Unwanted Bride

CHAPTER 31

I really can't help but to surpress a smile, hinawakan ko ang buhok niya. "Ignore? Nakasubsob ka nga dyan sa tuhod ko kanina eh." inirapan ko siya na agad niyang ikinanguso.

Hindi niya ako sinagot kaya ako nalang ulit yung nagsalita. "Kinikilig lang kasi ako kaya ganun, can't you see me blushing while you're driving?" pag aamin ko na agad ikinataas ng kilay niya agad ding sumalubong saakin ang malawak niyang ngiti.

"Really?"

"Oo nga!" kinurot ko ang ilong niya kasabay ng kumalawang tawa sa labi ko pero agad din yung naalis ng maging seryuso ang mukha niya at bigla siyang lumuhod sa harap ko, ngayon ay nasa pagitan na siya ng mga guta ko at halos magkasing pantay nalang kami.

"W-why are you looking at me like that?"

He's face becomes more serious like the heck mas malala pa ata ang mood swing na meron itong lalaking to.

"You spent more than thirty minutes in his office, i am right?" He frowned when he said that words.

Naging malikot ang mata ko at iniiwasan ang mga seryusong tingin niya. Nag-usap lang naman kami doon eh.

"Answer me claire."

Napanguso na ako dahil sa mas sumeryuso ang boses niya. Sinamaan ko siya ng tingin. "And you didn't follow me, you said your going to follow me there right?"

Doon nawala ang pagkakaseryuso ng mukha niya. Ngingiti na sana ako dahil ngayon siya naman ang nasa tense na sitwasyon pero nanlumo ako sa sunod niyang sinabi.

"Pero nagtagal kapa din."

"Pero hindi mo ako sinunda—"

"Ang sabi mo thirty minutes lang!" singhal niya sa harapan ko. "Anong pinag-usapan niyo ha? Iiwan mo na ako? Babalikan mo na siya? Eh kinikilig ka pa ng sakin kanina dib— aww!"

Hindi ko siya napigilang batukan dahil sa mga lumalabas sa bibig niya.

"Ano ka ba chase!"

"Tao malamang!" at muli ko na naman siyang nabatukan dahil sa isinagot niya.

"Namimilosopo ka ba?" Pinanlakihan ko siya ng mata akala mo sinong matapang eh nakaluhod naman sa harapan ko.

"Nagtagal ako dun kasi madami siyang sinabi tungkol sa trabaho." sagot ko. Gusto kong sampalin ang sarili ko dahil alam kong hindi lang yun ang totoong nangyari pero hindi niya pwedeng malaman. I can handle that kind of things tsaka sisiguraduhin kong huli na yung ganong klaseng pag-uusap naming dalawa.

Inabot ko ang dalawang pisnge niya. Seryuso pa din ang mukha niya pero makikita mo dun ang gulo. "Chase, don't overthink too much, okay?" inilapit ko siya saakin para maabot ko ang noo niya then i kissed his forehead. "You trust me, right?" i softly asked.

Hindi mapigilang tumibok ng mabilis ng puso ko ng sumubsob siya sa dibdib ko at doon sunod-sunod na tumango. I can't help but to think that i am so lucky for having him. What should i wish for? Sa ipinapakita ni chase mas napapatunayan ko kung gaano niya ako kamahal na kailangan kong paniwalaan ang lahat ng sinasabi niya. Hinayaan ko siyang sumubsob sa dibdib ko na alam kong gustong gusto din naman niya hindi kalaunan ay ayan na naman siya sa paghigpit ng hawak niya sa bewang ko.

I smiled.

"Chase.." pagtawag ko sa kanya.

"Hmn?"

Ngumiti ako bago hinaplos ang buhok niya. "I feel so safe with your arms around me." bulong ko na sakto lang para marinig niya.

"Te amo Claire."

Mas lalo akong napangiti. God i don't want this to end, gusto ko ganito lang kami palagi.