Unwanted Bride

CHAPTER 13

“Wala kang karapatan kahit sa anong gawin ko at isuot ko Chase. You are just my driver. That's all. And stop acting like susundin ko ang gusto mo you're just nothing to me so fuck off!”

That words.....I felt like I'm nothing again.

I didn't say anything, damn i f*cki'ng look like a fool right now. Alam kong nakita niya ang emosyong ngayon lang ulit dumaan sa mga mata ko.

Hindi ko na napansin ang pagkawala niya sa harapan ko.

I suddenly fake a laughed. “Damn it chase! You are just her f*cking driver then your acting like that? Idiot.” napahilamos naman ako sa mukha pagkatapos kong Ibulong iyon sa sarili.

Why I am even acting like this to her? Putangina.

I want her to be mine, when i saw her tattoo damn I'm the one who saw it first. And it's my property. And those sh*tty bastards who's looking at her damn body, I want to kill them all. F*ckshit!.

Ipapasara ko ang putanginang Victoria's secret na Yan. O, Kaya pababagsakin ko ang kompanya nila para hindi na siya makapag model pa pero naalala ko driver nga lang pala ako.

Meirda. Napakuyom naman ako ng kamao ko. I don't want to feel this feelings again. But damn it!

“She got you going psycho chase.”

* Claire's POV *

DAYS PAST nagpatuloy ako sa pagmomodel and I'm so lucky dahil madaming opportunities ang nag aabang sakin, some company want me to introduced their products like beauty products, clothes and others. Pero Hindi ko muna iyon tinanggap. Focus muna ako sa pagmomodel ko dahil may kailangan pa akong lamangan.

Akalain mo at ilang araw palang ay nakikilala na agad ako, nakikita ko na din ang mga sarili ko sa mga billboard sa daanan dito sa Spain and kaunting push nalang at sigurado akong makikilala na din ako sa ibang bansa and even in the Philippines.

I wonder Kung anong magiging reaksiyon ni Joy and sa g*go Kong Asawa if they saw some of my pictures. Gayong sa pagkakaalam nila ay patay na ako.

Tumigil nalang ako sa pag iisip, I will always go with the flow.
Walang mangyayari sa akin kapag pangungunahan ko ang takbo ng tadhana.

Sabado ngayon at Wala akong trabaho, I'm so tired, lalo na at masakit ang paa ko sa tingin ko nga ay namumula ito dahil sa araw araw ba Naman akong nakatakong.

Kumuha nalang ako ng isang T-shirt at pajama dahil hindi ako nagiging comfortable sa suot kong damit, nandito Lang naman din ako sa bahay, gusto kong matulog but I can't. Aantayin ko nalang gumabi at hapon na Naman din.

Habang nagbibihis ako ay biglang may pumasok sa isip ko. "Maybe, I need to say sorry to him” mahina kong bulong. Naguguilty ako sa sinabi ko Kay Chase noong nakaraang araw. Parang may mabigat sa dibdib ko pagkatapos kong iwan sa kanya ang mga salitang yun.

After mangyari Yun, normal niya nalang akong hinahatid at sinusundo. Hindi niya ako kinakausap, minsan nga ay parang naiinis ako lalo na sa katahimikan sa sasakyan. Hindi niya din ako tinitingnan. Sinusubukan ko siyang kausapin pero hindi Naman ako nakakapagsalita kapag kaharap ko na siya.

Gusto Kong bumawi at magsorry.

“Ah! Alam ko na ipagluluto ko nalang silang dalawa ni Papa ng hapunan!” masigla kong saad. Matagal tagal na din akong hindi nakakapagluto kaya Yun nalang Ang gagawin ko at aayain ko nalang si Chase mamayang sumabay maghapunan sa amin.

Tinali ko agad agad ang buhok at agad na inilista ang mga ipapabili ko sa maid mamaya para sa iluluto ko.

Pagkatapos kong ilista ay agad akong lumabas para ipabili na iyon sakto namang pagbaba ko ng hagdan ay ang paglabas ni Chase sa kusina. Nahihiya akong salubungin ang tingin niya Kaya Naman yumuko nalang ako at hinintay na lagpasan niya muna ako bago ako tumuloy.

Pero ilang minuto na ang nakalipas ay Wala pading dumaan sa harapan ko nag angat ako ng tingin at sumalubong na Naman sa akin ang mga Mata niyang at parang binabasa ang mga naiisip ko.

Binaba niya ang tingin niya sa papel na dala ko.

“What's that? You need something?” napakagat labi ako dahil sa malamig niyang tono.

“A-ahh ehh w-wala naman,” Nauutal kong saad. Bakit ba kasi ang bipolar ng ugali niya.

Nanatili siyang nakatayo sa paanan ng kusina at walang emosyong nakatingin sa akin. “Hmm okay,” Yun Lang ang huling sinabi niya at nilagpasan niya na ako, pero bago pa man siya makalayo sa akin ay agad ko siyang nahawakan.

Napapikit ako, bat ko naman siya hinawakan pa? May sariling isip siguro ang kamay ko at gumalaw nalang ng Wala man lang pahintulot ko.

Lumingon siya sa akin pero nanatili padin siyang tahimik.

Ilang Segundo ang lumipas pero nanatali padin akong nakahawak sa laylayan ng damit niya habang nakayuko. Habang lukot lukot na ata sa kabilang kamay ko ang listahan ng ipapabili ko dahil sa mariing pagkakahawak ko dito.

“C-chase,” pagtawag ko sa kanya.

Ayukong iangat ang tingin ko sa kanya.

“What?” kalaunang sagot niya, parang gusto kong maiyak sa ipinapakita niya sa akin.

Ehh hindi ko pa naman siya nakikilala ayaw kong isipin na may epekto nga talaga siya sa akin.

Ngumuso ako, alam Kong nakatingin siya sa akin, mas mataas siya sa akin kaya siguradong nagmumukha akong Dwende kung titingnan niya. “Sorry na.” sabay angat ko ng tingin sa kanya at hindi ko alam kung bakit pagsalubong palang ng mga mata ko sa mga mata niya ay agad akong naluha.

Sibuyas ba siya??

Inalis niya ang kamay ko sa laylayan ng damit niya, matiim padin siyang nakatingin sa akin. “Galit kaba?” napakagat labi ako, tanga syempre oo galit sya.

Umalis siya sa harapan ko at dumiretso sa sala at agad na naupo Doon habang nanatili padin ang tingin niya sa akin.

Hindi kalaunan ay sinenyasahan niya akong lumapit sa kanya.

“Come here,” at para Naman akong batang utus-utusan dahil sa mabiling paglapit at pag Tayo sa harapan niya.

“Sit here.” sabay tapik niya sa kandungan niya.

Agad naman akong umiling. “I-i just want to s-say sorry for what I did.” nakayuko kong sabi. Ayukong umupo sa lap niya noh at baka ano.....Basta baka abutan kami ni papa at nakakahiya.

“You want me to forgive you? Masakit sa akin ang sinabi mo.” agad naman akong tumango.

LM
A/N:lame huhu, sorry for the errors and wrong grammars! Slow update pa din🍒