______________________
Χανιά Κρήτης, 2001
Από το αεροπλάνο κατεβαίνουν μαζί τα δύο αδέρφια. Στην περιοχή του airside, ο Λάζαρος αγγίζει απαλά τα μαύρα μαλλιά του αδερφού του, σαν να τον χαιρετά. Από σήμερα, ο Ιωάννης θα συστηθεί με άλλο όνομα στον κόσμο. Θα είναι ένας άλλος άνθρωπος, με άλλη οικογένεια, άλλη ιστορία. Τα δύο αδέρφια θα ξανά συστηθούν, ο ένας σαν Φώτης και ο άλλος σαν Μάνθος.
«Αυτό είναι το κλειδί από το αμάξι σου. Στο έχω παρκάρει στο δρόμο ενός εγκαταλελειμμένου χωραφιού για να μην δώσουμε δικαιώματα. Δεν είναι κάτι το φοβερό και ο λόγος που το έκανα έτσι είναι για να γίνεις πιο πιστευτός»
Ο Ιωάννης γνέφει θετικά και πιάνει τα κλειδιά μέσα από τα χέρια του μεγάλου του αδερφού. «Το σπίτι, είναι μακριά από τα χωράφια τους;»
«Σχετικά όχι αλλά είναι πιο ψηλά για να έχεις την ησυχία σου»
Ο Λάζαρος την κοιτάζει αυστηρά, σαν να είναι ο πατέρας του και όχι ο αδερφός του. «Θέλω να προσέχεις μαζί τους, να τους πεις όλα αυτά που συμφωνήσαμε και... και να πηγαίνεις στα μαθήματα της σχολής σου. Ναι;»
Ένα θετικό κούνημα του κεφαλιού από τον Ιωάννη δίνει τέλος στην συζήτηση τους. Ο καθένας παίρνει τον δρόμο του.
Το παραμύθι ξεκινά...
Σφακιά Κρήτης, 2001
«ΜΑΜΑ! Η Διονυσία πονάει η κοιλιά της και στο κρύβει»
Η Δέσποινα τρέχοντας κατεβαίνει τα σκαλοπάτια πηγαίνοντας προς την μητέρα της. Η Χρυσάνθη είναι στην κουζίνα, μαζί με την Σταυριανή. Καθαρίζουν παρέα τα φασολάκια πριν έρθει η ώρα για το μεσημεριανό. Μόλις ακούει την κόρη της σηκώνεται απότομα αφήνοντας άτσαλα το μαχαίρι πάνω στο τραπέζι.
«Ίντα'γινε, γιάντα πονεί; Μπα και έφαγε κάτι που την πείραξε; Δεν σας έχω πει να μην τρώτε απέξω παγωτά και πατατάκια; Όφου πια!» Μουρμουρίζει η μάνα τους ανεβαίνοντας προς το δωμάτιο.
Η Διονυσία είναι ξαπλωμένη στο στρώμα του μονού της κρεβατιού ξαπλώνοντας το μικρό κορμί της. Είναι μόλις οκτώ χρονών κοριτσάκι, μεγάλη για τα δικά της δεδομένα, μικρή για όλους τους άλλους.
«Ίντα χεις κοπελιά μου; Πονείς;»
«Πράμα δεν είναι μαμά, θα περάσει!» Της λέει το μικρό κορίτσι και γυρνάει πλευρό τυλίγοντας την κουβέρτα γύρω από το κορμί της.
«Να σε φέρω ένα ζεστό να πιείς μπα και ηρεμήσει πιο γρήγορα;»
Η Διονυσία δεν απαντάει...
