သက်ထားThetthtar(Complete)

Part 28♥

အိမ္မက္မွ လန္႔ႏိုးခ်ိန္ ''အန္ကယ္ယံ။'' ဆိုသည့္ ေခၚသံႏုႏုေလး နားထဲဆြဲေနခဲ့သည္။ မ႐ွိေတာ့မွ ေနာင္တရသည္မို႔ အခ်ိန္ေႏွာင္းၿပီ။

စီးကရက္ဘူးအားယူကာ ေလသာေဆာင္ဘက္ထြက္လာၿပီး မီးညႇိလိုက္သည္။ မနက္အာရံုမတက္ခင္ ည ႏွင့္ ေန႔ ၾကားအခ်ိန္အခါယံ။

ေနသည္လည္း မထြက္ေသးသလို လ သည္လည္း႐ွိမေနေတာ့။ ေကာင္းကင္ယံ က မည္းမည္းေမွာင္ အထီးက်န္ဆန္လြန္းသည္။ ယခုသူ႔ကဲ့သို႔။

ႏြယ္နီ႔ အေပၚ မေကာင္းခဲ့မႈမ်ားျပန္ေတြးမိကာ စိတ္နာနာျဖင့္ စီးကရက္အားဖြာရင္း အေငြ႔ေတြကိုေဘထဲပန္ထုတ္လိုက္သည္။ ရင္ထဲ နာနာက်င္က်င္ က်န္ခဲ့သည့္ အစိတ္အပိုင္းေတြ။

ငိုခ်င္ေနသည္ပဲလား၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ သနားေနျခင္းသည္ပဲလား။ ႏွစ္ခုစလံုးပါပင္ တန္ဖိုးထား ခ်စ္ေသာ္လည္း ထိုအရာကို မျပသေပးႏိုင္ခဲ့၊ ထိုအစား ဒဏ္ရာေတြတစ္ခုစီသာေပးေနမိသည္။

ေအာက္ကို ငံု႔ၾကည့္လိုက္သည့္အခါ ႏွစ္ထပ္တိုက္မွာ အရမ္းမျမင့္ေၾကာင္းခန္႔မွန္းမိသည္။ သို႔ေသာ္ ေဒၚတိုး ျပဳတ္က်စဥ္အခါက ေသဆံုးသြားခဲ့ရသည္။ သူျပဳတ္က်သြားမည္ဆိုလ်ွင္ေရာ........

ဤဘဝမွ ေပးခဲ့သည့္ ဒဏ္ရာမ်ားအတြက္ ေနာက္ဘဝတြင္ ေပးဆပ္ခ်င္သည္။ ႏြယ္နီ ခြင့္လႊတ္သည္အထိ ေနာက္မွလိုက္ကာ ေတာင္းပန္မည္။ စီးကရက္ တစ္႐ိႈက္အားဖြာလိုက္ရင္း ဝရံတာမွ ေနာက္ေက်ာေပး ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္သည္။

"ႏြယ္နီ ကိုယ္ ဖခင္ေကာင္း၊ ခင္ပြန္းေကာင္း တစ္ေယာက္မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ မင္းေဘးမွာေနၿပီး ေပးဆပ္ခြင့္ျပဳပါ။''

ေလထဲဝဲပ်ံသြားသည့္ မ်က္ရည္စအခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေနထြက္လာကာေရာင္နီသန္းလာည့္ ေကာင္းကင္ႀကီးေအာက္ဝယ္ ႏြယ္နီ႔ ေနာက္လိုက္သြားရန္သာ ဆနၵ႐ွိေတာ့သည္။
...

ဆိုင္တံခါးတြင္ တပ္ထားသည့္ ေခါင္းေလာင္းေလး လႈပ္ခတ္ကာ အသံျမည္လာတာေၾကာင့္ သက္ထား စက္ခ်ဳပ္ေနရာက ထလာခဲ့သည္။ တုတ္ေကာက္ႏွင့္ ႐ုပ္ရည္သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔ အန္ကယ္ႀကီးတစ္ေယာက္။

"ဟုတ္ကဲ့ မဂၤလာပါ အန္ကယ္။ ထိုင္ပါအံုး။''

သက္ထား ရဲ႕ ႐ို႔က်ိဳးစြာ ႏႈတ္ဆက္မႈ ပယ္ခ်ခံလိုက္ရသည္။