Chapter 30

299 28 18
                                    

Huminga muna ako nang malalim bago mag salita muli.




"Anong pakay mo nga ba rito?" Tanong ko muli sakaniya.




"I just want to see you, i already had a time to bond with our friends and hinintay lang kitang makauwi" pag lalahad nito.




"Congrats" i greeted him as i remember that he won nga pala as congresman.




"Thankyou" he sweetly smiled.




After that the atmosphere change into an awkward one.




"I want you back" he suddenly spoke.




"W-what?" Nagulat na sinabi ko.




"I want you back, but i know that im not the one you love" pag ngisi nito.




"Sandro—"




"I've tried, sinubukan kong tanggapin lahat but there's still on me that kept holding on, kept hoping na pwede pa, but i dont know" pag hinga nito ng malalim habang patuloy na pinag mamasdan ang kisame.




"I know you know how much i love you, but it's too complicated, i can't teach your heart to love me, wala na akong ibang magawa kung hindi mag hope para saating dalawa" pag papatuloy nito.




"You'll find someone who'll treasure you sandro, Hindi mo ako deserve, you deserve the best of the best"




"Can't you be the best for me?" Pag baling nito ng tingin saakin mula sa pag kakatitig sa kisame




"Sandro..."




"I know, i know, si dad nga pala ang nilalaman ng puso mo" ngumisi itong muli, at ibinalik ang tingin sa kisame, i really felt bad for him, kase hindi ko mabigay sakaniya yung love na gusto niya at deserve niya.




"Im sorry" i sincerely apologized for everything.




"Ginamit mo lang ba ako?" He randomly said, ginamit saan?




"Huh? Saan?" Naguguluhan kong tanong rito




"Para mapalapit kay Dad"




"No, no. Never sumagi sa isip kong gamitin ka para mapalapit sakaniya, kung ano naman ang mga nangyari, it happens" pag tanggi ko, hindi ko naman talaga siya ginamit.




"If you love him, why did you left him?"




"I didn't want to leave him, i just wanted to be fair for the both of you, and that's what i thought would be the best for him, and mukhang tama nga ako he succedded" sinamahan ko siyang titigan ang ceiling as i let out my thoughts.




"But you didn't considered what would he feel, hindi kami okay, pero alam kong nasaktan siya sa paglisan mo, i saw the side of him that time na duon niya lang nailabas"




Nang gguilt trip ba to? Alam kong alam niyang hindi na kami pwede lalo pa't may Inday Sara na siya sa buhay niya tsaka niya to sinasabi saakin.




But i felt bad for him, after hearing what he felt after i left, i felt sad, effective nga tong ginagawa ni Sandro, mas lalo akong naguilty sa ginawa kong pang iiwan sakaniya.




I miss him again, pero alam kong masaya na siya.




"Have you already eaten?" Pag iiba nito ng usapan.




"I haven't, i just want to take some rest"




"Masamang matulog ng walang laman ang sikmura, kaya let's go?" Pag aaya nito kasabay ng pag tayo niya sa kaniyang kinauupuan.




"Where?" I asked as i tilted my head thinking where will we go.




"Somewhere we used to eat" he spilled, i miss that placeeee, but i want to take a rest




"But—" i was about to refuse when he suddenly cut me off




"Come on this might be the last" pag pipilit nito




Last??




"Okay, okay" pag payag ko nalamang, wala narin naman akong magagawa, kaya naman tumayo na ako.




**




"So let's call it a night?" I said nang tuluyan kaming maaapak sa garapan ng pinto mg condo ko.




"Thank you, Ella" kaagad na pag yakap nito saakin "Hindi mo alam kung gaano mo napasaya ang puso ko sa mga oras na ito" he mumble




"N-no worries" i said as i hugged him back and tapped his back.




"I do really want you back into my life pero ano pa nga bang magagawa ko kundi tanggapin nalang na hindi talaga ako ang nais mong makasama sa habang buhay, tila paparusahan lang kita kapag pinilit kita sa akin" he said as he pulled out from his hug,




"Forgive yourself already, wala kang ginawang masama nag mahal ka lang din naman and let your heart decide." He continued as he caressed my cheek




If i let my heart decide, panigurado akong ngayon din ay uuwi ako ng pilipinas at sasabihin kay bonget na mahal ko siya at mag kakaanak na kami, pero napaka komplikado na ng sitwasyon ngayon.




"And lastly please let be friends again, best friends to be exact. Hindi ko kayang tuluyan kang mawala sa buhay ko, at least kahit papaano maipaparamdam ko parin sayo ang pag mamahal ko"




Hindi ba tila mas lalo lang akong mahihirapan kung papayagan ko siyang makapasok muli sa buhay ko? Pero sino nga ba ako para pagkaitan siya sakaniyang hiling?





Tumango lamang ako ng marahan bilang tugon sa kaniyang huling itinuran, at iniabot ang isa kong kamay sakaniya "friends?" May namuong ngiti sa kaniyang labi ng gawin ko iyon at marahan nitong iniabot ang aking kamay.




"Friends" he smiled as he shookt his hand on mines.




"So the night is getting deeper, i might visit you again before i comeback home" pag papaalan nito.




Tumango lang ako at bahagyang napangiti, he stepped backward and slowly turned around on me, at sinimulan ang pag lalakad papalayo saakin.




Honestly, somehow tila gumaan ang pakiramdam ko sa naging pag uusap naman ni Sandro.




Somethings has been cleared, baka nga kailangan din namin ng closure, lalo pa't magiging kuya na muli siya.









:))

Second Time Around (A Bongbong Marcos Fanfic)Where stories live. Discover now