Second Time Around (A Bongbong Marcos Fanfic)

Chapter 18

"slowly, hindi ka naman mauubusan. Baka mabulunan ka pa d'yan" pag papaalala ni Miguel. Kaya ko ito tinignan ng sandali at bumalik sa pag kain.

Bakit ba? Mahigit dalawang buwan ko rin tong hindi na ka-kain.

"Oo nga pala, kung meron din pala kayong company" pag tingin ko sakaniya tsaka niya ibinaling saaking ang kaniyng tingin.

"Bakit ka nasa UK at nag hahanap ng trabaho?" I continued as i look at him straight onto his eyes.

"Matagal na akong pabalik-balik sa UK, just for vacation, and ngayon i've decided na duon muna.. Well Dad let me naman" pag k-kwento niya.

"Paano ka naman napunta sa pag kuha ng mga litrato nila Tito?" Pag kunot ng nuo ko.

"Uhh, my family are supporter of him, and i've decided to apply for them as a part time job, eventho they don't know me personally"

"Lowkey yarn?" Pag bibiro ko.

"Pero mataas parin ng tingin ko sakanila kahit na..." He added, geez. Napaka seryoso naman nitong taong 'to.

"Kahit na, what?" Pag papatuloy ko sakaniya.

"Nothing, just continue eating... Nasagot ko naman na ata ang mga dapat kong sagutin" pag iwas niya ng tingin saakin. Na til may tinatago.

Oh well then, hindi ko na siya pipilitin atleast kahit papaano alam ko na ang background niya.

Hindi na ako na nganga pa.

"Mag pahinga kana muna after we ate, kaso kung hihiga ka kaagad baka hindi ka matunawan" he adviced.

"Well ayos lang naman siguro 'yon, im tired narin naman e" we might have jetlag.

Hindi rin kase ako masiyadong naka-tulog sa eroplano. Ewan ko ba kung ano-ano nanaman ang pumapasok sa isip ko.

Ta-tayo na sana ako para iligpit na itong pinag kainan ko ng pigilan niya ako.

"Sige na, go to take a rest na. Ako na diyan" pag pigil niya saakin.

"Nakakahiya naman, pero. Okay, i badly want to sleep na rin kasi e" khit na nakakahiya kung gusto niy naman akuin, why not diba? Joke.

"No worries, rest well" pag ngiti nito saakin tsaka ko lamang ito nginitian pabalik, at umalik sa harapan niya.

The flight was so exhaustingggg than before, hindi ko alam kung normal lang ba 'to o dahil lang sa pag bubuntis ko.

Umupo muna ako sandali sa higaan tsaka kinuha ang phone ko.

Mag e-eleven in the morning na pala, im sure na mamaya pa mag sstart ang rally nila sa mindanao.

Oh well, pupunta rin naman ako sa huling miting de avanse nila. Sana, sana talaga hindi mag ka tagpo ang landas namin doon, although marami ngang tao kaya napaka liit lang ng tiyansang mag kita kami.

Inilapag ko nang muli ang phone ko sa side table marahan ng hinimas ang aking tiyan.

Im sorry anak, if i chose you're dad's reputation than staying and being happy with him.

**

Nagising ako sa pag katok sa pintuan ko, geez, anong oras na ba?

Napatingin nalang ako sa bintana at nakitang wala nang araw.

Fuck! Pag upo ko bigla, what time is it? Ganon na ba kahaba ang itinulog ko? Napahawak nalang ako sa ulo ko ng makaramdam ako ng konting kirot.

"Ella, dinner time" rinig kong pag tawag ni Miguel mula sa kabila ng pintuan, kasabay ng pagkatok nito.

I wore my sleepers and stood up, kahit pa na nakakaramdam parin ako ng kirot sa ulo ko ay pinilit konf tumayo.

Marahan akong nag tungo sa pintuan, para buksan ito at para maka labas narin.

Bumungad naman saakin si Miguel, na tila kanina pa yata kumakatok.

"Hmm, did you slept?" Pag kusot ko sa mga mata ko, i do still feel sleepy at this moment, gusto ko lang talagang matulog buong mag damag.

"Yeah, i did. But not that much.. come na let's eat" pag aaya nito tsaka gumilid para bigyan akong daan para makalabas.

"What's our food?" Pag hikab ko.

"Bought you fav, kare-kare" nanlaki kaagad ang mga mata ko ng marinig ko 'yon, sino bannamang aayaw sa kare-kare hindi ba?

"Wahhhhh, reallyyyy?" I excitedly said, i hope it's authentic kare-kare!

Pero nag ccrave talaga ako sa luto ni Tito, huhu.

"Yeah, kaya maupo kana roon, para makakain na tayo"

Out of excitement, nag madali na akong umupo sa hapag at nakita q 'yung kare-kareng sinasabi niya.

Mataas expectations ko saiyooo, kaya please, please. Kahit papaano sana makuha mo 'yung lasang gusto ko. Tsaka ko ito pinaningkitan.

"Ano naman ginawa sa'yo ng pagkain at ganiyan kang maka tingin?" Natatawang sinabi ni Miguel, tsaka ko iniayos ang mukha at upo ko.

"Nothing" pag tawa ko nang marahan. Kumuha na ako nung pag-kain at inilagay sa plato ko. Sana talaga, please lang. Pag darasal ko.

Marahan ko itong isinubo at nilasap ang bawat lasa.

Bigla namang umurong ang ngiti ko ng malasahan ko ito, it didn't reached my expectations on this. O masyado ko lang tinaasan?

Hindi ito yung lasa ng kare-kareng hinahanap hanap ko.

Mas gusto ko parin talaga ang luto ni Tito, may something on it na hindi ko makuha-kuha e na khit nong pilit kong gayahin.

"Oh, ayaw mo ba niyan? Akala ko ba paborito mo?"

"Yeah, pero iba e, ibang lasa"

"Awww, hindi ba 'yan kasing lasa nung gusto mo?" Pag tatanong nito tsaka ako mapait na umiling, iba talaga e.

"Pero may gusto akong ibang gawin rito.... Uhhhh, can you lend me over the ketchup?" Pag utos ko, nung una ay ng taka pa siya pero agad niya rin akong sinunod.

Pag katapos niyng kuhain ito sa kusina ay kaagad niya rin itong inajot saakin.

Naka ngiti akong nilagyan ng ketchup ang kare-kare at muling tinikman

"Hmmmmm, much better" hindi parin kalasa nito ang hinahanap ko pero it's more better kaysa dun kanina.

Tinignan lang ako ni Miguel na tila na wweirdohan sa mga pinag gagawa ko, well it's masarap naman kaya!

"You want to try it?" Pag alok ko sakaniya at kaagad naman siyang umiling, arte neto! Ang sarap kaya..

We just continued and peacefully eating ng may biglang ipinakita saakin si Miguel.

"Look oh they look so sweet, bagay sila no?"

Oh it's a plenty of pictures of Tito and Inday Sara sa huling rally nila sa mindanao.

They do really looks so sweet nga.

:))