Asosyal Komşu | Yarı Texting

26

"Niye bu kadar güzelsin? Yola odaklanamıyorum."

Gülüp başımı cam tarafına çevirdim ve kolumu cama yaslayıp tek elimle ağzımı kapattım.

Salak salak sırıtmamak için zor duruyordum.

"Utanmanı yerim."

"Ya sussana, alışkın değilim böyle şeylere. Cevap veremiyorum."

Koştura koştura arabaya varmadan önce makyajımı tazelemek için Bora'yı ikna etmiştim.

Makyaj yaptığımda daha da güzel olduğumu söyleyerek homurdanmıştı ama onu takmadım.

Dışarıda zombi gibi, akmış rimelle gezemezdim.

Şimdi ise yoldaydık ve Bora iki dakikada bir çok güzel olduğumu söyleyip duruyordu.

Şu vakte kadar utançtan buharlaşmadığıma şükrediyordum.

"Cevap vermene gerek yok, güzelim. Tepkilerin fazlasıyla yeter bana." dedi sırıtarak.

Konuyu değiştirdim.

"O değil de, nereye gidiyoruz söyler misin artık?"

"Söyleyemem, sürpriz."

Kollarımı göğsümde birleştirip kaşlarımı çattım.

"Of ama ya."

Bana kısaca bakıp tekrardan yola dönen Bora güldü ve "On sekiz değil de sekiz yaşına mı girdin yoksa? Bu halin de çok tatlı ama sabırlı olmalısın." dedi.

Oflayıp başımı cama yasladım.

Zaman çabuk geçsin diye uyuyacaktım.

✎﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏

Huzurlu bir şekilde uyurken yanağımda hafif bir baskı hissetmemle homurdandım.

Diğer yanağımda da aynı baskıyı hissettiğimde kaşlarımı çatarak gözlerimi aralamak zorunda kaldım.

Gözümü açar açmaz gördüğüm ilk yüzün Bora olmasıyla gülümsedim.

Duraksayıp ne olduğunu kavramam birkaç saniyemi almıştı, yanağımdan öpülerek uyanmıştım.

Buna alışabilirdim işte.

"Geldik mi?" dedim uyku mahmuru sesimle.

"Hıhım."

Kapım açık olduğu için içeri dolan soğuğu yeni hissetmiş gibi bir anda titredim.

Bunu farkeden Bora "Bir an önce içeri girelim, gel." dedi elini bana uzatıp.

Elimi eline yerleştirdiğimde sıkıca kavrayıp hızla kendine çekti.

Fındık topuk olmasına rağmen yere adım attığım an dengem bozulunca fırsattan istifade kollarımı Bora'nın beline sardım.

Aslında topuklu giymek o kadar da kötü değildi, Seda'ya teşekkür etmeliydim.

O da ellerini sırtıma yerleştirdiğinde başımı kaldırıp yüzüne baktım.

Ama doğum günümde doğru düzgün yürüyebilmeyi tercih ederdim.

"Fazla spor ayakkabın var mı?" dedim ciddiyetle.

"Ne?"

"Duydun, bu topuklularla yürüyemem."

Muzipçe sırıtıp "Dert ettiğin şeye bak, ben seni taşırım." dedi.

"Güzel şaka, Boracım."

"Boracın mıyım gerçekten?"

Kahkaha attım.