Sustum. Ne diyim ki. Ben bir şey dersem o daha çok konuşur bu yüzden buradan çıkana bekledim.
**
Eve geleli neredeyse iki saat oldu. Ama hala Ayağım agriyor. Hastaneden çıkmadan önce tabiki bay katili gördük.
Durumumu felan merak etmis. Bana öyle soylemesinin de açıklamasının da yapmadı.
Bende üstünde durmadim. Ne konuştum onunla nede yüzüne baktım sağolsun Egemen benim yerime konuştu.
Simdi ise odamda oturmuş katili düşünüyorum. Hayatına tekrardan girmeliyim ve bana güvenmesini saglamaliyim.
Belki su çizim yapacağımız zaman ona biraz yakinlasirim olmadı zorla yaparım.
Kapının çalınması ile Bakışlarımi o tarafa doğru döndü.
"Gel" dedim despon çıkan sesimle.
"Eslina'm, Eslina'm" diye dalga geçerek içeri giren Egemene sert ve sinirli bir şekilde bakarak tekrar önüne döndüm.
Yanıma gelip bana sarıldı ve beraber uzanmamizi sağladı. Aslında dusununce komik.
Sonuçta Yiğitle birbirimizi ne kadar suredir tanıyoruz ki o bana öyle sesleniyor.
Ya beni tanidiysa ayy Allah korusun. Bir an önce su intikamı alıp yoluma devam etmek istiyorum.
"Kardeşini buldum" Egemenin dediği şey ile beraber hızla kafami ona döndüm.
"Yani en azından bu şehirde yaşadığını biliyoruz artik." dedi. Ne demek gerek bir fikrim yok.
Egemenin gözleri dolunca uzandigim yerden ona sarildim. Artik ne kadar yapabildiysem.
"Olmamalıydı. Boyle olmamalıydı" dediği şeyle ilgili hic bir fikrim yok. Sustum. Tamam kardeş sonuçta boru değil ama Egemen.
Egemen şuan bana yakin ve ona olacak herhangi birşey bana olmuş gibi.
Basima bir öpücük kondurdu ardından saçlarımı oksadi.
Ben ise sadece sessizce dalmış onu izliyorum.
Elbette bunun bir açıklaması vardır ama şuan anlatmiyorsa demekki vardır bir bildiği.
Ustelemeyip gözlerimi kapattim. Sonuçta uyku önemlidir.
**
2 gün sonra.
Yine sabahın körunde Egemen tarafından uyandirildim. Ve simdi ise işe gidiyoruz.
Kafami çevirip Egemene baktım. Odamda konuştuktan sonra oldukça düşünceliydi.
Ne olduğunu da soramadim. Eminim kendisi anlatacaktır. Şuanda da yola o kadar odaklanmış ki Ölsem görmez herhalde.
Ayağım ise iyi yani en azından işe gidecek kadar iyi. Bugün bay katil ile yemeğe çıkmayı düşünüyorum.
Şimdiki onu tanimasamda eski onu çok iyi tanıyorum. Ve ona gore davranacağım.
Tabiki yumuşak tarafımı gostermeyecegim. Ama bir şekilde suyuna gideceğim.
Nihayet sirketin önüne gelebildik. Bugün ki yolculuğumuz tarihe geçmeli bence. Çünkü ilk defa Egemenle sessizce geldik.
Umarım bir daha boyle olmaz. Arabadan seri hareketlerle ilerleyip şirkete girdik.
Bir kaç kişiye selam verdikten sonra asansöre ilerledik. Çok geçmeden gelen asansörle beraber bizim kata geldik.
Tabiki hepimizin odası ayni. Koskoca oda kime yetmeyecekki. İçeriye girdiğimiz de Yigitin çoktan gelmiş olduğunu gördüm.
"Günaydın Yiğit bey." dedi Egemen.
Benim dememe gerek yok!
"Günaydın Eslina."
Banamı dedi. Ama ben daha sana birşey demedim ki. Başımla onaylayıp masama oturdum.
Önüme konulan dosyalara bakarken su projeyi gördüm. Ve sanırım iste iyi bir bahane.
Önümdeki dosyayi biraz inceledim. Ve ayağa kalktım. Bana 'ne oldu' bakışlarını atan Egemeni unutmaya çalışarak onun masasına doğru yürüdüm.
Önünde durduğumda oda Egemen gibi bakınca offlayarak gözlerimi devirdim ve elimdeki dosyayı önüne bıraktım.
Sessizce dosyaya bakıp inceledi. Ardından bana döndü "Ne oldu?" diyince şaşkınlıkla ona baktım.
Koskoca dosyayı önüne bırakıyorum ve sen ne oldu mu diyorsun.?
"Dosya, Yiğit bey. Yeni yapacağımız AVM nin projesi, buna sanırım bir çizim gerekiyor hatta sanırım değil baya baya bir çizim yapmamız lazım!" dedim sinirle.
"Tamam yap sen"
Ne sen mi? Tamam bunuda geçtim. Sen niye sen yap diyorsun hayır yani ben tekmi bu projeden sorumluyum.
"Bu projeyi tek basıma yapamam ben!"
"Tamam Egemen bey yapsın.?"
Egemene bakıp konuştu.
Bende Bakışlarımi ona çevirdim ve 'hayır' de gibi kas göz yaptım.
"Olmaz Yiğit bey!" dedi. Ahh benim birtanem herşeyim.
"Duydunuz yapamaz bu durumda sanırım ikimiz yapıyoruz hı?"
Tamam biraz saygısızca oldu. Aman ne diyorum ya ben bu pis katile ne saygısı!
"Tamam" dedi. Cidden bazen fazla umursamaz.
"Öğlen yemeğinde daha detaylı konusuruz o zaman" diyip masama yürüdüm.
****
Biri bana bu katil için saatleri sayacağımı söyleseydi müsait bi yerimle kahkaha atardim.
Ama gel gör ki resmen saatleri sayıyorum. Ve işte tam 1 dakika 12 saniye sonra öğlen molası olacak.
Egemene durumu anlattım ve benim kahramanım sesini çıkarmadı.
3 2 1 ve bitti yerimden kalkıp ona doğru ilerlemeye başladığım sıra odanin kapısı çalındı ve açıldı.
İçeri giren kişiye baktığımda bu kişinin çok sevgili katilin kardeşi olduğunu gördüm.
İfadesiz sıfatıyla içeri girip abisinin yanina geldi ve boynuna atladı.
"Merhaba abi!!" neseli çıkan sesine karşı gulumsedim.
"Hoşgeldin canım" dedi Yiğit onunda gulumsedigini hissettim ve yuzumdeki gulumsemeyi hemen sildim.
"Bugün abimle öğle yemeği yiyeyim dedim" dedi.
Hey ama bi saniye ben yiyecektim.
"Tamam hadi gidelim canım" dedi bay gerizekali katil.
Ve ardından odadan çıktılar ben ise hala mal mal arkalarından bakıyorum.
Taki Egemenin sesine kadar.
"Eslina, ekildin mi be gülüm sen!"
Gülüm.
En başından başla
