Nang Dahil sa Napkin [Completed]

This is it!

Sorry kung natagalan. Fiesta kasi saamin kaya naging busy ako ^___^ pa plug ng story kung HIS LITTLE SISTER ^__^

********************************
[5 months had passed ]

[Syndey POV]

Love is hurt. A painful reality you cannot escape in living.

Because
When there is happiness there will always be sadness too.

P.S : i miss you if you just know

"Anaaaaak nasa labas na si chon" sigaw ni mom sa baba

Sinirado ko na ang Diary ko. It's already 5 months, 5 months away from them. Away from him.

Maraming nagbago. Marami.

Bumaba na ako at nagpaalam kay mom

"Remember anak, imp---"

"Yeah mom, improve myself but never change. Araw-araw mo kaya akong sinasabihan niyan" reklamo ko kay mom pero ningitian lang niya ako

"By the way, may flowers na naman para saiyo" sabi ni mom at ibinigay ang isang bouquet ng white roses.

Kinuha ko yung bouquet  at binasa ang letter

1 thing
2 do
3 words
4 u ,i love you

~N.

"Ohh anak? Kay neil pa ba galing?" Biglang tanong ni mom

"A-aah oo,kina niall" tipid kong sagot

Hindi ko alam kong anong mararamdaman ko. Pero isa lang ang nasa isip ko, he's still holding on. He didn't give up yet, and for that i am happy?!

I'm not sure but my instinct told me it's zeke. And I'm starting to believe of it.

"Ahh ano? Itatapun ko nalang ba ulit?" Sabi ni mom

Pinatatapun ko lang kasi yung mga bulalak na ibinibigay. Hindi ko lang siguro kayang makita muna ,parang mas nalulungkot lang ako dahil naaalala ko lang siya.

"Aahh. . .o-oo"tipid kong sagot at kinuha naman ni mom at ibinigay sa katulong namin para itapon.

"HEEEEEY EVERYONE SAN JUAN NA NAGING INDIAN NA KUMAIN NG SUMAN KAYA SUMAKIT ANG TIYAN ^___^" biglang bati ni Chon pagka pasok sa bahay namin