Gecenin İzi

Ö.B. - FISILTI

Selamünaleyküm Güzellerim...

Bu girişi yapmayı çok özelmişim.

Uzun zamandır beklediğiniz DERBOR bölümü geldi. Ama şunu not eklemek isterim ki, bölümü okurken birinci final bölümünü tamamen unutun. Bu bölüm onlara özel. Bu yüzden final bölümüne göre yorulmak yerine, ikiliyi yorumlayalım.

İyi Okumalar Aşk Taneleri...

"FISILTI"

Hayat; sözde imtihan denilen bir cehennemdi. Cehennemin içinde kimi aile sorunlarıyla, kimi hastalıklarla, kimileri gelecek kaygısıyla ve benim gibiler aşk sorunlarıyla acı çekerdi. Hepsini topladığım zaman aslında benimki çok da önemli gelmiyordu, değil mi?

Oysa ben hem cennet hem de cehennemin içinde yaşayanlardanım. Aşık olduğum kişinin yanı cennetken, onsuz olan her yer cehennemdi.

Sorun şuydu ki; ben kendimi şu an cehennemde değil, arafta hissediyordum.

Ben Derin... Derin Yıldırım.

Dışarıya gülücükler saçan, en kötü anda bile ortamı yumuşatmaya çalışan kızım. Evet, bunu bana annem öğretti. O da böyle davranırdı, her şeye rağmen etrafına gülücükler saçardı. Onunla aramızdaki en büyük farkta şuydu; o kimseye anlatmazdı. Bense anlatmıştım. Tek bir kişiye, kardeşime. Zümra'ya.

Sorunlar art arda peşimizden geliyorken yolumuza bakmaya çalışıyorduk. Ve yoluma artık sorun dışında biri daha çıkmaya başlamıştı. Boran Kıratlı.

Az önce Giresun otobüsünden indik. Neden mi? Çünkü Bay Adar Kıratlı ve Bay Boran Kıratlı otobüse kaçak madde koydurtmuşlardı. Tam da bu yüzden yolumuz polis tarafından kesilmiş, şoför tutuklanmıştı. Ah! Tabii ki de bunu asla inkar etmediler.

Ama gitmeyi istememiştim. Zümra'ya istediğimi söylerken bile bir yanım bana burada kalmamı söylüyordu. İlginç olansa burada beni bağlayan bir şey olmamasıydı. Helin vardı ama ondan ayrı kalmaya alışıktım. Peki ya başka? Başka kim vardı ki?

Cevabını biliyordum. Ama dile getirmekte güçlük çekiyordum.

"Baldız düşlere dalıyor." Boran'ın bana karşı çıkan her zamanki alaylı sesi ile gülümsedim.

Kafamı dikleştirerek ona baktım. "Evet, orada bile gevezelik yapıyordun," diye laf çarptım. Ters bakışlarının üzerimde döndüğünün farkındaydım.

"Kim bilir orada ne yaptın da deli ettin beni," diye yanıtladı. Hiç cevapsız kalır mıydı? Asla.

"Zümra ile gidiyorduk ve siz düşlerimin içine bile girerek yolumuzu kesiyordunuz. Ben de kurtulmak için rabb'imin özene bezene yaratmış olduğunu çenemi açmış bulundum... Ah, sen de rabb'imin boş konuşman için yaratmış olmadığı çeneni açmış, bıdı bıdı yapıyordun," dedim yalancı bir kibarlıkla gözlerimi üst üste kırparak.

Evet, eminim bu görüntüm şu anda çok komik görünüyordu.

"İki çenebaz," dediğinde şaşkınca ona baktım. Kabullenmişti. Boran Kıratlı, geveze olduğunu kabul etmişti. Kafamıza taş yağacak!

"Doğru söyle!" diye bağırdığımda dikkati birden dağıldı. Kaşları çatılırken devam ettim. "Hangi büyücüye iyilik yaptın da senin inatçılığını senden aldı?"

Boran bunu beklendiği için dişlerini sıktı ve bana baktı. "Büyücü değildir belki bu sefer, büyücüsüz büyüleyen bir insandır. Bir kadındır." Kadın kelimesini bastırmış, orada sabit kalmamı istemişti sanki.