Second Time Around (A Bongbong Marcos Fanfic)

Chapter 11

I suddenly feel a soft touches and mumble voices. I was too curious, that's while i slowly opened my eyes.

I saw Miguel, busy caressing my hair. As soon as i opened my eyes, he immidietly removed his hands onto my head.

"What are you doing?" I half a sleep said. At marahan na umangat.

"Huh? A-ano, nothing... M-may dumi kase sa buhok mo kaya tinanggal ko, and it's already time" utal-utal na pag eexplina niya. It sound suspecious pero hayaan ko nalang, baka may dumi lang talaga. At kaagad kong tinignan ang oras, oras na nga talaga ng uwian.

"Hmm kay" pag sang-ayon ko na lamang.

Kaagad ko nang inayos ang sarili ko, para na rin maka uwi na ng maramdaman kong kumalam nanamn ang tiyan ko.

Hays, kakakain ko lang kanina ah. Gutom na gutom naman 'tong baby ko, wala ka pa ngang isang buwan.

Next two weeks na ang election, im nervous at the same time excited.

"You're going home to the philippines this coming election, right?" Tanong ko kay Miguel ng maalala ko 'yon, habang papalabas na kami ng opisina.

"Uh, yeah. Why? Sasabay ka ba?" Pag tingin niya saakin.

"Uh, No. Natanong lang" pag ngiti ko, tsaka lamang siya tumango.

Gusto ko ng umuwi ng pilipinas, i want to be on his side to those days of his life. I want to comfort him and all, but i can't.

All i can do for now is to look at him on social medias, news and all. Kuntento naman na ako sa paganon ganon nalang. Baka magulo lang ang lahat kapag nag pakita ako sakaniya ngayon.

Seeing him that he's doing great, okay na ako roon. Im already contented admiring him from a far. Pero iba parin talaga yung makikita at makakasama ko siya ng harap-harapan.

Hays, gulong-gulo na ang utak ko, gusto ko nang umuwi pero ayaw ko. Gusto ko na siyang makita pero hindi pa pwede.

**

Kakain pa sana kami sa kung saan, kaso naisipan ko nalang sa bahay nalang para diretso pahinga narin.

Papunta na ako sa pintuan ng apartment ng may makita akong, palumpon ng rosas na naka kabit sa harapan ng pintuan.

It's different arrengement ng ipinapadala saakin ni Tito.

Out of curiousity, kaagad ko itong pinuntahan at kinuha. At wala itong pangalan o kung ano.

Tinignan ko muna ng may pag tataka si Miguel bago ko ito tuluyang buksan ang pintuan.

Napakunot nalang ako kakaisip, sino naman kaya ang nag padala nito?

"Bakit gan'yan ang mukha mo?" Pag tatakanh tanong ni Miguel kasabay ng pag-sara niya sa pinto.

Bakit nga ba? "Wala kase akong idea kung kanino 'to galing e"

"Baka kay Mr. Marcos" pang-huhula nito, na mas ikina-kunot pa ng noo ko.

"Mr. Marcos?" Pag kunot ng nuo ko, baka nakakalimutan niyang a-apat ang Mr. Marcos na kilala ko, well dalawa actually.

"Ang bilis mo namang makalimot, your ex-fiance" pag paalala nito, linawin mo kaseeee dadalawang Marcos ang maaaring mag bigay saakin ng bulaklak, ano baaa.

"Nah, hindi siya nag bibigay ng ganitong bulaklak" hindi ko pang-sang-ayon, hindi naman talaga ganito ng binibigay non saakin.

Kadalasan, naka base ito sa kulay na paborito ko. Hays, panibagong paisipan nanaman ito.  Impossible namang si Tito, dahil hindi naman ganito ang kadalasan kong natatanggap na siyang pinag dududahan kong galing sakaniya.

Kailan ba matatapos ito?

"Ma-upo ka na ngalang d'yan at ako na ang mag hahanda ng makakain natin" pag-p-prisinta neto.

"Hmm-kay" pag payag ko tsaka umupo, papatungo na sana ito sa kusina ng bigla siyang matigilan, tsak ito humarao saakin.

"What do you want nga pala?"

"Hmmm,... I want diningding" pag-ngiti ko kasabay ng pag lalaro ko sa mga kilay ko.

"Hindi naman halatang nag-lilihi ka s mga ilocano food, ano?" Pag ngisi nito.

"Halata ba?" Napa iling nalang ito at muling tumalikod saakin.

Well masarap naman kase ang mga ilocano food and some of them are healthy, tsaka ofcourse ang mga ilocano, lalo na yung kilala ko, hehehehehe.

Hindi ko napansing napakagat na pala ako sa labi ko ng maisip ko 'yon, napa iling nalang agad ako at marahang napa ngiti. Masarap naman talaga siya hehehe.

Mabuti nalang at nag tungo na kaagad si Miguel sa kusina kung hindi makikita niyang nag papantasiya ako.

At dahil naisip ko siya, kaagad ko nng kinuha ang phone ko para makita ko siya.

Kay ganda nga naman talaga ng bungad, unang bukas palang siya na agad ang nakita ko.

Kay gwapo mo talaga, Mahal ko. Sana makuha ng magiging anak natin ang ka gwapuhan mo.

Sigurado ba kayong 50+ na 'to? Ang gwapo talaga, tapakan mo ako Mr. Marcos.

Anakan mo ak-, ay inanakan mo na nga pala ak- natawa nalang ako ng sumagi nanaman 'yon sa isip ko.

Ano ba 'to, dala lang siguro 'to gutom ko.

I continued scrolling on my social media ng may biglang pumukaw sa mga mata ko.

It's a candid photo of Tito and Mayor Inday.

Mayor Inday holding Tito's wrist habang tinitignan nito ang orasan niya. Bakas sa mga mata nila ang saya, tila nag kukulitan ito, naroon din si Tito Martin at nakikitawa. Taksil ka Tito Martin! Joke hahaha

The smile on my face suddenly fade. My heart suddenly felt heavy.

It's just a one photo but it means alot.

As i look on the comment section, all of them were saying na, bagay sila, sana sila nalang, SaBong cutie, ect.

Wala naman dapat ika-overthink dito. It's just a happy ship, normal lang 'to.

Hindi ka ipag-papalit ni Tito, Michaella, okay?

Hihintayin kong sa'yo mismo mng galing ang lahat, Mahal ko.

:))