Μια εβδομάδα μετά, η Διονυσία δεν έχει βγάλει από το μυαλό της τον Μάνθο. Κάθε μέρα, ξυπνάει και κοιμάται με την εικόνα του στο μυαλό της. Με τα μάτια του και τον τρόπο που την κοιτάζει όποτε τυχαία συναντιούνται. Δεν έχει νιώσει ποτέ έτσι για κανέναν και ντρέπεται να το πει στις αδερφές της ή στην Άννα ή ακόμα και στις φίλες της. Κάθε μέρα είναι στα αμπέλια. Ίσως παραπάνω και από τους εργαζόμενους. Όσο είναι εκείνος στην δουλειά είναι και αυτή.
Από την άλλη ο Μάνθος μοιάζει να μην δίνει μεγάλη σημασία στο θέμα, μιας και πράγματι δεν έχει σχέσεις με γυναίκες που ανήκουν στην συγκεκριμένη οικογένεια. Παρά ταύτα, δεν μπορεί να μην παραδεχτεί πόσο όμορφη είναι η Διονυσία. Έχει κάτι μοναδικό, κάτι γλυκό που δεν το έχουν οι άλλες, ούτε καν η Αννούλα με την οποία θεωρείτε πως μοιάζουν αρκετά.
Ότι και να είναι, η Διονυσία δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει σχέση μαζί του, ούτε καν φαντάζεται τον εαυτό του με την ίδια. Είναι ανώμαλο και μόνο να φτάσει στην σκέψη.
«Πάντως εμένα δεν μου το βγάζεις από το μυαλό. Η μικρή φαίνεται να... ξέρεις...»
Ο Μαθιός έχει φτάσει στο σπίτι του Ιωάννη. Οι ώρες που σχολούν είναι οι καλύτερες, γιατί μπορούν πάντα κρυφά από όλους να πάνε κάπου μαζί και να συζητούν για το τι θα γίνει σε λίγα χρόνια από τώρα. Στην δουλειά δεν έχουν επαφές, απαγορεύεται να τους δουν μαζί.
«Τι;» Ο Ιωάννης κατεβάζει μια γουλιά από το ουίσκι του.
«Της αρέσεις Ιωάννη και πες ότι θέλεις. Κάθε μέρα έρχεται στα αμπέλια, μόνο στα αμπέλια και φεύγει όταν σχολάς εσύ. Τα βλέπω εγώ και ας είμαι κλεισμένος στο χημείο»
«Μην λες μαλακίες Μαθιό. Η μικρή απλά θέλει να...»
«Να σε δει!»
Ο Ιωάννης σιωπά. Κάνει εικόνα αυτό το σενάριο. Την Διονυσία με-
«Αποκλείεται! Και τέρμα η κουβέντα, γιατί θα μας βάλουν μέσα και μόνο που το συζητάμε»
«Έλα μωρέ, αλλά τρία χρόνια. Πόσο είναι τώρα, δεκαπέντε;»
«Μωρό είναι ρε Μαθιό»
«Ωραίο μωρό...»
Ο Ιωάννης δεν το συνεχίζει, καθώς από ότι φαίνεται ο φίλος του έχει όρεξη για ψηλή κουβέντα και δεν θέλει. «Σκέφτομαι να ανέβω Αθήνα για λίγο, να ξελαμπικάρω»
Ο Μαθιός τον κοιτάζει. «Να ξελαμπικάρεις;»
«Ναι, να δω την Νάνση»
