Stupid Cupid [COMPLETED]

CHAPTER 32

Gia Nyx Montenegro

"Thank you for today, Architect Hermenez. Drive safely."

Me and Architect Hermenez bid some good bye. Natapos na ang meeting namin kanina lang, nalaman ko rin na kakilala niya si Daddy, hindi naman na rin nakakagulat dahil sa sobrmag successful na business man niya ay sigurado marami na siyang kilalang tao.

It's still early para pumunta sa dinner mamaya sa bahay nila Gian.

Ngayon nga rin pala uuwi si Heaven dito sa pilipinas, nag sawa na raw siya ka ka intindi ng ibang lenggwahe kaya uuwi na siya bago pa maubos ang dugo niya sa ilong.

Kinuha ko ang susi ko at nag tungo nasa kotse para sunduin siya sa Airport.

Mabuti nalang at hindi traffic ngayon kaya agad akong nakarating sa airport, agad ko naman nasilayan si Heaven na nag hihintay kaya pumarada ako sa tapat niya para agad siyang maka-sakay.

"Buti umuwi ka pa?" bungad ko sa kanya.

"Ba't parang ayaw mo?"

"Akala ko wala kana balak umuwi e." sagot ko muli sa kanya at nag maneho na paalis nang maka sakay na siya.

Ilang minuto kaming sinakop ng katahimikan, marami rin pinag dadaanan itong si Heaven. Ilang linggo pag katapos kong lumipad papunta sa France ay sumunod siya dahil wala daw siya kasama mag-inom.

May problema sa love-life kaya ayan inaya ako, alam kong kailangan niya rin ako kaya sinamahan ko siya. Hindi naman pwedeng ako lang lagi ang sasamahan niya.

"So, ano na ang balak mo ngayon?" patungkol ko sa problema niya.

"I think you're right, dapat pakinggan ko muna ang explanations niya."

"Paano kung hindi kayo mag kita?"

"I'll look for her." she sigh.

"Just tell me if you need some help." sabi ko habang naka tingin sa daan.

"How about you?" pag iiba niya ng topic.

"What about me?" patay malisyang tugon ko.

"Anong balak mo sa buhay mo? Si Avi?" walang pag aalinlangan niyang tanong.

"I don't know." I shrugged.

"Anong hindi mo alam? Tanga, wala ka ba balak ayusin?"

I sigh.

"Hindi ko alam kung paano ko siya haharapin." masyado na malaki ang kasalanan ko sa kanya, masyado ko na siyang nasaktan.

"So ano? Hindi mo man lang ba susubukan?"

"Let's not talk about it for now."

"Kailan mo balak ayusin? Kapag huli na ang lahat at may pamilya na 'yung tao?" tanong niya, napipikon na siya sa'kin.

"I don't know, Heaven."

"Siguraduhin mo sa "I don't know" na 'yan hindi kita makikitang humahagulgol dahil hindi na siya bumalik sayo, ay hindi naman pala naging kay— charot hehe." nag peace sign siya nang samaan ko siya ng tingin.

"Fine, kapag nag kita kami kakausapin ko siya." sabi ko at tinignan siya ng masama, napaka kulit.

"Good dog!" sabi niya at hinaplos ang ulo ko na parang aso.

"Tanginamo!" bulyaw ko sa kanya at pina bilis ang takbo ng sasakyan.

"H-hoy biro lang, tangina mo ayaw ko pa mamatay!" kinakabahang sabi niya at napa hawak ng mahigpit sa upuan.

Natatawa ko namang binagalan ang pag mamaneho.

"Tangina ka!" sigaw niya sa'kin kaya natawa ako.

Napansin ko naman ang pag lingon niya sa likod ng sasakyan, nandoon ang regalo ko para kay Gian.