Chapter 7 (Waterfalls)

86 12 40
                                    

Lumipas ang buong hapon, naitayo na rin namin sa wakas ang malaking tent. Sobrang nahirapan kami sa pag assemble nito dahil first time naming lahat.

Our parents went on fishing kaya hindi kami natulungan ni Dad. Nagbebe time lang naman silang dalawa habang kaming tres marias ay todo kayod para lang may matulugan.

Wala eh, ginusto namin 'to. HAHAHAHA!

Nakahiga na kaming tatlo sa malaking picnic mat at nagpapahinga. Nakapatong naman ang ulo ko sa tiyan ni Ate Yssah na syang ginawa kong unan, kung kaya't sa tuwing humihinga siya ay tumataas din ng bahagya ang ulo ko.

"What's your dream, Yzel?" Kunot noo akong napatingin kay Ate Ysha na komportableng nakahiga sa tabi ko habang nakaunan ang dalawa niyang kamay.

That was so random..

She was just looking at the orange sky so I shifted my gaze back at it.

"I want to be someone's panalangin," I simply answered.

"Why?" Ate Yssah asked.

"To be someone's panalangin.. its priceless. When you dream of something, it surely requires effort, time, and money.

but being someone's panalangin, just occurs without your knowledge. My mere existence is enough, I don't have to change, I don't have to work my ass off. I'd just have to be that someone's source of happiness, love, and hope," I explained.

Sandali pang natahimik ang dalawa kong kapatid pero maya-maya'y nagsalita rin si Ate Ysha.

"Ginawa mo pang heart whelming ang pangarap mo, eh ang totoo niyan, tamad ka lang talaga."

"Oo nga no," I said as I realized everything I spit out, napangisi ako.

"She's not Lazy, Ysha. She still doesn't know her purpose, that's why," sagot naman ni Ate Yssah kaya napaisip rin ako.

"Am I?" tanging nasabi ko dahil hindi ko rin alam sa sarili ko. Bahagya pa siyang natawa dahil sa pagiging clueless ko kaya umuuntol ang ulo ko dahil sa tiyan niya.

"Ate, stop laughing," saad ko pero mas lalo pa siyang napahalakhak kung kaya't pati ako ay nahawa na rin sa tunog ng tawa niya.

Hindi na muling nagsalita pa si Ate Ysha at sa halip ay nagpatugtog na lang siya ng music. It is an OST sang by Mystique for a newly released romcom drama.

"Angganda talaga ng boses ni Sakura," komento niya pa na feel na feel ang kanta dahil nakapikit pa ito.

"Mas maganda pa rin ang boses ni Serenity," sagot ko. Kung ikukumpara si Sakura at Serenity, mas lamang pa rin ang kaibigan ko sa lahat ng aspeto maliban sa pag-uugali.

Serenity's kindness brought herself in misery.

If only she didn't save Sakura, Serenity would be the one standing and shining on stage instead of her.

If only she didn't save Celine, Serenity wouldn't have to experience shits and she will continue living here in the Philippines.

"I agree. Manang-mana sa Mama at Papa niya," saad pa ni Ate Yssah.

"Sayang si Serenity. Kung nakapagdebut siya sa Mystique, paniguradong buhat na buhat non ang buong grupo," Ate Ysha stated as a matter of fact.

"Of course, she was their Ace back then," I said proudly. Talaga namang nakakaproud ang kaibigan kong 'yon, of all people, Freyah and I only know how much she worked hard to please her parents.

... but things doesn't go always as planned.

"Buti nga at hindi natuloy maging idol si Serenity." Awtomatiko akong napaupo nang marinig ang boses ni Dad out of nowhere.

Beat of Mellow Hearts (Band Series #2)Where stories live. Discover now