုယ် အလုပ်လုပ်အုံးမယ်လေ"
နေ့ခင်းကတည်းက တောက်တဲ့လေးလို လိုက်ကပ်နေတဲ့ ကလေး~အခုလည်း ကိုအာလာလေးလို အတင်းကုပ်တွယ်ထားလေရဲ့~
"ငြိုငြင်တာလား Daddy က~"
"မငြိုငြင်ရပါဘူးဗျာ~"
"ဟီး"
ပြုံးပြကာ သူကိုယ်ပေါ်က ဆင်းသွားတဲ့ ကလေးငယ်~သူလည်း အလုပ်လုပ်ရပြီ အထင်နဲ့ laptop ဆီ အကြည့်ပြန်ပို့လိုက်တယ်~
အထင်နဲ့ တခြားဆီပါပဲ~
"Daddy အပြင်သွားရအောင်~"
"ဘေဘီရယ် ဘယ်သွားအုံးမလို့လဲ~"
"လိုက်မပို့ချင်လဲ ရတယ်နော် ကိုယ့်ဟာကိုယ်သွားမှာ"
"ခက်တော့တာပဲ ဘေဘီရာ ပြော ဘယ်သွားမှာလဲ~"
"ဟီးဟီး အဲ့တာကြောင့် ယောက်ျားကို ချစ်နေရတာ~မာမီတို့ဆီ~"
YOU ARE READING
~DON'T BLAME ME~
FanfictionUnicode~ "ဘေဘီ့ကိုအပြစ်မတင်နဲ့ Daddy~" Harry James Potter "ဟူး! မင်းလေးကို ကိုယ်လည်းမနိုင်တော့ပါဘူးကွာ~မင်းသိပ်ဆိုးတယ် ဘေဘီ" Draco Lucius Malfoy . . . . . ___________...
Part-14{U/Z}
Start from the beginning
