Second Time Around (A Bongbong Marcos Fanfic)

Chapter 4

Pagkamulat na pagkamulat ko ay nakita ko kaagad si Miguel na nasa tabi ko.

"Anong balita kay Tito?" ito agad ang mga salitang lumabas saaking bibig.

"Wala parin" mahina nitong tugon saakin, but it's enough for me to hear it.

"What? Anong wala parin?" Pag tataranta ko.

"Mag relax ka muna, okay?" Pag papakalma niya saakin, tsaka lamang ako napatakip ng mukha gamit ang aking mga kamay.

Paano ako makakapag relax kung tatlong araw na siyang hindi nakikita.

Huwag mong gawin 'to mahal, kailan man ay hindi na tayo pwedeng bumalik sa isa't isa.

Kung kailan ba naman, buo na ang loob kong huwag nang bumalik diyan ay ganito ang gagawin mo?

Hindi na tayo pwede sa isa't isa, at kelan man ay hindi tayo magiging pwede. Hindi na sapat ngayon na mahal lang natin ang isa't isa, Masyadong mapag laro ang tadhana. If it was only closer, baka pwede pa.

It wasn't a good, good bye but it's for our own good, love.

But please, Don't do this, Tito. Mapipilitan talaga akong umuwi kung ipag papatuloy mo pa ito.

"Wait me there, tatawagin ko lang si Doc" Pag papaalam ni Miguel, na siyang dahilan ng pag angat ng tingin ko. Marahan lang akong tumango, bago siya tuluyang lumabas.

Hindi ko alam kung anong gagawin at isipin ko ngayon, hindi ko alam kung anong tumatakbo sa isip ngayon ni Tito. Hindi ko na alam, wala na akong alam.

Im so mentally, emotionally, physically exhausted right now, gusto ko nang mag pa hinga. Pag yuko kong muli sa aking mga tuhod.

I thought kapag tinapos ko na ang lahat ng kung anong meron kami ay matatapos narin ang problema namin, kaso hindi.

May na nawala nga pero may pumalit naman.

Maya-maya pa ay naramdaman kong bumukas ang pinto, kaya naman ay marahan kong inangat ang tingin ko, at makitang papasok si Miguel at ang doctor na tinawag niya kasama ang isang nars.

"Omg, Ella?!" Bungad ng kasamang doctor ni Miguel ng makita ako.

"Ivan!" Natutuwang tawag ko nang makita ko kung sino 'yon.

It's Ivan, a good old friend of mine, we knew too since highschool, we're in the one circle of friends same as Sandro.

"Long time no see, i never thought na sa ganitong paraan tayo mag kakakita" he said tsaka niya ikinuha ang clip board sa nurse at tinignan.

"How's Sandro?" Tanong nito habang tinitignan nito kung ano ang nasa clip board. "I assume na, nakakaramdam ka ng matinding pagod lately at pag duduwal" pag sisimula niya, how did he know? "So i can see here on your blood results earlier.." seryoso nitong sabi, tsaka niya ako tinignan.

"Congrats, You are pregnant, soon to be Mrs. Marcos" he happily announced.

"W-what?" I shockedly said. P-paanong nangyari 'yon?

"Yes, you heard it right, you are pregnant, ninong ako ha?" Pag ulit niya tsaka siya bahagyang napatawa, habang ako naman ay tila na estatwa.

"Im going to recommend you to a Ob-gyn, so that you'll know if how many weeks you're pregnant already, okay?"  Pagbilin niya kasabay ng pag sara niya sa clipboard na hawak-hawak niya tsaka niya ito iniabot sa nurse na katabi niya.

Im still shocked on what i've heard, even Miguel heard it. Knowing na alam niyang hiwalay na kami ni Sandro.

"I have to go, let's catch up sometimes, regards me on Sandro" pag papaalam niya. I want to tell him na wala na kami ni sandro pero, gulat parin talaga ako sa nalaman ko.

H-how? When? The last time i had sex with tito that was the night after Sandro's proclamation, and that was about 3 weeks ago.

But how? I know, im drinking my pills. Alam kong uminom ako ng pills that day and onwar-, oh, fuck.

I remembered that i misplaced them pala, napa takip nalang muli ako ng mukha gamit ang mga palad ko.

So possible that, before i left the philippines, buntis na ako? And possible that im almost 3 weeks pregnant?

Hindi ko na kinakaya itong mga nalalaman ko. Parang onti nalang bibigay na ako.

"Hey, are you okay?" Pag aalala ni Miguel "are you going to tell it to Mr. Sandro?" Pag iingat na pag tanong nito, bat ko naman sasabihin sakaniya kung hindi naman siya ang ama ng dinadala ko?

"He's not the father" pag bulgar ko. Hindi nila pwedeng malaman na si Tito ang ama nito.

"W-what?" Nagulat nitong sinabi "if it wasn't him, who?"

"I-i don't know, i was drunk that time" pag sisinungaling ko.

"What?" Pag gulat niyang muli.

"You heard right?"

"Paano na niyan?" Pag aalalang tanong nito.

"I don't know, papalakihin ko mag isa 'tong bata"

Hindi nila pwedeng malaman lalo na si Tito na mag kakaroon kami ng anak.

Pwede niya itong ika-sira. Ano nalang sasabihin ng mga tao kapag nalaman nilang, binuntis nito ang fiance ng kaniyang anak?

Mabuti ng lumayo nalang ako sakanila, sakaniya. Kaysa madagdagan pa ang magiging problema niya. Lalo pa't hindi lang 'to basta-bastang problema.

Papalakihin ko nalang 'tong anak namin mag isa, pero kung sakaling malaman niya ang totoo ay hindi ko ipag kakait sakaniya ang anak namin.

I may be selfish but Mas bubutihin ko pang hindi ko ipaalam sakaniya, kaysa masira ang pangalan niya dahil lang don.

Mas importante parin para saakin ang iniingatan nilang pangalan na matagal nilang nabawi, kaysa sa sarili kong interes. Mabuti pang ako nalang ang mahirapan at masaktan huwag lang siya.

Ayaw ko ring lumaki ang anak ko sa pangungutya. At ayokong isipin niyang bunga siya ng kasalanan.

There's already too much on his plate, ayaw ko nang dagdagan 'yon.

:))