Second Time Around (A Bongbong Marcos Fanfic)

Chapter 6

Ayaw niya pa 'kong iwan, pero nag pumilit akong umalis na siya.

Tinitigan ko lang yung phone ko na naka saklob sa tabi ko habang naka sandal ako sa headboard ng higaan.

Nag dadalawang isip ako kung bubuksan ko ba 'yon.

Natatakot akong makita ang iba't iba nilang reaksyon, lalo na't iba ang takbo ng mga utak ng ibang tao. Panigurado akong bibigyan nila ito nang malisya.

Ayaw kong tignan, ngunit pinapatay talaga ako nang aking kuryosidad.

Marahan kong inabot ang phone ko sa hindi kalayuan, kasabay ng pag hinga ko nang malalim bago ko ito buksan ng tuluyan.

Manginignginig pa ang kamay ko, bago ko buksan ang isang social media app, kung saan ko nakita 'yong litratong 'yon.

Kalat na kalat na ito kahit saan, mapa Intagram, mapa facebook, mapa twitter. We're even trending.

When i saw that specific post, huminga muna ulit ako ng malalim bago ko i-click ang comment section at kaagad na pumikit.

:Oh god, nakakahiya. Shame on you ghourl.

:Sayang ka.

:Sa London pa talaga, as if walang makakita sakaniya.

:Hiwalay naba sila ni Sandro?
:Idk, wala naman sinasabi si Sandro regarding their relationship

:Ohhhh, kaya pala siguro ilang araw ko na siyang hindi napapansin si ate mo girl, kase nasa London nag papakasasa. Aww, poor sandro, dito ka nalang saakin bebe.

:Geez, is she cheating on Sandro?

:Kamukha niya yung Fiance ni Sandro
:Ghourl, siya 'yan
:What?!
:Ikr!

:The guy was familiar
:Balita ko he's one of the Marcoses Photographer daw before.

:Hindi na siguro niya masikmura ang pamilyang Marcos kaya niya nagawa 'yan. You deserve more better, Miss!

Iilan lang 'yan sa mga nabasa kong comment, at kaagad ko na itong sinara. I couldn't take them anymore.

Tila nang hina ako sa mga nabasa ko, maybe it was really my fault. Kasalanan ko lahat ng 'to. Kasalanan ko na.

Hindi nga pangalan nila ang nasira, kundi pangalan at dignidad ko, pero ayos lang. Kaya kong tanggaoit lahat ng ito huwag lang sila Tito ang masira.

Kaya kong mag mukhang masama, huwag lang sila, dahil wala naman silang ginawa kundi mahalin ako. Ako naman ang nag bigay sakanila ng problemang ito, kaya deserve ko lahat ng 'to.

Bukas kamay akong tatanggapin lahat ng ito. Nabuhay lang ata talaga ko sa mundong ito para mamigay ng problema e.

Hindi pa nga nahahanap hanggang ngayon si Tito, may dumagdag nanaman. Well alam ko namang huhupa rin 'tong issue na ito e, totoo rin namang i cheated on Sandro.

Kaya anong karapatan ko diba? Basta malaman ko lang na nasa mabuting kalagayan na si Tito ayos na ako roon.

**

Dalawang araw na ang nakakalipas, simula pumutok ang issue, pang pitong araw na rin mula nung huling nakita si Tito.

Miguel and I decided na huwag munang mag la-labas-labas. Kung may gusto man ako ay, dinadala niya nalang mismo rito sa bahay.

Pinilit kong huwag mag bukas ng social media hanggat maaari.

"Have you already seen, Sandro's interview earlier?" Miguel suddenly spoke out of nowhere.

"What? Regarding saan?" Pag tataka ko.

"About the issue" pag nguya nito.

"Really?" Hindi ko makapaniwalang sinabi.

Kaagad niyang kinuha ang phone niya at may kung anong pinag pipindot. Tsaka niya ito iniabot saakin.

It's a ambushed interview of him while he's in the middle of his campaign.

"What can you say about the issue about you and your fiance?" The reporter suddenly asked.

"First of all, i want you all to know that we're not engage anymore, bago palang po siya bumalik ng London ay hiwalay na kami... And the guy on that photo, reached out on me, he said that they were just friends, nothing more nothing less. So please, please stop spreading some fakenews about her, wala pong thirdparty na naganap sa hiwalayan namin, parehas po naming naging desisyon 'yon, please do respect our privacy, Thank you" tuloy tuloy nitong sinabi habang naka titig sa kamera, and he smiled bitterly. And i paused the video.

He lied..Pero kahit gaano talaga ka sakit ang binigay ko sakaniya ay hindi parin siya nag dalawang isip na ipag tanggol ako.

"You reach out on him?" Kaagad na tanong ko kay Miguel nang maalala ko 'yong parte na 'yon.

"No"

"What? Pero bakit 'yon ang sinabi niya?" Pag kunot ng noo ko.

"I don't know, baka para rin siguro sa ikabubuti mo at ikalulubog ng issue, wala naman saakin 'yon basta mawala lang yung issue im goods with it" pag kikibit balikat niya. Well he has a point, but still no.

"How about Tito? May balita naba sakaniya?"

"Just play the video para malaman mo" as he said, pinlay ko na nga ulit ang video at pinanood.

"Thank you, Mr. Sandro, last question po. May balita na po ba kayo tungol sa Dad niyo?" Pag papatuloy ng reporter.

"As of now, wala parin pero we're doing everything we can do para mahanap na siya... thank you i have to go" pag mamadali niya. he smiled once again and vanished, tsaka ko na muling ibinalik ang phone kay Miguel.

Im not satisfied on what i've heard. Kulang, hindi 'yon ang hinahanap kong sagot.

I was in the middle of my thinking when suddenly my doorbell rang. Nag ka tinginan pa kami sandali ni Miguel, at nang tatayo na sana ako para mag tungo roon, ay kaagad niya akong pinigilan.

"Wait, ako na" pag pprisinta niya, tumango nalamang ako at hinayaan siya. Habang hinihintay ko siya ay bumalik nalamang ulit ako sa kinakain ko.

I have a strict diet, pero since nung nalaman kong buntis ako, hindi ko na muna 'to sinunod. Although, kahit na anong gawin kong kain, hindi parin ako tumataba.

Nang bumalik si Miguel sa kinaroroonan ko ay may bitbit na itong Palumpon ng bulaklak.

Napakunot nalamang ang mga noo ko ng makita ko 'yon.

"What's that?" Pag tataka ko, alam ko na ngang bulaklak tinanong ko pa.

"From whom is that?" I curiousdly asked, kanino naman kaya ito mang gagaling?

"I don't know, walang sinabi yung delivery man" pag abot niya saakin nito.

"It has a letter on it ata" pag turo niya.

And it really has.

:))