_____________________________________
Ιανουάριος 2010, Σφακιά Κρήτης
Λίγες μέρες μετά
«Τρία δύο ένα... Καλή χρόνια!!»
Τα χέρια τους βαστούν τα κολονάτα ποτήρια του κρασιού και ανταλλάσουν ευχές ο ένας με τον άλλον. Έχει περάσει ακόμα ένας χρόνος, με τα εύκολα και τα δύσκολα, που όμως κατάφερε να τους αφήσει αναμνήσεις διαφόρων ειδών. Οι ζωές τους δεν έχουν διαφοροποιηθεί και πολύ, ούτε και οι ίδιοι αποζητούν να αλλάξει κάτι. Είναι χαμογελαστοί και μοιάζουν ευτυχισμένοι. Αλλά, κάθε ένας ξεχωριστά κρύβει τα δικά του μυστικά.
Η βραδιά αυτή, είναι ακόμα μια χαρούμενη ρουτίνα στην ζωή τους. Γύρω στης έντεκα και μισή την νύχτα, εκεί που κανένας δεν υπάρχει στους δρόμους, ο Φραγκίσκος με την Ανδριανή και την Άννα, παίρνουν τα πράγματα τους και πηγαίνουν δίπλα, στο σπίτι του αδερφού του Γιώργου για να γιορτάσουν την πρωτοχρονιά. Το ίδιο κάνει και η Σταυριανή με τον Φώτη και την Λενιώ, φυσικά ο Σπύρος με τον Κωστή και τις κοπέλες τους. Και τέλος ο Σπυρίδωνας με την γυναίκα του, Διονυσία.
«Καλή χρονιά να έχουμε, να πάνε όλα καλά στην ζωή μας και πάντα χαρές να έχουμε» Λέει η Χρυσάνθη αγκαλιάζοντας την Σταυριανή.
Όλες είναι καλοντυμένες. Η Μυρσίνη με την Σωτηρία φορούν ένα μαύρο μακρύ και μίντι σατέν φόρεμα αντίστοιχα, με μανίκια τρία τέταρτα και τα μαλλιά τους είναι ριχτά μαύρα και ελεύθερα στην πλάτη. Από την άλλη, η Δέσποινα φορά ένα στενό μαύρο φόρεμα μέχρι το γόνατο με λεπτές τιράντες και τα καστανό-μαύρα μαλλιά της πέφτουν επίσης στην λεπτή πλάτη της. Οι μικρότερες γυναίκες του σπιτιού, σήμερα είναι λίγο διαφορετικές και τολμούν με τον ένδυμα τους να μεγαλώσουν τους εαυτούς τους. Η Άννα φορά ένα κόκκινο φόρεμα και μανίκια δαντέλα και η Διονυσία επιλέγει να φορέσει ένα βελούδινο κοντό και στενό φόρεμα μα καλυμμένα τα πάντα πάνω της εκτός από τα πόδια και ελάχιστα το στήθος. Τα μαλλιά και των δύο, είναι πιασμένα σε έναν χαμηλό κότσο ενώ υπάρχουν δύο τούφες της χωρίστρας ως αναπόσπαστο κομμάτι από το χτένισμα και ακουμπούν στο λευκό και αψεγάδιαστο πρόσωπο τους. Όλοι οι υπόλοιποι είναι ντυμένοι με ρούχα της ίδια συνομοταξίας, αλλά στο πιο σοβαρό τους.
«Λοιπόν εμείς θα βγούμε στα Χανιά και μετά θα μείνουμε εκιά για το βράδυ. Καλή ξεκούραση μπαμπά!» Λέει ο Σπύρος τραβώντας όλη την νεολαία του σπιτιού έξω.
Ο Βενεράκης γνωρίζει πως κάθε φορά που περνά ο χρόνος, μεγαλώνει και ο ίδιος με την γυναίκα του μα και τα παιδιά του. Πλέον δεν είναι ούτε έφηβος, ούτε νέος για να μπορεί να βγαίνει στα μπαρ με τις ώρες και να περνά ανέμελα τις νύχτες του. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως μια στο τόσο δεν ξενυχτά.
