Chapter 12

237 26 31
                                    

Sandro Marcos




My heart shuttered as she bid her goodbyes, and now i don't know what to do.




Gusto ko siyang pigilan pero hindi suma-sang-ayon ang katawan ko.




All i can do now is to breakdown, my knees are weakened.




I already knew everything about them, but it still hurts when i heard it coming directly from her.




Para akong sinasaksak ng pa-ulit-ulit.




When i successfully moved my body, huli na ang lahat. Naka alis na siya. 




She already left me, she already left us.




I want to blame him for everything but i cannot, hindi ko siya masisisi kung siya ang gusto.




Im ready to love her even if she doesn't love me back. Siya lang yung taong gusto kong makasama.




Wala na akong ibang gustong mahalin kung hindi siya lang, but she loves my dad. That's why im offering her the love, na wala siyang ibang gagawin kung hindi mag stay saakin.




Hindi ko alam, pero masakit tanggapin na ang mismong ama ko pa ang gusto niya.




That Dad is the man of her dreams. Baka mas madali kong matanggap kung ibang tao pa.




Iisang dugo lang naman ang nananalaytay saaming dalawa, pero ano bang wala ako na meron siya?




All i did is to love her unconditionally ng walang hinihinging kapalit, pero bakit sa loob ng pitong taong 'yon ay ni minsan, hindi niya ako natutunang mahalin?




There's still a hope in me na, matututunan niya rin akong mahalin kahit na malabo.




**




Probably at this moment naka sakay na 'yon ng eroplano. Or worst naka lipad na'yong eroplano.




I want to chase her but i cannot, i still have responsibilties here, kung pwede ko lang iwan ito basta-basta gagawin ko.




Ang tanging pwede ko lang gawin ngayon ay mag-pahinga, mag-isip.




I wont let her na umalis nalang basta-basta, babalikan kita. I have plans.




Gagawin ko ng lahat bumalik ka lang saaki-




"SANDRO!" Napa hinto ako s pag iisip ng may narinig akong papalapit na sigaw mula sa ibaba.




Kaagad akong napa-upo mula sa pag kakahiga ko ng ma bosesan ko ito.




"SANDRO! OPEN THE DOOR!" He shouted as he started slamming my door.




Kaagad ko itong pinag-buksan ng pintuan, at tumambad sa akin ang aking ama na tila wala pang pahinga. Aww, pity him.




"Where's Ella?! Tell me where is she!"




"Why are you even shouting?! Andito lang ako sa harap mo" na iirita kong sinabi. Why is he even mad?




"What did she told you?" As he look me deadly




"You know what, sorry for my words, Dad. I should be the one who's mad here at the first place. Because both of you fucking betrayed me! And look at it now, parehas tayong nawalan! I know you know that i love her so much, pero ganito ang ginawa mo. I don't want to blame you, but this is what im doing"




"What did she told you?" He asked again. Geez, ilang beses niya ba 'to tatanungin?




"It wont make any sense if i'll tell you what we've been talked about" pagmmamatigas ko.




He sigh "Then tell me where is she" ramdam ko sa boses niya ang inis pero he stayed calm.




"I don't kno-"




"GOD DAMN, SANDRO. JUST FUCKING TELL ME!" He exclaimed, he was about to hit me. Pero kaagad niya itong pinigilan at ibinaling sa pinto ang galit niya.




I never saw him so mad like that.




"Geez, Old Man. She already flew back in london" napa masahe nalang ako sintido ko.




"What?" Pag kunot ng mga noo nito.




"You heard me right? And what are you going to do now? Chase her? Beg for her to come back? Baka nakakalimutan mo, you're running for the very highest position in this country, isang maling galaw mo lang pwedeng masayang lahat ng pinag-hirapan mo" pag papaalala ko sakaniya.




"Ahh, I dont care" pag talikod niya at aakmang mag lalakad pa alis. Urgh, i can't believe this old man.




"Don't let Mama Meldy and Lolo gone, get dissapoint with you again" i smirked.




"What?" Pag harap niyang muli saakin. Got, yah.




"Im already telling you, Dad. Let her be! She already made a decision wala na tayong ibang magagawa kung hindi tanggapin 'yon..."




"Iniwan ka na niya, she already left you, and if.. she really loves you hindi ka niya iiwan! Hindi ka na niya mahal or worst she didn't really loved you" Madiin kong sinabi sakaniya na tila pinamumukha ko talaga sakaniyang iniwan na talaga siya.




I may be harsh but Baka sakali sa paraang 'yon ay makalimutan niya na si Ella.




Alam kong hindi totoo lahat ng itinuran ko sakaniya, but All i want to do now is make him unlove, Ella.




Maybe when she unloves Ella. Ella, will return onto my arms. And we'll live happily everafter.




He slammed the door, at nag madaling bumaba.




And after that day, he's no longer to be seen.




**



Im starting to get used to be living on the life without him, on just admiring him from a far.




And on just being happy for him. All i need to do is to respect his desicions like how he respect mine.




Luckily Miguel is here to always here for me. Kahit papaano may nakakasama ako.




Sa susunod na dalawang linggo na ang election, and ofcourse..... A week after the election it will be my Birthday.




My birthday wont be complete nor happy without him, but making him win the presidency is such a great advance gift of god for me.










:))

Second Time Around (A Bongbong Marcos Fanfic)Where stories live. Discover now