Beat of Mellow Hearts (Band Series #2)

Chapter 2 (Run)

Matapos kaming kumain ay pinag-shopping ko na din sina nanay. Binilhan ko sila ng mga damit, tsinelas, sapatos, pati tig iisang cellphone. Habang etong si Nihan naman ay naggrocery na good for two months.

Ipinaglaro na din namin si Mich na anak ni nanay sa arcade. Tuwang tuwa nga siya habang sinusubukan ang halos lahat ng laro at angdami niya pang nakuhang prizes dahil naglaro rin si Nihan at ibinibigay niya ang ticket sa bata.

While me and her mother had a nice conversation. I gave her our company's business card and told her to look for Yssah Fajardo since I already referred her to my Ate. Mas maganda na magtrabaho na lang kaysa umasa sila sa panlilimos.

Hindi namin namalayan ang oras at napagtantong ala syete na pala dahil wala ng araw nang lumabas kami sa mall.

Pumara si Nihan ng taxi at saka inilagay ang mga gamit na pinamili namin sa trunk. Hinawakan ni Nanay ang kamay ko at kasabay nito ang pagtulo ng luha niya dahil sa saya.

"N-Napakalaking tulong nito sa amin.. Maraming salamat, langga. Pagpalain nawa kayo.." Matamis ko siyang nginitian.

"Walang anuman, Nay. Wag niyo pong papabayaan ang anak niyo, at lagi po kayong mag-iingat." Isinirado na ni Nihan ang trunk at lumapit na sa amin. Muling nagpasalamat rin si nanay sa kanya bago ito pumasok sa loob ng kotse.

Binigyan naman ni Nihan ang driver ng isang libo bago sila umalis. Todo kaway pa si Mich sa amin kahit na napakalayo na nila kaya natawa na lang ako.

Cute.

"Uuwi ka na Belenda?" I hold my laughter when he called me Belenda. Hindi ako basta basta nagbibigay ng pangalan sa stranger kaya yan ang sinabi kong pangalan.

Lakas maka-oldies e.

"Yeah, I have a curfew," sagot ko. Dapat ay before 9, nasa bahay na ako.

"I brought my car and its already pretty late. Would you mind me taking you home?" With the question he threw, I felt threatened. I gritted my teeth as I stepped on his foot, hard.

"Ouch! H-Hey, it hurts!" I deadly stared at him. "If you're scheming something, back off." Agad siyang umiling.

"For goodness sake, I'm not!-- aray-- hey I think my bones were going to break. T-Take your foot off of mine." Inalis ko na nga ang pagkakatapak sa paa niya at tiningnan siya ng may paghihinala.

He made a little jumps using his one foot while the other one I stepped on was raised.

"You're indeed scary. I just want to make sure you're safe going back."

"Why?" Natigilan siya sa sinabi ko at bahagyang tumawa na para bang di niya inaasahan na magtatanong ako ng 'bakit' sa sinabi niya.

".. because you're a girl," he said in an isn't it-obvious tone. I cleared my throat and turned my back on him.

"Wow. I think I won't be able to walk properly for days," aniya saka paika-ikang lumapit at tumabi sa gilid ko. He left a space between us kaya napatingin muli ako sa kanya.

"What now? Are you going to break my arms this time?" sambit niya kaya wala sa oras akong natawa.

"It depends on your behavior."

"Lakas din ng topak mo no?" aniya at napailing na lang habang hindi nakatakas sa paningin ko ang munting ngiti niya. Hindi na lang ako sumagot at hinintay na lang ng tahimik si Ate Maphie.

"Nga pala, I managed to get this one," saad niya at pinakita sakin ang isang hello kitty na hair tie. ".. one of the prizes we got." dagdag niya pero tiningnan ko lang ito.