Chapter 7

290 16 0
                                    

PABLO

I saw the red-haired jerk leaning against a car.

Sa tingin ba ng tukmol na 'to eh kinapogi niya yung pwestong yun? Tsk.

"Tagal mo." reklamo nito habang nakasandal pa din sa kotse.

Napataas ako ng kilay.

"Sorry po hah. Kagagaling ko lang po sa sama ng pakiramdam eh." I sarcastically said.

He didn't respond instead he extended his hand.

Talagang atat na atat ah.

"Magwwithdraw pa ako." hindi nakatinging saad ko sa kanya.

I saw his face wrinkled and he hissed.

Anong gagawin ko? Wala akong hawak na cash. Kasalanan ko ba yun??

"You asked me to be here while I was enjoying the 'no class because of meeting' with my friends then you're telling me now that you didn't have the money yet?? Really?" sabi nito. "You're really a pain in the ass." he's giving the 'he looks so done' face to me.

Bakit? Ako ba hindi pa punong puno sa kanya?? Kung pwede ko lang irewind at irestart ang lahat ng hindi ko siya nakilala, malamang ginawa ko na.

Kapal ng mukha nito, parang di ko siya tinulungan nung nakaraang gabi. Alangan namang sabihin ko sa kanya yun, naku!! Hindi nalang!

I rolled my eyes.

"If you can't wait until I get it, fine. I'll just take my leave then and never ever contact me again!" I crossed my arms and raised my brow.

Mas okay sa'kin yun. Magagamit ko pa sa ibang bagay yung extra allowance na hiningi ko kay mom. Ang laking halaga din ng 5k hah. Mukha namang hindi niya ikakahirap yun.

He was about to answer when a quite tall man approaches us. Or him.

He looks so fine.

Ito yung legit na gwapo. Hindi itong maangas at mayabang na lalaki sa gilid ko. Mukha namang ewan. Kabanas!

"Ken..." his voice sounds like an angel. Napakalambing ng pagkakatawag niya sa pangalan ng tukmol na 'to. Gusto ko sanang sabihin na wag siya magsalita ng bad word. Di bagay sa itsura nya.

I looked at Ken. Sige na, tatawagin na kita sa pangalan mo kahit bwisit ako sayo.

I saw how his annoyed and irritated face turned into a blank one. He looked intently to the handsome guy as if he's drilling a hole in him. As if he's looking through his soul.

Somehow, it scares me.

"Ken..." he called him again with a sad tone.

Ngunit imbes na tumugon ay agad na tumalikod ang isa at nagsimulang lumakad papunta sa gilid ng kotse.

"Ken... talk to me. Please..." the guy pleaded.

O-Okay? What's going on here? Anong meron? LQ?

Nagpalipat lipat ang tingin ko sa dalawa.

Medyo humakbang palapit sa pwesto ko ang lalaking kausap ni Ken. Ngunit hindi niya ako binalingan ng ni katiting na tingin.

Wow hah. Mukha ba akong hangin dito?

"Wala tayong dapat pag usapan Justin." walang emosyong sagot nito matapos buksan ang pinto sa driver's seat.

Pain was written all over the face of the young man beside me. I think he was about to cry. I heard a few sniffle.

Lahh. Mukhang iiyak na nga. Ano ba namang Ken 'to? Mapanakit ng damdamin.

Patuloy lang ako sa pagpapalipat lipat ng tingin sa kanila.

I saw how Ken's brow furrowed. Annoyed, maybe?

"K-Ken... plea--"

"You!" naputol ang dapat sasabihin ng isa dahil sa biglaang pagsigaw ni Ken.

He's not looking to the guy. Is he pertaining to me?

I pointed myself and mumbled. "M-Me..?" I asked with a confused look.

"Yes YOU! GET IN!!!" he shouted.

Medyo naigtad ako dahil sa lakas ng pagkakasigaw nito. May ilan pang mga estudyanteng napatingin.

We're getting attention from the crowd. There are some who's also whispering as if we couldn't hear them. Eh ang lalakas ng bulongan nila. Parang hindi na nga bulong eh. Tsk.

Are we going to be the 'talk of the university'?

Bakit kasi nandito pa ako? Dapat umeskapo na ako kanina pa eh. Damay pa tuloy. Langyang utang yan!

Nasa kalagitnaan pa ako ng pagtingin sa paligid ng may bigla akong naramdamang kamay sa braso ko.

Si Ken.

He grabbed me towards the car. Binuksan ang pinto at ibinalya ako sa shotgun seat.

"Aray naman!!" reklamo ko dito. Para akong bag na basta itinapon sa isang upuan.

Medyo masama pa nga pakiramdam ko tapos ganto pa ginagawa sakin ng tukmol na 'to.

Grabe ka na Ken Suson!! Bwisit!!!

Malakas na isinara nya ang pinto sa gilid ko at umikot sa kotse para pumunta sa driver's seat.

Nakita ko pa ang muling pagtawag ng lalaking nagngangalang 'Justin' kay Ken. I can't hear him but I can read his lips. He's calling this jerk's name. Pero tila naging bingi ang isa at agresibong pumasok sa sasakyan at malakas na sinarado ang pinto.

He started the engine eventhough Justin was still in front of the car. He didn't move. But Ken didn't care either. Instead, he steps on the gas without hesitation then steps on the brake enough to not hit him.

Justin closed his eyes. Opened it after a few seconds and became wide. He flinched. 

My eyes widen as well because of shocked.

"HOYYYY! PAPATAY KA BA NG TAO??!" I yelled.

That was so close. Is he really going to kill this man?!? Is he out of his mind??!

Mukhang pati ako mamamatay. Jusko!

I hear Ken 'tsked'.

Pinaatras niya ang kotse sapat para makaliko at hindi mabangga si Justin. Pagkatapos ay pinaharurot ito.

I looked back and I saw how Justin starts tearing up and cry.

I averted my gaze. Saglit kong sinulyapan si Ken na matamang nakatitig sa daan.

Seryosong seryoso itong nakatutok sa pagmamaneho. Di mo makikitaan ng ibang emosyon maliban sa galit. Punong puno ng galit. Yun yung pakiramdam kong nararamdaman niya ngayon.

He's deadly, I whispered in my mind.

I focused on staring on the window. Hindi ako nagkalakas ng loob para tanungin siya kung saan kami pupunta.

Bahala na. Kung isalvage niya man ako, kainin sana siya ng konsensya nya. Hmmp.

I heaved a sigh. Everything that happened a while ago was a little bit hard to take. Daig ko pa nasa teleserye eh.

Haysss.

---

Alpha x Alpha [SB19 - SeKen AU]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon