သက်ထားThetthtar(Complete)

Part 20 ♥

"ကိုေမာင္ ဘာေတြ ယၾတာေခ်ေနတာလဲ။''

သက္ထား က ခပ္ျပံဳးျပံဳးေလးေမးလိုက္သည္။

"ကိုယ္ တျမန္ေန႔က အိမ္မက္ေတြမေကာင္းဘူး။ ကိုယ့္တပည့္ကို တိုင္ပင္ၾကည့္ေတာ့ ေဗဒင္ေမးခိုင္းတယ္ေလ။ ကိုယ္ ေဗဒင္ေတြဘာေတြ မယံုပါဘူး။ ဒါမယ့္ ေဗဒင္ဆရာကေျပာတယ္၊ တနလၤာကံညံေနတာတဲ့၊ ခ်စ္ရတဲ့သူနဲ႔ခြဲရ တတ္တယ္ဆိုလို႔။ ကိုယ္ ထားငယ္ နဲ႔ မေဝးခ်င္ဘူးကြယ္။''

သက္ထား အား တြဲထားသည့္ ကိုေမာင့္ လက္ေတြ ပိုတင္းၾကပ္သြားသည္ကို သက္ထား ခံစားမိသည္။ သက္ထား မွာ ထိုသို႔အယံုလြယ္ေနသည့္ ကိုေမာင့္ ကို ရယ္ခ်င္ေပမယ့္၊ မရယ္ႏိုင္။ ကိုေမာင္ က သူ႔ကိုခ်စ္၍ ထိုသို႔ ေဗဒင္ဆရာေျပာသမ်ွလုပ္ေနေၾကာင္း သိတာေၾကာင့္ပင္။

"ကိုေမာင္ ရယ္။ ကိုေမာင္ ဆိုျပတဲ့သီခ်င္းထဲကလိုပဲေလ။ ဘာေၾကာင့္ ေဘးလူေတြ၊ ၾကားလူေတြ ေႏွာက္ယွက္ခံမွာလဲ။ အေရးႀကီးဆံုးက သက္ထား တို႔ ကိုယ္တိုင္ပဲမလား။''

"ကိုယ္ သိပါတယ္ေလ။ ဒါမယ့္ ကိျယ္စိုးရိမ္မိတယ္။ ထားငယ္ တစ္ေန႔ ကိုယ့္ကိုထားသြားရင္....။ ေတြးေတာင္မေတြးရဲပါဘူး ထားငယ္ ရယ္။''

ကိုေမာင္ သက္ထား ဆီမွ ကတိတစ္ခုကို လိုခ်င္ေနေသာ္လည္။ သက္ထား မွာ မေပးႏိုင္၊ မေပးရဲ သည္မို႔ အားနာမိပါေလသည္။ ကိုေမာင္ ဆိုသည္မွာလည္း သက္ထား မလုပ္ခ်င္သည့္အရာ၊ မေပးခ်င္သည့္အရာကို အတင္းအၾကပ္ေတာင္းမည့္ လူမ်ိဳးမဟုတ္ေပ။

ႏွစ္ေယာက္သားၾကားကေလထုဟာ အေတာ္အတန္ေလး တိတ္ဆိတ္သြားသည္။ ထိုကဲ့သို႔ စိမ္းကားမႈမ်ိဳး ကိုေမာင္ မႀကိဳက္သည္မို႔၊ စကားျပန္စကာ အေနေအးမႈကို ျပန္လည္ၿဖိဳခြဲလိုက္သည္။

"ထားငယ္ ဗိုက္ဆာေနၿပီလား။ ကိုယ္တို႔ေ႐ွ႕ကဆိုင္မွာ ဝင္စားၾကမလား။''

ဘူတာေအာက္နားက ဆိုင္ေလးျဖစ္သည္။ ခုံပုေလးေတြ ခင္းထားသည့္ထဲ ကိုေမာင္တို႔ ဝင္ထိုင္လိုက္ၾကၿပီး၊ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္တစ္ပြဲႏွင့္၊ ၾကာဇံေၾကာ္တစ္ပြဲမွာလိုက္သည္။

"ခ်စ္သူရည္းစား အတြဲေတြထင္ပါရဲ႕။ အိမ္ျပန္ရင္ဂ႐ုစိုက္ျပန္ၾကေနာ္။ ညေမွာင္ေနၿပီ။''